
Het volgende is de visie op het recente conflict tussen Israël en Hamas van een Arabische christen in het naburige Jordanië, en dient als voorbeeld van hoe sommige, en misschien veel Arabieren in het Midden-Oosten zich stilletjes verhouden tot de elfdaagse vuurzee.
Vanaf het begin staat het conflict tussen Israël en Palestina in het middelpunt van de belangstelling van de internationale media, vooral in de jaren van oplopende spanningen, dagelijkse terreuraanslagen en eindeloze diplomatieke pogingen om tot een of ander vredesakkoord te komen.
Sinds de geboorte van de Staat Israël in 1948 hebben christenen een enigszins andere kijk op dit conflict. Terwijl de Joden die de Holocaust overleefden een veilige haven vonden in het land van hun voorouders, was dit voor de christenen een vervulling van de Bijbelse profetie.
Eerder deze maand brak een hevige oorlog uit tussen Israël en de door Iran gesteunde Hamas-terroristen. Israël is het enige democratische land in het Midden-Oosten, en de enige plaats waar christenen in veiligheid leven. Zijn prioriteit is het beschermen van burgers en het redden van levens, in tegenstelling tot Hamas, wiens zorg niet uitgaat naar de Palestijnse burgers in Gaza, die elke dag sterven doordat de terreurgroep hen als menselijk schild gebruikt, om nog maar te zwijgen over de marginalisering van de krimpende christelijke minderheid van Gaza. Wat de leiders van Hamas betreft, zij worden gezegend met miljoenen uit Qatar en Turkije.
De oorlog zou zijn ontketend door de mogelijke uitzetting van Palestijnse gezinnen uit huizen in de wijk Sheikh Jarrah in Jeruzalem, waarvan het eigendom al lang wordt betwist. In de hele islamitische wereld werd gedemonstreerd om deze daad te veroordelen. Maar wat te denken van de massale verdrijving van Joden en Christenen uit verscheidene landen, met name op het Arabisch schiereiland, door moslims? Ook heeft niemand de moeite genomen om de massamoorden op Joden in de loop van de islamitische geschiedenis te veroordelen.
Stelt u zich eens voor, dat Israël een islamitisch land zou zijn en Hamas een Joodse organisatie, en dat er een oorlog tussen die twee zou uitbreken. Zouden de reacties van de islamitische landen dan hetzelfde zijn als nu?
Hamas doet zaken met het ongeluk van de bevolking van Gaza. Haar doel is om steun te krijgen, zowel financieel als moreel. Enkele dagen geleden zijn honderden miljoenen dollars aangekomen uit Qatar en Iran.
Islamitische landen beweren dat zij zich om humanitaire redenen achter de gezinnen scharen die in de wijk Sheikh Jarrah worden uitgezet, en dat het geen religieuze kwestie is. En toch zien we elke dag beelden van kinderen die sterven van de honger en het militaire conflict in Jemen, en niemand leeft met hen mee of gaat de straat op om te protesteren. En weet je waarom? Omdat in Jemen beide partijen moslim zijn, dus kan het niemand iets schelen. Het verschil tussen Sheikh Jarrah en Israël in het algemeen is dat het gaat om Joden tegen Moslims (Hamas).
Toen een paar jaar geleden christenen uit Mosul werden verdreven door ISIS, hebben we toen ook maar één demonstratie gezien in een Arabisch of islamitisch land die deze daad veroordeelde? En toen de Yazidi’s werden verbannen en tot slaaf gemaakt in Irak? Er is uitsluitend solidariteit met de Palestijnen, en niet uit humanitaire bekommernis, maar vanuit een zuiver islamitisch religieus standpunt.
En in het geval van Sheikh Jarrah liegen moslims om de vlammen van het conflict aan te wakkeren. Zij zeggen dat de Joden de Palestijnen uit hun huizen hebben verdreven. Maar zij negeren het feit, dat deze huizen door Jordanië zijn gebouwd, toen het de Westelijke Jordaanoever bestuurde, op land dat eigendom was van Joden.
De Arabische islamitische media beweren verder dat de Joden de Al-Aqsa Moskee op de Tempelberg hebben aangevallen, maar zij vermelden niet dat de Palestijnen stenen en molotovcocktails in de moskee hebben gebracht en deze als dekmantel hebben gebruikt.
De realiteit is, dat als Hamas zich om deze Palestijnse gezinnen in Sheikh Jarrah zou bekommeren, het voor elk van hen een huis zou kopen, in plaats van zijn geld te gebruiken voor het kopen en bouwen van raketten om die op Tel Aviv af te vuren.
Waar het op neerkomt is, dat de Palestijnen verdeeld zijn tussen degenen die door Hamas worden vertegenwoordigd en degenen die achter de Palestijnse Autoriteit staan. 14 jaar lang hebben zij elkaar geslagen, gevangen genomen, gedood en vermoord. En dat roept de vraag op: Hoe kunnen zulke mensen beweren voor vrede en gerechtigheid te staan, als dat bij hen ontbreekt?
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.