Tacheles met Aviel – Het Rode Kruis en de Wereldgebedsdag

Het Rode Kruis en de Wereldgebedsdag voor vrouwen richten meer schade aan in de relaties tussen christenen en joden dan velen beseffen.

Toen de Israëlische gijzelaars in etappes werden vrijgelaten uit de hel in de Gazastrook, stond het Rode Kruis altijd in de schijnwerpers bij de nachtelijke gijzelaarsuitwisseling. De christenen kregen van moslims te horen waar ze de Joden in de “hel” moesten ophalen. Drie religies speelden een rol in het nachtelijke schouwspel in de Gazastrook. Meerdere nachten achter elkaar. Het meest opvallende was altijd het rode kruis op de witte Toyota’s of de witte vesten en jassen. Het kruis is een symbool van geloof en religie. Het Rode Kruis heeft zich echter niet bijzonder christelijk getoond, net als de Women’s World Day of Prayer, die in maart 2024 weer een gebedsdag voor Palestina plant. Sinds de oprichting van de staat Israël in 1948 heeft de christelijke organisatie twee keer voor Palestina gebeden, in 1994 en nu in 2024. De lieve vrouwenfederatie heeft nog nooit voor Israël gebeden.

Beiden – het Rode Kruis en de Wereldgebedsdag – vertegenwoordigen het christelijk geloof, althans zo begrijpen Joden en moslims het. Net zoals de christelijke Wereldgebedsdag meer bidt en bij voorkeur bidt voor de vijanden van Israël, probeert het christelijke Rode Kruis ook meer te bidden voor de vijanden van Israël. We hebben dit de afgelopen twee maanden duidelijk gezien. Als deze twee christelijke organisaties zich zo slecht gedragen tegenover Joden en Israël, dan moeten we niet verbaasd zijn dat de “liefde van Jezus” niet zo goed overkomt en Joden niet zo overtuigt.

Met hoeveel vrienden in het land heb ik gesproken over het gedrag van het Rode Kruis? “Het zijn allemaal antisemieten, die Europeanen”, vertelden de meesten me, in deze of andere woorden. En de Europeanen zijn automatisch christenen in de ogen van de Israëli’s, net zoals de mensen in de Arabische landen voor jullie allemaal moslims zijn. Klopt dat? Het Internationale Rode Kruis heeft zich sinds het uitbreken van de oorlog op 7 oktober meer dan enige andere organisatie boos gemaakt over Israël, en dat als “christelijke” organisatie. Ik weet dat jullie er anders tegenaan kijken, maar het punt is dat het vanuit Israëlisch oogpunt een christelijke beweging is, net zoals de Rode Davidster een joodse organisatie is. Het Rode Kruis is in Israël zwaar bekritiseerd omdat het geen bezoek bracht aan Israëlische gijzelaars in Gaza en niet meldde dat de gijzelaars naar het Shifa ziekenhuis waren gebracht. De Israëlische regering heeft meerdere malen gesmeekt om op zijn minst de Israëlische burgers in de hel te bezoeken, baby’s, kinderen, moeders en vrouwen. Maar nee, niets. In plaats daarvan richtte het Rode Kruis zich op sociale media onevenredig veel alleen op het lijden van de Palestijnse burgers in Gaza, terwijl het het lijden van de Israëli’s negeerde.

Israëlische artsen demonstreren voor het hoofdkantoor van het Rode Kruis in Tel Aviv, 9 november 2023 Foto: Avshalom Sassoni/Flash90

Niet alleen dat, de familie van de 84-jarige Alma Avraham, die werd vrijgelaten uit gevangenschap van Hamas, vertelde hoe het Rode Kruis weigerde haar moeder de medische noodhulp te geven die ze nodig had in de Gazastrook. Volgens de familie was haar moeder het slachtoffer van een “dubbel verraad dat begon op 7 oktober toen ze werd ontvoerd door Hamas en werd voortgezet met het falen van het internationale Rode Kruis om haar te helpen in de toestand waarin ze verkeerde op het moment van haar vrijlating”. Niemand van de internationale organisatie nam de moeite om een lijst te maken van de medicijnen die ze nodig had, aldus de familie. De familie vertelde hoe één van de broers een ontmoeting had met het Rode Kruis in Israël om de medicijnen door te geven. Maar hij kreeg te horen dat ze dat niet konden doen. Een paar dagen later keerde de familie terug naar het Rode Kruis en werd opnieuw geweigerd. “Mijn moeder had niet zomaar terug moeten komen. Waar is het Rode Kruis voor? Waar is de organisatie van UN Women voor?” vroegen Alma’s kinderen in de Israëlische media.

Alma Avraham, 84 jaar, werd gisteren op het randje van de dood vrijgelaten uit Gaza na 51 dagen gegijzeld te zijn geweest. Artsen vechten om haar leven te redden. Haar dochter Tal Amano spreekt zich uit: pic.twitter.com/8OvAFhol0v – Israel War Room (@IsraelWarRoom) 27 november 2023

Het Rode Kruis deed niets voor Israël. Het enige wat ze deden was taxichauffeur spelen in de gijzelingsuitwisseling in Gaza. In ruil daarvoor won het Rode Kruis de beste en duurste gratis publiciteit in de krantenkoppen van de wereldmedia, over de rug van Israël. Bij elke gijzeling heeft het christelijke Rode Kruis de show gestolen ten koste van de Joden. Een mega-ontgoocheling voor de Joodse bevolking en geen “christelijk voorbeeld” van het liefhebben van je vijanden.

Nogmaals, vanuit Israëlisch perspectief zijn beide organisaties, het Rode Kruis en de Wereldgebedsdag, christelijke bewegingen die in de praktijk niets van de boodschap van Jezus laten zien. Niemand in Israël kent de Wereldgebedsdag trouwens, en eerlijk gezegd hoorde ik er pas zes weken geleden over omdat veel mensen me ernaar vroegen. Het punt is dat Israël 24 uur per dag wordt voorgehouden hoe het zich zou moeten gedragen, maar dat christelijke hulporganisaties zelf geen toonbeeld van naastenliefde zijn. Ze houden van Israëls vijanden, maar niet zozeer van de Joden. En jullie, beste lezers, zijn de spelbepalers. Jullie maken het verschil, jullie laten Israël het ware gezicht van jullie geloof zien en dat is een zegen voor Israël.