LedenTussen muren en gezichten

Wie door de straten van Lissabon loopt, ziet al snel dat ook hier het conflict in het Midden-Oosten zijn sporen heeft achtergelaten: graffiti en allerlei krabbels. “Free Palestine” of “Viva Palestine” en Palestijnse vlaggen sieren de muren van de stad. Maar wat opvalt, is dat deze boodschappen niet onbeantwoord blijven. Steeds weer zijn de pro-Palestijnse krabbels overschilderd met pro-Israëlische tags – soms een davidster, soms een grove penis als spottend antwoord op de anti-Israëlische slogans. De graffiti vertellen in de verte over een oorlog die Portugal zelf niet kenmerkt. Want in het dagelijks leven ontmoet men hier een verrassende openheid, sympathie en sereniteit ten opzichte van Israëli’s. Terwijl de muren spreken, vertellen ook de levensverhalen van Israëli’s die naar Portugal zijn geëmigreerd verhalen over vlucht, een nieuw begin en identiteit – een andere kleur van de graffiti.

Men kan discussiëren of de penis-tag grof of smaakvol is. Maar de eigenlijke boodschap is onmiskenbaar: Israëli’s of hun vrienden in het buitenland houden hun mond niet. Ze laten de anti-Israëlische leuzen en graffiti niet onbeantwoord, maar zetten...