
Joden zijn er al lang aan gewend om “dubbele slachtoffers” van de geschiedenis te zijn. We zijn het slachtoffer van hun meest moorddadige stromingen en het slachtoffer van latere pogingen om deze episodes van bloedvergieten te herzien, te bagatelliseren of zelfs ronduit te ontkennen, meestal afkomstig van de daders zelf of hun medereizigers.
Het meest flagrante voorbeeld van deze trend is de ontkenning van de Holocaust. En Joden hebben één ding geleerd van de omgang met ontkenners: ze zijn ongevoelig voor feiten en rede. Ze ontkennen omdat hun Jodenhaat hen vatbaar maakt voor samenzweringstheorieën over Joodse macht en Joodse oneerlijkheid. Je kunt ze geduldig de mijlpalen van de nazi-genocide uitleggen – de anti-Joodse wetgeving van de jaren 1930, de Wannseeconferentie die in 1942 door de nazi’s werd bijeengeroepen, de verschuiving in de moordmethode van uitroeiing door vuurpelotons naar geïndustrialiseerde slachting in gaskamers en de obsessieve antisemitische ideologie die aan dit alles ten grondslag lag – maar je zou bij deze mensen alleen maar dovemansoren aantreffen.
Er zijn andere voorbeelden buiten de Holocaust. In de Arabische en islamitische wereld, waar antisemitisme ironisch...
Word Lid
Lees alle content voor leden
Krijg exclusieve en verdiepende artikelen uit Israël.
Steun betrouwbare journalistiek, rechtstreeks vanuit Jeruzalem
Raak verbonden met Israël, vanuit huis.
Laat de stem van hoop en waarheid horen
Word onderdeel van de internationale Israel Today-familie

Al lid? Login hier.