
Kort voordat ik mijn 10e verjaardag vierde – 50 jaar geleden – brak de Jom Kipoer-oorlog (1973) uit. Ik herinner me de sfeer in die eerste dagen. Hoe mensen op de middag van Jom Kipoer met spoed werden opgeroepen voor het leger. De sirenes huilden overal in het land. Hoe ik mijn moeder hielp alle ramen te verduisteren volgens de instructies van de autoriteiten. Hoe mijn vader plotseling verdween. Hoe iedereen rondliep met een transistorradio tegen het oor, geschokt en vol pijn. Door mijn jonge leeftijd zijn dit voornamelijk vage herinneringen. Uiteindelijk gebeurde alles ver weg, aan de grenzen buiten Israël, en voelde ik me veilig thuis.
En toen kwam 7 oktober 2023. Volwassenen die beide oorlogen hebben meegemaakt, beschrijven terugkerende trauma’s, maar ditmaal met een grotere intensiteit. Deze keer waren het burgers, niet alleen soldaten, die getroffen werden. Deze keer waren het burgers – waaronder kinderen – die uit hun bed werden gesleurd. Burgers die in hun huizen werden vermoord, de plek die onze veiligste haven zou moeten zijn. Burgers van alle leeftijden die naar vijandelijk gebied werden ontvoerd.
De schok die mij...
Word Lid
Lees alle content voor leden
Krijg exclusieve en verdiepende artikelen uit Israël.
Steun betrouwbare journalistiek, rechtstreeks vanuit Jeruzalem
Raak verbonden met Israël, vanuit huis.
Laat de stem van hoop en waarheid horen
Word onderdeel van de internationale Israel Today-familie

Al lid? Login hier.