Het aanvallen van medisch personeel is een oorlogsmisdaad. Maar ik denk dat we al hebben vastgesteld dat Hamas zich helemaal niets aantrekt van de menselijke basismoraal en al helemaal niet van de oorlogsregels.
Dit zijn de verhalen van enkele van de heldhaftige Magen David Adom (MDA) medici die hun leven op het spel zetten, van wie velen stierven tijdens de brutale Hamas invasie van Zuid-Israël en tijdens de daaropvolgende oorlog van Israël tegen de terroristen in Gaza.
De volgende informatie is afkomstig uit persberichten van Magen David Adom.
Amit Mann
Magen David Adom rouwt om de dood van MDA paramedicus Amit Mann, een 22-jarige inwoner van Kibboets Be’eri, die zaterdag werd doodgeschoten terwijl hij gewonden behandelde die naar de kliniek in de stad Be’eri kwamen tijdens de verrassingsaanval van Hamas op het zuiden van het land. Amit zat samen met de gewonden en doden urenlang opgesloten in de kliniek van de kibboets toen de terroristen probeerden de kliniek binnen te dringen. Amit werd begraven in het bijzijn van familieleden en honderden vrienden op de begraafplaats in Netivot.
Amit begon haar carrière bij MDA in 2015 als jeugdvrijwilliger, voltooide daarna een cursus voor trainers en trainde andere vrijwilligers. Vier jaar geleden volgde ze een opleiding tot paramedicus en later tot paramedicus bij de Nationale Dienst en werkte ze in MDA’s Negev regio in de intensieve mobiliteit. Ongeveer twee maanden geleden begon ze met het leiden van de regionale paramedische cursus in de Negev. Gedurende haar hele tijd bij MDA heeft Amit professioneel en met veel plichtsbesef gehandeld. Amit droomde ervan om geneeskunde te studeren en levens te blijven redden.
Oshrit Haddad, een paramedicus bij MDA en Amits beste vriend vertelde aan verslaggevers: “Amit was er altijd voor iedereen, ze is iemand die er gewoon altijd is, je kon haar altijd vertrouwen. Op zaterdag, toen de terroristen op haar schoten, bleef ze de patiënten helpen en proberen hun leven te redden. Ze vocht voor haar leven tot het laatste moment.”
MDA Directeur Generaal Eli Bin over Amit Mann: “Amit was een heldhaftige paramedicus die de gewonden bleef behandelen, zelfs toen terroristen probeerden in te breken in de kliniek in Kibboets Be’eri. Ze offerde zichzelf op om de levens van de patiënten te beschermen – ze gaf alleen om wat het beste voor hen was. Haar vroegtijdige overlijden heeft ons geschokt en vervuld van pijn. Magen David Adom waardeert alles wat Amit heeft gedaan, en onze medewerkers en vrijwilligers buigen hun hoofd en omhelzen haar familie. Moge haar nagedachtenis gezegend zijn.”
Onderofficier Yarin Peled
Magen David Adom rouwt om korporaal Yarin Peled, een IDF-soldaat en MDA-vrijwilliger die op 20-jarige leeftijd in de oorlog omkwam.
Yarin begon haar carrière bij het MDA in 2018, ze volgde verschillende cursussen en leidde ook cursussen op het station. Daarna volgde ze een EMT-cursus en werd ze paramedicus bij het MDA.
Idan Kishinevsky, een paramedicus bij MDA en Yarin’s partner, zegt: “We waren vijf jaar samen. Ze was er altijd, hoe laat het ook was – ze kwam, had altijd een open oor en er was niemand op de afdeling die haar niet mocht. Ze wilde altijd zoveel mogelijk diensten draaien, zelfs als ze geen tijd had, ze was perfect, ik heb geen ander woord om haar te beschrijven.”
Linoy Weizman, hoofd vrijwilligers en vriendin van Yarin: “Zelfs toen Yarin werd opgeroepen, verliet ze het station niet en bleef ze diensten draaien. Ze wilde paramedicus en verpleegster worden en begon psychometrie te doen om haar droom te vervullen – levens redden. Ze was paramedicus in het leger en zou worden ontslagen. Ze was heel belangrijk voor me, ze was altijd de eerste die hielp, wat er ook gebeurde en wat er ook om haar heen gebeurde, ze had altijd een open oor voor iedereen. Ze was een instructeur op de afdeling hier en leidde toekomstige generaties op. Ze was een persoon om te waarderen en te bewonderen.”
MDA-directeur-generaal Eli Bin bracht hulde aan Yarin Peled door te zeggen: “Yarin was een actieve vrijwilliger die na haar militaire dienst wilde blijven bijdragen aan MDA, haar afwezigheid zal gevoeld worden. Magen David Adom deelt in het verdriet van de familie en omarmt hen. Moge haar nagedachtenis gezegend zijn.”
Aviya Hezroni
Magen David Adom rouwt om de moord op Aviya Hezroni, een senior paramedicus van het MDA die op 69-jarige leeftijd in zijn huis werd vermoord toen terroristen inbraken en hem neerschoten tijdens de aanval van Hamas op het zuiden van Israël.
Aviya werkte meer dan 20 jaar als vrijwilliger bij het MDA en verleende medische hulp in de Be’eri-sector. Hij was een senior paramedicus bij het MDA en een van de ambulancechauffeurs in de kibboets. Aviya’s vrienden vertellen over een man die veel gaf en voor wie MDA en het redden van levens op de eerste plaats kwamen.
Meir Elmaliach, hoofd van het Netivot MDA-station en een goede vriend van Aviya: “Ik ken Aviya al ongeveer 30 jaar en ik kan niet geloven dat ik in de verleden tijd over hem praat. Hij is een zeer, zeer goede vriend. Hij is vele jaren bij ons geweest, hij is een speciaal persoon, hij was de vader van het station in de kibboets. Hij was een geweldige man, een geweldige grootvader, een bewonderde man die mensen met zich meedroeg, heel slim, professioneel en alles wat hij deed was geven. Ik heb veel mensen gezien die van MDA hielden, maar niemand die zoveel van MDA hield als hij, en ik zal er waarschijnlijk geen meer zien.”
MDA Directeur Generaal Eli Bin gaf een lofrede voor Aviya Hezroni: “Aviya was een gulle man die veel heeft bijgedragen aan Magen David Adom, zijn werk in Netivot Station en Kibbutz Be’eri zal nog lang herinnerd worden. Het personeel en de vrijwilligers van MDA buigen hun hoofd en rouwen om dit grote verlies. Moge zijn nagedachtenis gezegend zijn.”
Oren Benita
Oren Benita, een MDA paramedicus uit Mefalsim, werd zaterdag om 6.30 uur wakker toen hij sirenes, raketten en geweerschoten buiten zijn huis hoorde. Oren, die als MDA-paramedicus op de kibboets werkte, organiseerde zich snel, trok een vest en beschermende kleding aan en begon binnen enkele minuten de schotwonden te behandelen van de bewoners van de kibboets die zijn woonkamer werden binnengebracht.
“Vanwege de schietpartij was het niet mogelijk om het huis te verlaten en de lokale veiligheidstroepen, die wisten dat ik een MDA-paramedicus ben en dat er regelmatig een voertuig voor kritieke zorg stand-by bij mijn huis staat, kwamen naar me toe en brachten twee schotwonden”, vertelt Oren. “Terwijl ik bezig was met het geven van levensreddende medische behandeling, bleven de soldaten buiten vechten. Sommigen klommen zelfs op het dak van mijn huis en vochten verder vanaf het balkon. Mijn 11-jarige dochter was thuis. Om haar te beschermen tegen de onaangename aanblik in ons huis, blinddoekten de soldaten haar en brachten haar naar een veilige plek. Na een paar uur konden we de gewonde strijders onder vuur redden naar de poort van de kibboets; van daaruit werden ze in beschermde voertuigen voor intensieve verzorging naar het ziekenhuis gebracht voor verdere medische behandeling.”
Talal Abu Jameh
Talal Abu Jameh, een senior MDA paramedicus die in Arara woont, herinnert zich de eerste dag van de oorlog: “Ik werd wakker uit mijn slaap toen ik de inslag van raketten hoorde in een open gebied vlakbij mijn huis. Ik belde het hoofdkwartier van de MDA en kwam onmiddellijk naar de post. Ik regelde uitrusting, waaronder beschermende vesten en helmen, omdat ik wist dat de situatie niet goed zou zijn. Ik stond op wacht toen ik plotseling een hele harde knal hoorde en zwarte rook zag. Ik belde de meldkamer en vertelde dat er een instorting was in wijk 4, ik reed er snel naartoe en onderweg belde mijn zoon me, ik hoorde veel geschreeuw op de achtergrond, ik hoorde hem zeggen: ‘hij is dood, hij is dood.’
“Ik kwam aan en liep verder, de familie was er, ik zag mijn neefje, pas 4 jaar oud, bewusteloos op de grond liggen. Ik realiseerde me dat hij erg gewond was, ik bracht hem met een ambulance naar het ziekenhuis, waar hij helaas dood werd verklaard. Toen besefte ik dat ik geen keus had en hoewel iedereen in mijn familie getraumatiseerd was door het incident, wist ik dat ik deel moest uitmaken van het team en ging ik weer aan het werk. We moeten vechten en sterk zijn. Ik werk al 30 jaar bij het MDA, ik heb veel gezien in mijn leven als paramedicus bij het MDA, maar ik heb nog nooit zoiets wreeds gezien, ze hebben geen hart, ik snap niet hoe ze zoiets kunnen doen.”
Eyal Zamir wordt 24e stafchef van de IDF
Amerikaanse piloten doen trots verslag van de verdediging van Israël
Hertog bidt voor de gijzelaars bij het graf van Rambam
