
Apartheid? Misschien, maar we hebben het hier niet over Israël. In de Joodse staat worden lokale “Palestijnse” Arabieren niet beperkt in waar ze naartoe kunnen of welke beroepen voor hen openstaan. In Libanon is dat echter een ander verhaal.
Dit beleid dateert van tientallen jaren geleden, toen de PLO en een golf van Palestijnse “vluchtelingen” Libanon feitelijk binnenvielen nadat zij uit Jordanië waren verdreven.
Ondanks hun lange verblijf in het land, hebben deze Palestijnen nooit het Libanese staatsburgerschap gekregen. Bovendien kan een Palestijnse man die met een Libanese vrouw trouwt, via haar geen Libanees staatsburgerschap verkrijgen, noch kan een Libanese vrouw het staatsburgerschap doorgeven aan haar Palestijnse kinderen. Een Palestijnse vrouw kan wel het staatsburgerschap verkrijgen door met een Libanese man te trouwen.
En in Libanon is burgerschap alles. Inwoners van Libanon zónder een Libanees paspoort, mogen niet werken als arts, advocaat of ingenieur, naast een lijst van ongeveer 70 andere verboden beroepen.
U was van dit feit niet op de hoogte? Dat komt omdat de internationale gemeenschap zich niets lijkt aan te trekken van “Palestijnse” Arabieren of van discriminatie van hen. Al die internationale organisaties die zijn opgericht voor het welzijn van het “Palestijnse” volk lijken alleen in actie te komen als er Joden in het spel zijn. Wanneer Palestijnen worden mishandeld door andere Arabieren, horen we daar nagenoeg niets over.