Dat is het tegengestelde van wat er vandaag de dag gebeurt, wanneer de meeste Arabische leiders routinematig de legitimiteit van het bestaan van Israël in twijfel trekken.
Maar in 1919, net na hun overwinning op de Ottomanen (Turken) in de Eerste Wereldoorlog, erkenden de topleiders van de Arabische wereld de enorme voordelen van het feit dat het Joodse volk zou terugkeren naar en hun soevereiniteit in het Heilige Land zou herstellen.
Ironisch genoeg waren het Christelijke politici uit Groot-Brittannië die overtuigd moesten worden, ondanks het feit dat hun eigen regering, bestuurd door gelovige mannen zoals Lord Arthur Balfour, de bal aan het rollen had gebracht met betrekking tot het idee van een herstelde Joodse Staat.
Onder die Britse afgevaardigden naar de Vredesconferentie van Parijs was Philip Noel-Baker, die later de Nobelprijs voor de vrede zou krijgen. Noel-Baker was in die tijd een jonge rijzende ster in de Britse politiek, en zijn steun voor diverse aspecten bij de uitwerking van de deals en verdragen werd als belangrijk beschouwd.
Maar hij was er niet van overtuigd, dat de beloften die aan het Joodse volk waren gedaan in de Balfour-verklaring van 1917, zouden kunnen worden gerealiseerd, en dat de Arabieren een Joodse Staat in het Midden-Oosten zouden accepteren.
Noel-Baker wordt geciteerd in het boek End of Empire:
‘Ik geloofde niet dat de Arabieren een Joods nationaal tehuis in Palestina zouden accepteren, maar een van mijn collega’s nam me mee om Emir Feisal in Genève te ontmoeten. T.E. Lawrence, de grote vriend van de Arabische leiders, was bij hem en Feisal zei dat de komst van Europese Joden met hun energie en ondernemerschap en moderne wetenschappelijke vaardigheden goed zou zijn voor Palestina en goed voor de Arabieren. Het was dat gesprek dat mij tot het Zionisme bekeerde.’
Feisal (rechts) in Syrië met Chaim Weizmann, leider van de zionistische beweging en later eerste president van de Staat Israël.
Emir Feisal, heerser van Mekka, werd na de Eerste Wereldoorlog gezien als de facto de leider van de hele Arabische wereld.
T.E. Lawrence is natuurlijk de man die we beter kennen als ‘Lawrence of Arabia’.
Twintig jaar later, in 1939, verscheen Noel-Baker voor het Britse parlement om zich te verzetten tegen de inspanningen om de Joodse immigratie naar het Heilige Land in te perken, opnieuw opmerkend dat de toestroom van Joden door de Arabische leiding zowel was geaccepteerd als verwelkomd.
In 1981 werd Noel-Baker geïnterviewd voor de Israëlische documentaire Pillar of Fire en memoreerde de opzienbarende ontmoeting met de Emir Feisal en Lawrence of Arabia:
‘En toen ik [met mijn collega] naar de lunch ging, wie waren zijn andere gasten anders dan Lawrence of Arabia en Emir Feisal. En ik werd door die twee mannen bekeerd tot het zionisme. Feisal hield zijn toespraken en Lawrence vertaalde uit het Arabisch. Emir Feisal zei tegen mij: ‘Natuurlijk willen we dat Zionisten naar Palestina komen. We weten wat er gaat gebeuren. Ze zullen enorme sommen Amerikaans en ander kapitaal meebrengen. Ze brengen de grootste wetenschappers ter wereld met zich mee. De grootste wetenschappers zijn Joods. Het grondgebied van Palestina, nu zo dor en veelal een woestijn, zal worden als een tuin en bloeien als een roos. We zullen hun expertise lenen, we zullen samenwerken, we zullen hetzelfde doen in alle landen die door ons, Arabieren, in woestijnen zijn veranderd.’
Het is jammer dat de visie van Emir Feisal nooit is gerealiseerd, maar is opgeslokt door gewelddadige revoluties en radicalisme.
Maar wat duidelijk is, is dat de hedendaagse Arabische afwijzing van Israël en het volhouden dat Joden buitenlandse kolonisten zijn zonder legitieme plaats in het Midden-Oosten, een relatief nieuw fenomeen is. Nog maar honderd jaar geleden wilden de leiders van de Arabische wereld de Joden graag weer ‘thuis’ verwelkomen.
De Arabische delegatie naar de Vredesconferentie in Parijs, met de adviseurs. Vooraan Emir Feisal, daarachter van links naar rechts Mohanned Rustum Bey Haidar uit Baalbek, Brigade-general Nuri Pasha Said, kapitein Pisani, T.E. Lawrence en kapitein. Hassan Bey Kadri. (Foto: Public Domain).
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Netanyahu in “goede conditie” na prostaatoperatie
Duitse ambassadeur in Israël: ‘Drie baby’s doodgevroren in Gaza’
“Geen mandaat tot overgave!”
