Tim Hofmans onderzoek naar Christenen voor Israël blijkt “storm in een glas water”

Er is geen reden om opgewonden te raken! Tims reportage bracht niets nieuws, maar herhaalde slechts de klassieke agenda tegen het zionisme, Israël en hun christelijke steunbetuigers in het buitenland. In Hofmans verslag over Israëls vrienden in Nijkerk was “tussen de regels door” overduidelijk dat het hoofddoel was om kritiek te uiten op Israëls gedrag in het omstreden gebied van Judea en, maar dat werd niet met zoveel woorden gezegd. Daarom vielen ze CVI in de rug aan.

Hofman en zijn team zochten doelbewust naar drie stemmen die perfect in hun narratief pasten: Een Palestijn genaamd Jamal Faris uit het dorp Deir Istiya, naast de joodse nederzetting Revava, die sprak over zijn persoonlijke lijden als Palestijn. Verder koos Tim twee experts die hem hielpen om het zionisme, Israël en CVI in zijn reportage te bekritiseren. Een daarvan was de Nederlandse theoloog Janneke Stegeman, die aan de Hebreeuwse Universiteit studeerde en daarmee als “theologische autoriteit” moest dienen. De derde “expert” was de Israëlische historicus Prof. Arie Dubnov, die aan de George Washington Universiteit in de VS doceert.

Dubnov, die regelmatig schrijft voor de linksliberale krant Haaretz, is directeur van het Midden-Oostenprogramma aan zijn universiteit, dat wordt gefinancierd door de stichting van Susie Gelman. Toevallig, of niet, is Susies dochter, de bekende Rachel Gelman, een van de financiers van de Palestinian Youth Movement en andere anti-zionistische groepen. De Bafrayung Fund, geleid door Rachel, werd in een recent rapport van het Institute for the Study of Global Antisemitism and Policy geïdentificeerd als een van de belangrijkste financiers van het Westchester Peace Action Committee (WESPAC) – een groep die anti-Israël organisaties aan Amerikaanse universiteiten steunt. Dit zijn de stemmen waarop Tim en zijn team hun gehele analyse tegen het zionisme en Israël baseren.

Ik heb zijn reportage twee keer bekeken en moet toegeven dat er echt geen reden is om opgewonden te raken. De “experts” spreken regelmatig over “Israëlische kolonisten en veroveraars die internationaal recht negeren”.

Wat betekent zo’n uitspraak? Zelfs als de meerderheid van de internationale gemeenschap deze mening deelt, betekent dit niet automatisch dat ze gelijk hebben. Bijvoorbeeld, de VN telt 193 lidstaten, waarvan 57 landen lid zijn van de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIC). Dat de enige joodse staat daarom constant veroordeeld wordt, betekent niet dat de meerderheid altijd gelijk heeft. Dit geldt ook voor de samenwerkende onderzoeksjournalisten van BOOS, Investico en het Nederlands Dagblad en de internationale gemeenschap, die in het algemeen een probleem met Israël hebben. CVI was slechts de aanleiding om Israël opnieuw als boeman af te schilderen.

Tim is vooral verontwaardigd over zijn Nederlandse landgenoten die Israël en de joodse nederzettingen in deze tijd genereus steunen. In een tien minuten durend telefoongesprek met de joodse nederzetter Nati Rom waren Tim en zijn mensen geschokt dat christenen Israëlische militaire uitrusting kopen, zelfs pistolen werden genoemd in het gesprek. Nou nou, wat erg!? Weten jullie hoeveel christelijke bewegingen wereldwijd Israël steunen, ook met militaire uitrustingen? Dit is gewoon een excuus om Israël te bekritiseren als een “koloniale staat en veroveraar”. Vanuit mijn oogpunt is CVI slechts een bijzaak. Het gaat in de reportage alleen om het luid bekritiseren van Israëls onrecht in het bijbelse erfgoed Judea en Samaria. Dat is alles.

Ik erken dat ik niet objectief ben. Maar laat Tim Hofman dan ruiterlijk toegeven dat hij dat ook niet is. Wie zegt dat hij objectief is, bedriegt niet de ander, maar eerst zichzelf. Zoals in een mantra herhaalt Tim en zijn team dat het zionisme en Israël verantwoordelijk zijn voor het lijden van de Palestijnse bevolking en dat Israël een koloniale staat is. Maar dat is zijn woord tegen mijn woord.

Tim en consorten geloven dat Israël onrecht doet aan de Palestijnen, en aan die vooropgezette mening kan ik niets doen. Het is zijn goed recht. Maar ook wij hebben ons recht om anders te denken. Voor Tim begint het recht voor Israël met de oprichting van de staat Israël in 1948, voor ons begint het recht met de bijbelse geschiedenis en belofte – 3000 jaar eerder. Voor Tim heeft dat historische feit geen waarde, voor ons wel. De meerderheid in Israël gelooft dat we met bijbels recht in het land leven, en dat ondersteunen ook onze Nederlandse vrienden in Nijkerk. Niemand in Nijkerk hoeft zich daarvoor te verontschuldigen!

Prof. Dubnov behoort tot de extreem kleine minderheid in Israël en doet Tim de beste dienst door Israëls recht aan te klagen. Hetzelfde geldt voor de Nederlandse theoloog Janneke Stegeman en de derde getuige, de olijfgaardenier Jamal.

Ik zou nu ook drie getuigen van de andere politieke kant kunnen kiezen, die precies het tegenovergestelde zeggen. Ik ken genoeg Palestijnen uit de zogenaamde “bezette gebieden” die een coëxistentie met joodse nederzettingen anders zien dan Jamal Faris. Er zijn ook genoeg professoren en theologen die Israëls bijbelse en politieke recht op het land exact uitleggen. De nieuwe regering in Washington is een christelijk-zionistische regering die Israël volledige steunt. De wereldpolitiek is aan het veranderen, en ik kan me goed voorstellen dat Tim en zijn collega’s niet bepaald tevreden zijn met de verschuiving naar rechts, ook in Europa. Ze zijn daar bang voor.

We weten dat de meerderheid Israëls recht in het bijbelse kernland in twijfel trekt. In de geschiedenis tussen joden en christenen hebben de joden generaties lang onder christenen geleden – nooit andersom. Dat is een feit. En Tim en zijn mensen moeten begrijpen: in de ogen van de moslimmigranten in Nederland zijn veel linkse journalisten, ook al beschouwen ze zichzelf eerder als atheïsten, toch christenen. Voor islamisten is het christelijke Europa het nageslacht van de kruisvaarders. Men kan de islam bagatelliseren, maar dit is het probleem van het Westen, ook van Nederland. Laten we zien hoe Nederland en andere Europese landen omgaan met hun etnische conflicten.

De Palestijnen lijden, dat klopt, en dat ontken ik niet. Ja, het raakt ook de Israëlische samenleving. Maar niet alleen de Palestijnen lijden in het Midden-Oosten, maar ook veel anderen. Kijk naar wat er in Syrië gebeurt met de Alawieten, Druzen, Koerden en christenen. Het nadeel van de Arabische minderheden in andere landen is er één: zij hebben de verkeerde vijand. Zonder Israël en de joden als vijand zouden deze minderheden geen kans hebben om mondiale aandacht in de media te krijgen. In het Midden-Oosten worden moslims door andere moslims afgeslacht en er is geen reactie. Waarom? “No Jews – No News!”

Samenvattend was Tims reportage krachteloos en smakeloos, omdat het echt niets nieuws bracht. Weer een verslag van hoe “Israël over de tafel werd getrokken”. CVI was slechts een middel om weer tegen Israël te klagen. Zoals wij dat hier zeggen: “De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.”

Aviel Schneider, hoofdredacteur Israel Today.