In feite is er niets veranderd sinds de dagen van Ezra, bijna 2500 jaar geleden. Net als nu, met onwaarschijnlijke bondgenoten zoals de Verenigde Arabische Emiraten, had het oude Israël vrienden op hoge plaatsen.
Koning Cyrus van Perzië bevrijdde de Joden niet alleen uit de gevangenschap in Babylon, maar stond hen ook toe om hun Tempel te herbouwen. Hij gaf zelfs de mooie voorwerpen terug, die Nebukadnessar had weggevoerd en gaf hen veel goud en zilver mee.
Maar er waren de onvermijdelijke tegenstanders van de herbouw van de Tempel, net zoals er vandaag tegenstand is tegen de plannen om de Joodse soevereiniteit uit te breiden in delen van Judea, Samaria en de Jordaanvallei. Velen ontkennen zelfs het recht van Israël op het Heilige Land.
In Ezra’s tijd, toen de opvolgers van Cyrus bezweken aan de druk van Israëls tegenstanders en het werk aan Gods huis tot stilstand kwam voordat het onder de profeten Haggai en Zacharia werd hervat, moesten de oudsten van Israël koning Darius herinneren aan een veel eerder decreet:
‘Welnu, als het de koning goeddunkt, laat er dan gezocht worden in het schathuis van de koning daar in Babel, of er een bevel door koning Kores gegeven is om dit huis van God in Jeruzalem te herbouwen, en laat men de wil van de koning hierover naar ons toezenden.’ (Ezra 5.17)
Cyrus had inderdaad opdracht gegeven tot het herstel van de Tempel; de Heer had ‘zijn geest opgewekt’ om het woord van Jeremia (Ezra 1:1) te vervullen – en trouwens Jesaja, die de koning meer dan een eeuw voor zijn bestaan al twee keer bij naam had genoemd.
Verdrag van San Remo
Op dezelfde manier moeten de huidige politici (vooral in Groot-Brittannië) het Verdrag van San Remo van 1920 herontdekken. Een verslag van de resolutie is tot voor kort generaties lang verborgen gebleven in de Britse archieven – lang genoeg voor de vijanden van Israël om met succes de nu algemeen aanvaarde propaganda te verspreiden, dat de Joden Arabisch land hebben gestolen.
De legitimiteit van Israël is dus herhaaldelijk in twijfel getrokken, aangezien de media en parlementsleden hun krachten hebben gebundeld om de geschiedenis te herschrijven.
Natuurlijk, voor degenen die geloven dat de Bijbel Gods woord is, werd het recht van Israël op hun oude land beschreven in Genesis 15.18-20, 17.8 en elders. Maar hun ‘aardse acte’ werd 100 jaar geleden ondertekend door wereldleiders (waaronder de Britse premier David Lloyd George) in San Remo aan de Italiaanse Riviera.
Door de intentie van de Balfour-verklaring van 1917 te bevestigen, kregen de Joden al het land van de Middellandse Zee tot aan de rivier de Jordaan (inclusief de momenteel betwiste gebieden), wat de vaak gehoorde Palestijnse kreet: ‘Van de rivier tot aan de zee, zal Palestina vrij zijn’ tot onzin maakt.
In de tijd van San Remo stond de regio, die bestemd was voor de Joden, bekend als Palestina, maar een dergelijke staat of volk bestond nog niet. Arabieren die zich bij de geallieerden aanmelden voor de dienst als soldaat wilden niet bekend staan als lid van het ‘Palestina’ korps, wat hun Joodse medesoldaten wel graag wilden.
Hoe dan ook, gezien de bijna totale onwetendheid over het bestaan van dit enorm belangrijke verdrag, is het de hoogste tijd dat onze politieke leiders zich ervan bewust worden en actie ondernemen om openlijk recht te doen aan de geschiedenis.
Een reeks gebeurtenissen ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van het Verdrag van San Remo moest worden uitgesteld vanwege Covid, maar voor zaterdag 24 oktober staat er een virtuele conferentie op het programma met bijdragen van deskundigen en de mogelijkheid om hen vragen te stellen. De website van Love Never Fails wordt binnenkort geüpdatet met meer informatie: www.lnf.org.uk/sanremo.php.
Een uitstekend boekje over de achtergrond van San Remo, genaamd Pathway for Peace, is gepubliceerd en kan worden gekocht op de website van de Christian Friends of Israel, www.cfi.org.uk/sanremo-100.
Ik werd er toe gebracht om Ezra te herlezen toen in mijn kerk een serie preken over het boek begon. Het is bijzonder toepasselijk, als ‘bannelingen’ beginnen terug te keren uit lockdown, hoewel ik vermoed dat we nog enige tijd als bannelingen uit onze seculiere cultuur zullen blijven leven.
En hoewel het volkomen acceptabel is om het Woord van God op deze manier op ons leven toe te passen, moeten we niet vergeten dat het oorspronkelijk gericht was tot Israël, dat zich er bewust van moet zijn dat Ezra’s dag in de 21e eeuw wordt gerepliceerd, wat betekent dat er nog steeds hoop is voor Israël. Hoop, om verlost te zijn van hun vijanden en beschermd door hun Heer, die nog steeds in de harten van koningen, presidenten en premiers voor hen beweegt.
Cyrus begrijpt dit duidelijk, door te erkennen dat de God van de hemel dezelfde is als de God van Israël, en dat hoewel de Joodse ballingschap Gods oordeel over de zonde was, het niet aan de omringende naties was om zich er over te verheugen (Ezechiël 35:15). Want dat zou neerkomen op inmenging in het diciplineren van hen die nog steeds Gods uitverkoren volk zijn.
En zo reageert Cyrus op de leiding van de Geest door de ballingen terug te laten keren en hun Tempel weer op te bouwen.
Christenen worden in deze tijd niet alleen opgeroepen om Joden te helpen terug te keren naar hun oude land (Jesaja 14.2) zoals het verdrag van San Remo zo hulpvaardig heeft bereikt, maar ook om het goede nieuws van hun Messias met hen te delen! (Romeinen 1.16)
Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, Peace in Jerusalem, A Nation Reborn, en King of the Jews.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
IDF redt Jezidische vrouw die door ISIS in Irak tot slaaf werd gemaakt en vervolgens naar Gaza werd verkocht
Sa’ar keert terug in Israëlische regering onder Netanyahu
150 ultraorthodoxe jongeren nemen dienst in het leger
