Is er eigenlijk wel iemand geïnteresseerd in Shireen Abu Akleh?

De dood van Al Jazeera-journaliste Shireen Abu Akleh in Jenin is betreurenswaardig, ongeacht van welke kant de fatale kogel kwam. De reactie op haar dood is in vergelijking met de reacties op de dood van vele andere journalisten in de regio echter zo overdreven dat het bijna lachwekkend is.

Er lijkt niets anders te zijn om over te praten. Vanuit het Witte Huis tot de Verenigde Naties tot het hoofdkwartier van Al Jazeera in Qatar klinken onophoudelijk oproepen om een onderzoek in te stellen, terwijl iedereen de schuld van Israël al buiten de rechtbank lijkt te hebben vastgesteld.

Waarom hebben we na de dood van de hieronder genoemde journalisten, of de honderden anderen die een soortgelijk lot is beschoren, niet zulke oproepen gehoord of zo’n overweldigende reactie gezien op de sociale media?

In maart 2003 werd de Britse journalist Terry Lloyd gedood door Amerikaanse mariniers in Irak.
In maart 2014 werd de Egyptische journaliste Mayada Ashraf gedood door een schot in het achterhoofd toen zij verslag deed van botsingen tussen regeringstroepen en de Moslimbroederschap.
In 2019 werd de Palestijnse journalist Hani Al-Agha door Hamas vastgehouden en doodgemarteld.
In juli 2021 werd Reuters-verslaggever Danish Siddiqui beschoten en gedood door de Taliban in Afghanistan.

Voor een volledige lijst zou een hele encyclopedie nodig zijn. Alleen al in de laatste twee decennia zijn honderden journalisten die verslag deden over het Midden-Oosten omgekomen en honderden anderen gevangen gezet. Waarom zijn hun namen dan niet vaker genoemd, en waarom is dit probleem, dat duidelijk pandemisch van aard is, niet op grote schaal onder de aandacht gebracht?

Er kan maar één conclusie worden getrokken: geen van deze journalisten stierf op een manier die Israël verweten kon worden.

De dood van al deze journalisten was niet minder tragisch of minder schadelijk voor de zaak van de vrije pers dan die van Abu Akleh. En toch scheen het veel minder te kunnen schelen.

Dus wat is de juiste reactie? De relatief stille erkenning van de dood van de bovengenoemde journalisten? Of de luidruchtige beschuldiging en veroordeling in het geval van Abu Akleh?

Vanuit een persoonlijk standpunt, moet het de eerste zijn. Weinig mensen geven om de dood van één journalist, of zelfs honderden. En het valt te betwijfelen of velen echt rouwen om het overlijden van Abu Akleh en zijn betekenis voor de persvrijheid. Dit geldt zeker voor de Palestijnen en andere Arabische staten waar “persvrijheid” ongeveer even vanzelfsprekend is als “democratie”, namelijk helemaal niet.

Bovendien, mocht er sluitend bewijs komen dat Abu Akleh door een Palestijnse kogel is gedood, dan zouden de meesten die nu over haar dood klagen, snel op een ander onderwerp overstappen.

Het enige echte aan hun huidige reactie is hun haat tegen Israël. Want als Israël er niet bij betrokken was geweest, zou haar naam stilletjes aan de bovenstaande lijst zijn toegevoegd en zou de rest van de wereld nooit de naam Shireen Abu Akleh hebben gehoord.