Daar was ik getuige van het verbazingwekkende schouwspel van Arabische gelovigen uit de hele regio die gemeenschap en communie deelden met hun Joodse broeders, omdat de barrière was afgebroken bij het kruis van Golgotha, waar Jezus ons allen met God en met elkaar verzoende. (Zie Efese 2:14-16)
Het is Gods doel om uit de twee (Jood en niet-Jood) ‘één nieuwe mens’ te scheppen, en de vrede onder de broeders en zusters in Christ Church was werkelijk te bemerken. Want alle afgevaardigden hadden de Vredevorst ontmoet, die hun leven had veranderd.
Dit gevoel van verzoening tussen Jood en Arabier heeft zich verspreid over Messiaanse gemeenten in heel Israël. Maar er is een bredere toepassing van deze groeiende eenheid.
Het thema van de conferentie was ontleend aan Jesaja 19, waarin de profeet een tijd voorziet waarin een snelweg van vrede en verzoening zich een weg zal banen door het Midden-Oosten. ‘Op die dag zal er een gebaande weg zijn van Egypte naar Assyrië. (…) De Egyptenaren zullen met de Assyriërs de HEERE dienen. (…) Op die dag zal Israël de derde zijn naast Egypte en Assyrië, een zegen in het midden van de aarde. Want de HEERE van de legermachten zal hen zegenen met de woorden: Gezegend zij Mijn volk Egypte, het werk van Mijn handen Assyrië, en Mijn eigendom Israël!’ (Jesaja 19:23-25).
Ik besef dat Israël verre van volmaakt is, en deze week voor de vierde keer in minder dan twee jaar verkiezingen heeft gehouden. Maar we zien nu dat Arabische landen in de rij staan om de betrekkingen met de Joodse Staat te normaliseren, en er wordt zelfs gesproken over een spoorwegverbinding met de Perzische Golf, die de ‘Vredesspoorlijn’ wordt genoemd.
Het concept van het project, van Israëls Middellandse-Zeehaven Haifa naar Arabische Staten, werd vier jaar geleden ter sprake gebracht door minister van Financiën Yisrael Katz, die op dat moment minister van Vervoer was. Miri Regev, die hem in die functie is opgevolgd, heeft nu aangekondigd dat het door China gesteunde project van 3,5 miljard shekel (1 miljard dollar) in de planningsfase komt.
Er bestaan uiteraard economische en andere pragmatische redenen voor de toenadering van de Arabieren tot Israël, met name de noodzaak van verdediging tegen een gemeenschappelijke vijand – Iran.
Maar God hecht meer belang aan de verzoening tussen de zonen van Abraham dan wij ons kunnen voorstellen. Wij zijn geroepen om voor de vrede van Jeruzalem te bidden (Psalm 122:6), niet alleen omwille van de stad zelf, maar ook omdat zij de sleutel is tot de toekomst van de regio – en van de hele wereld wat dat betreft.
Er zullen vijanden tegen Israël blijven opkomen, en dat gebeurt op het moment dat ik dit schrijf in de vorm van de Iraanse handlanger Hezbollah die zijn arsenaal opstelt aan de Libanese grens. Maar Jezus zal, in de volheid van de tijd, terugkeren naar Jeruzalem om met gerechtigheid voor duizend jaar van vrede te regeren.
We leven in buitengewone tijden, zoals de nieuwe ontdekking van een oude boekrol duidelijk maakt. Bij een archeologische opgraving zijn fragmenten gevonden van een bijbelse boekrol die Joodse vluchtelingen bijna 1900 jaar geleden in een grot hadden verborgen.
Een van de fragmenten, geschreven in het Grieks, richt zich op de noodzaak om de waarheid te spreken tegen elkaar en zegt ‘oordeel naar waarheid in uw poorten met een oordeel dat de vrede dient’ (Zacharia 8:16 e.v.), terwijl een ander (Nahum 1:5 e.v.) verwijst naar een grote aardbeving tijdens goddelijke toorn en woede.
Toen we dit weekend Pesach vierden, werden we herinnerd aan Israëls redding uit de slavernij in Egypte door het bloed van een lam, wijzend naar het ultieme offer van het Lam van God in Jeruzalem, en naar de tijd, die nog moet komen, wanneer heel Israël zal worden gered en zij zullen opzien naar Hem die zij hebben doorstoken (Romeinen 11,26; Zacharia 12,10).
Jezus zal zich aan zijn broers openbaren, zoals Jozef in het oude Egypte deed toen hij zei: ‘Jullie hebben kwaad tegen mij bedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht, om te doen zoals het op deze dag is: een groot volk in leven te houden.’ (Genesis 50:20).
Dat de Arabische wereld zich openstelt voor het land van Jezus is een grote kans voor het evangelie. Miljoenen Arabieren en Iraniërs volgen de Messias al als gevolg van visioenen en dromen en satelliet TV stations, samen met individuele evangelisten die hun leven riskeren.
Het is Gods bedoeling dat Joden, als natie, hun (voor hen) lang verloren Messias zullen herkennen, zodra zij terug zijn in hun eigen land, waar de Heer zich als het ware ‘onder vier ogen’ aan hen zal openbaren, net zoals Jozef deed met zijn broers die hem als slaaf hadden verkocht (Gen 45:1).
Ik vermoed, dat Arabische en ex-moslim discipelen van de Joodse Messias, Israël jaloers zullen maken op de schoonheid van hun relatie met de levende God (zie Romeinen 11:11). Ik voorzie dat toeristen en zakenlieden uit de Golf zullen toestromen om het land te betreden dat Jezus met zijn voeten heeft betreden om aan Sion het goede nieuws te verkondigen dat ‘Uw God regeert’! (Jesaja 52:7)
Hoewel wij niet onkundig zijn van de plannen van de duivel om hen te vernietigen, die uiteindelijk zullen mislukken, zouden deze huidige stappen naar vrede Israëls verlossing wel eens kunnen bespoedigen.
De Joden hebben bijna 2000 jaar onder de handen van de heidenen geleden, en Jezus zou hun pijn en angst gevoeld hebben bij elke stap op die weg, maar Hij verlangt ernaar hen te verzamelen onder zijn beschermende vleugels, en hen te horen zeggen: ‘Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heere.’ (Matt 23:39).
Charles Gardner is de autheur van Israel the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn, en King of the Jews.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.