In het lied ‘Mijn God die achter de cipres staat’ beschrijft Tirza Atar haar hunkering naar liefde, de behoefte die we allemaal hebben, het verlangen dat we niet kunnen opgeven. Het is een rauwe en pijnlijke schreeuw naar God, geschreven door een van Israëls meest getalenteerde liedjesschrijfsters.
Tirza Atar was dichteres, liedjesschrijfster, schrijfster, zangeres, actrice en vertaler. Ze werd geboren in 1941 in Tel Aviv en was de dochter van de bekende dichteres Natan Alterman en Rachel Marcus. Ze studeerde acteerwerk, speelde in een aantal toneelstukken en vertaalde voor 25 verschillende voorstellingen.
In het lied spreekt ze speels tot God temidden van haar verdriet en pijn, en vraagt hem of Hij, God, misschien bereid is om haar man dit jaar haar verjaardag niet te laten vergeten, en haar misschien zelfs een geschenk te brengen.
Ze richt zich tot God, de grote Schepper van de zon en de maan. Maar tevens is hij ook haar persoonlijke God, die dicht bij haar staat, net voorbij de cipres. De melodie zet de woorden om in gevoelens en emoties, waardoor een lied ontstaat dat nog steeds relevant en ontroerend is.
Op 7 september 1977, op 36-jarige leeftijd, werd Tirza Atar gedood toen ze uit het raam van haar appartement op de zesde verdieping viel. Haar familie zei dat het een ongeluk was, maar anderen concludeerden aarzelend dat het zelfmoord was.
Het lied werd uitgevoerd door de beroemde zangeres Hava Alberstein, bekend om haar ontroerende en tijdloze ballades. Hava is nog steeds een integraal onderdeel van het culturele landschap van Israël. De muziek is gemaakt door Moshe Wilensky.
Mijn God, die achter de cipres staat,
Die ene die even trilt in de wind,
Mijn God, het is drie uur,
Maandag, negentien eenenzeventig …
En vandaag heb ik mijn verjaardag,
Tel Aviv, het is drie uur,
Ik word niet elke dag geboren,
En U staat niet elke dag achter de cipres.
Laat hem er aan denken. o, God, geef hem een teken,
God van de vrouwen, God van de verrassingen,
God van de zonnen en manen,
God van geschenken en bloemen,
Laat hem er dit jaar aan denken,
Laat hem een geschenk meenemen.
Mijn God, die achter de cipres staat,
Degene die zijn hoofd in de wind boog,
Mijn God, het is drie uur,
Maandag … wat kan het jou schelen,
wat kan het jou schelen of hij zal komen?
Ik ben vandaag jarig,
Vorig jaar vergat hij het,
En ook het jaar daarvoor
Hij weet het niet meer. hij is altijd zo in de war.
Laat hem het zich herinneren. O, God, geef hem een teken,
God van de vrouwen, God van de verrassingen,
God van de zonnen en manen,
God van de geschenken en bloemen,
Laat hem zich dit jaar herinneren,
Zorg dat hij een cadeautje meebrengt.
Mijn God, die achter de cipres staat,
De boom die zijn hoofd naar me toe boog,
Mijn God, het is al na drie uur,
En volgens mij is het al een half uur later.
Nou, vandaag is dus mijn verjaardag.
Nou, wat als hij het vergeten is, wat dan nog?
Elke twee minuten wordt er een vrouw geboren,
Elke twee minuten wordt er een domme man geboren.
Ik heb geen behoefte aan wonderen, grote God,
Hij is gewoon vergeetachtig, hij vergeet alles.
God van de manen en de zonnen,
God van de vergeetachtigen.
Dus wat als er weer een jaar voorbij is?
Hebben we daarom cadeautjes nodig?
Mijn God…
Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Netanyahu’s kerstboodschap: “Jullie hebben aan onze zijde gestaan”
Netanyahu: “We hebben de as van Iran doormidden gesneden”
Israël gaat in beroep tegen arrestatiebevelen voor Netanyahu en Galant
