Afbeelding: Voormalig president Shimon Peres zingt het Hatikva met een groep studenten. Het volkslied van Israël identificeert het als een natie die afhankelijk is van hoop en wonderen. (Foto: Anna Kaplan/Flash90)
Israel Today: We gaan nu kijken naar het vredesplan van Trump, dat spreekt over een ‘Visie die een realistische twee-staten-oplossing creëert. Kun je het ‘realistische’ deel van deze ‘Visie’ uitleggen?
In tegenstelling tot alle eerdere plannen erkent president Trump in dit plan de rechten van Israël op alle gebieden van het land Israël die in het Britse Mandaat aan het Joodse nationale thhuis zijn toegekend. Maar het bepaalt dat Israël voor een aantal van deze rechten een compromis moeten maken ten gunste van een Palestijnse Staat, indien en alleen indien de Palestijnen een aantal zeer belangrijke voorwaarden zullen accepteren, waaronder de volgende:
- Erkenning van de Staat Israël als de Staat van het Joodse volk;
- Erkenning dat Jeruzalem (inclusief de Oude Stad) de hoofdstad van Israël zal zijn;
- Het gewapende verzet opgeven en volledig ontwapenen, enz.
Bovendien zal de Palestijnse Autoriteit de volledige controle over de Gazastrook moeten hebben (omdat er anders niet één, maar twee Palestijnse Staten zullen zijn, waarvan de ene wordt gecontroleerd door de terroristische groepering Hamas, en de andere door de Palestijnse Autoriteit).
Dat betekent dat dit plan niet realistisch is.
Het hangt af van iemands visie. Sommige vroege Zionisten werden gezien als mentale afwijkingen, omdat ze geloofden dat een Joodse Staat in het land Israël een realistisch vooruitzicht was. Wat realistisch is en wat niet realistisch is, is een goede vraag.
Het plan van president Trump zegt dat we de Palestijnen een realistisch model geven, mits aan alle voorwaarden is voldaan. Is het realistisch dat de Palestijnse Autoriteit de Gazastrook uit handen van de Hamas neemt? Het antwoord op deze vraag is waarschijnlijk niet reëel. Is het realistisch dat de Palestijnen Israël als de Joodse Staat erkennen? Waarschijnlijk niet.
Je kunt dus zeggen dat het plan niet realistisch is, maar toch is dit de enige echte weg naar vrede, wat betekent dat dit plan na lange tijd kan worden gerealiseerd. Is na langer tijd realistisch? We zijn een volk dat leeft van hoop. Zonder de 2000-jarige hoop zouden jij en ik hier niet zitten praten. Het is geen toeval dat het nationale volkslied van Israël ‘Hatikva’ (De Hoop) heet. Dus vraagt u een Jood wat realistisch is en wat niet?
Het plan van Trump zegt ook dat ‘de Palestijnen nooit een Staat hebben gehad’, maar toch hebben ze een ‘legitiem verlangen naar zelfbeschikking’. U heeft waarschijnlijk opgemerkt dat de tekst het woord ‘verlangen’ verkiest boven het woord ‘recht’. Wat is de juridische implicatie van het verlangen in tegenstelling tot het recht?
Dit doet me denken aan de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hilary Clinton, die over de nederzettingen zei dat ze ‘onwettig’ zijn, niet illegaal. ‘Wettig’ betekent dat het een begrijpelijk verlangen is. Dit is geen juridisch verplichte term, en momenteel voldoen ze volgens het vredesplan niet aan de voorwaarden om wettelijk recht te hebben op zelfbeschikking.
Maar toch erkent het plan de entiteit van het Palestijnse volk die zijn eigen Staat verdient ‘met een pad naar een waardig nationaal leven’.
Het is opmerkelijk dat er geen definitie is voor ‘Palestijns volk’ en zelfs geen definitie van wie een Palestijn is. Omvat de zelfbeschikking ook Israëlische Arabieren? Omvat het alle mensen van Palestijnse afkomst, evenals hun nakomelingen, waar ook ter wereld? Het is een vreemd fenomeen dat de Israëlische Arabieren, toen ze demonstreerden tegen de suggestie van president Trump om land te ruilen, waarbij elf Israëlisch-Arabische dorpen en steden, deel zouden kunnen gaan uitmaken van de toekomstige Palestijnse Staat, vasthielden aan hun recht om in de Staat Israël te leven terwijl ze met Palestijnse vlaggen zwaaiden. Ze kunnen het niet allebei hebben. Hoe dan ook, het is verbazingwekkend dat de Algemene Vergadering van de VN Palestina als niet-lidstaat heeft geaccepteerd, samen met het PLO-handvest dat Israël wil vervangen door Palestina.
Eind 2012 erkende de Algemene Vergadering van de VN ‘Palestina’ als een niet-lid waarnemer Staat, wat de Palestijnse Autoriteit ertoe aanzette zichzelf enthousiast een ‘Staat’ te gaan noemen. (Foto: Issam Rimawi/Flash90)
Het vredesplan spreekt ook over Palestijnse soevereiniteit, maar zegt dat deze ‘soevereiniteit een amorf concept is’ (zonder vastgesteld kader) Wat betekent dit in een juridisch document?
De vraag is of deze visie ooit gerealiseerd zal worden. De enige echte vraag waarmee we op dit moment geconfronteerd worden is dan ook, of Israël het Israëlische recht, en daarmee zijn soevereiniteit, moet toepassen op de Jordaanvallei en de Joodse nederzettingen in Judea & Samaria (ca. 30% van dat gebied). In deze gebieden wonen voornamelijk Joden en slechts zeer weinig Arabieren, aangezien de overgrote meerderheid van de Arabische bevolking in de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde gebieden woont (ca. 40% van Judea & Samaria). Wat er daarna gebeurt, daar mag iedereen naar raden.
Waarom gebeurt het dan niet, ondanks Netanyahu’s verkiezingsbelofte?
Ik weet het echt niet. Er zijn bezwaren geuit van rechts en links, en er kunnen nog andere factoren zijn waarvan ik me niet bewust ben. Ik denk dat Israël de Israëlische wet, dus zijn soevereiniteit, moet toepassen op de genoemde gebieden. Dit is uiterst belangrijk, want het zal een onomkeerbare realiteit creëren, die het signaal zal afgeven dat Israël hier blijft.
Het uitgangspunt van dit vredesplan is de uitwisseling van conflict voor een goed leven. Is dit een serieus voorstel?
Zoals ik al zei, gaat het om het inluiden van het Messiaanse tijdperk, wat ik natuurlijk niet erg vind.
De meeste Palestijnen die we gesproken hebben, willen gewoon een fatsoenlijk inkomen verdienen, en het kan hun eerlijk gezegd niet schelen wie er over hen regeert. Dus, misschien is Trump op het goede spoor? (Foto: Abed Rahim Khatib/Flash 90)
Dus we hebben het hier over een onmogelijk plan?
Als alle voorwaarden van het Vrede-voor-Welvaart-plan worden gerealiseerd, zal het een utopie zijn. Maar daarmee kan één ding meteen worden gedaan, namelijk de toepassing van de Israëlische wet, dus zijn soevereiniteit, op de genoemde gebieden. Ik heb geen idee waarom dit niet gebeurt, maar het betekent niet dat het niet zal gebeuren. Men had de mogelijkheid om de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen en de erkenning door de VS van de annexatie van de Golanhoogten door Israël van de hand te wijzen, maar dat is uiteindelijk allebei gebeurd. Men kan het dus nooit weten.
Het duurde vele tientallen jaren, maar de Amerikaanse ambassade verhuisde uiteindelijk naar Jeruzalem, een verhuizing die volgens sommigen nooit echt kon gebeuren. (Foto: Yonatan Sindel/Flash90).
U lijkt me een optimistisch persoon. Bent u dat?
Ja, en niet voor niets. Er is geen enkele andere nationale beweging zo succesvol als de Zionistische beweging. Met alle kritiek die men kan bedenken, herinner ik me nog de Israëlische ‘vluchtelingenkampen’ genaamd ma’abarot, zo opvallend verspreidt over het hele land van mijn jeugd. Toch is Israël de uitdaging aangegaan om in zijn eerste jaren de vluchtelingen op te nemen die na de Holocaust uit Europa en alle Arabische landen zijn aangekomen, en heeft het zijn bevolking verdrievoudigd van ca. 600.000 naar 1.800.000, en later is het deze uitdaging weer aangegaan met de massale Aliyah uit de voormalige Sovjet-Unie.
De Israëlische economie was verstikt door het socialistische beleid. Ondanks het feit dat Israël het enige land ter wereld was dat al vroeg vrijhandelsovereenkomsten had gesloten met zowel de VS als de Europese Economische Gemeenschap, was er zelfs eind jaren tachtig nog geen sprake van vrijhandel in Israël. Het land beschermde zijn lokale industrieën tegen importen, met alle nadelige gevolgen van dien voor het concurrentievermogen van de Israëlische industrie. Toen de schadelijke gevolgen echter eenmaal waren onderkend, werd de economie geliberaliseerd. Vandaag de dag bloeien de Israëlische industrieën en staan de Israëli’s bekend om hun ondernemende innovativiteit op vele gebieden.
En hoe zit het met onze Joodse identiteit? Men kan de indruk krijgen dat deze identiteit voortdurend wordt uitgehold.
Zelfs in dit opzicht is er ruimte en goede reden voor optimisme. Projecten als 929 (dagelijkse lezing van de 929 hoofdstukken van de Bijbel, met commentaar), Daily Rambam (Rabbijn Maimonides) Study en ga zo maar door, laten zien dat de Joodse identiteit erg belangrijk is. Dergelijke projecten mogen niet over het hoofd worden gezien. Bovendien heeft het Joodse volk een blijvende, ongelooflijke vitaliteit getoond, die ons in staat heeft gesteld en nog steeds in staat stelt om ongelooflijke hindernissen te overwinnen.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Israëliër gewond bij mesaanval buiten Oude Stad Jeruzalem
Regering keurt vijfjarenplan goed om Beersheva in een metropool te veranderen
75 jaar oud hitterecord in Israël gebroken
