Hoe Israëli’s omgaan met Biden’s overwinning

Na de Amerikaanse presidentsverkiezingen zou je denken, dat het verlies van Trump, die zo ongekend pro-Israël is, ook het verlies van Israël is. Maar tegenwoordig bedoelen rivaliserende Israëlische politieke kampen totaal verschillende dingen met ‘pro-Israël’.

Door Tsvi Sadan |


Rechts denkt nog steeds dat het pro-Israël zijn betekent dat een president de traditionele zionistische over­tuigingen moet steunen, zoals het ‘Joods’ houden van Israël. Voor rechts betekent een pro-Israëlische president dat deze Israël steunt in zijn streven om grote delen van de Weste­lijke Jordaan­oever onder Israëlisch soevereiniteit te brengen. Voor rechts betekent pro-Israël een president die traditionele waarden steunt. Enzovoort.

Links daarentegen ziet een pro-Israël president anders. Hij moet lijken op Barack Obama, die zij zien als iemand die zich inzet voor een nieuw soort samen­leving, waarin alle vormen van onver­draag­zaam­heid tot het verleden behoren. En aangezien het idee van een ‘Joodse’ Staat van nature onverdraagzaam is, zou een pro-Israël president Israël moeten aansporen om een progres­sieve democratie te worden, die meer gericht is op zijn demo­cra­tische karakter dan op zijn Joodse karakter. En hij zou moeten aandringen op de oprichting van een Palestijnse Staat.


In navolging van de Amerikaanse media, verwelkomt de voorpagina van de zondageditie van Yediot Achronot ‘President Biden’ hartelijk.

Gezien de manier waarop onver­draag­zaam­heid tegenwoordig wordt verstaan, zijn Trump en zijn aanhangers grote dwepers, omdat ze nog steeds pleiten voor het patriarchaat, de natiestaat, het begrip burgerschap, zaken die Republikeinen per definitie onwettig maken. Daarom hebben de Democraten Trump geen seconde het voordeel van de twijfel gegeven. Waar hij voor stond was genoeg om te zeggen, ‘hij is niet mijn president.’

De Israëli’s denken op dezelfde manier over Trump. Links verafschuwt hem voor de waarden waar hij voor staat. Rechts houdt van hem om dezelfde redenen. Dit is de reden waarom degenen die Trump vanaf de eerste dag in diskrediet hebben gebracht – kennelijk vanwege zijn onconventionele manier, zijn tweets, zijn beledigende botheid – hem hoe dan ook in diskrediet zouden hebben gebracht, ongeacht hoe hij had gehandeld, eenvoudigweg omdat ze niet de persoon haten, maar de dingen waar hij voor staat.

Dit zou kunnen verklaren, waarom de Israëli’s de argumenten van hun Amerikaanse tegenhangers ongegeneerd en kritiekloos kopiëren en overnemen. De vele voorbeelden die in de media te zien zijn, tonen aan dat deze niet anekdotisch zijn. De rechtse Shai Attar schrijft: ‘Al Gore stelt de overwinning van George W. Bush ter discussie – een feest van de democratie. Donald Trump stelt Joe Biden’s ‘overwinning’ ter discussie – een beschadiging van de democratie’.

En de rechtse Yehuda Lavi, tot voor kort een populaire persoonlijkheid in de sociale media, die nu weigert Facebook te gebruiken, onderbrak zijn boycot om een ongelooflijk pessi­mistische post te schrijven, waarin hij ook zegt dat ‘als deze bedrieglijke staats­greep slaagt, deze het einde van de vrijheid zal zijn, het einde van het Westen, het einde van de welvaart. We zullen allemaal slaven worden (…) die corrupte meesters dienen (…) en niemand zal er zijn om ons te helpen.’

Politiek analist Guy Bechor, die de website Gplanet beheert, gaat ervan uit dat de Amerikaanse verkiezingen vervalst zijn. In zijn artikel van 5 november herhaalt Bechor de Republikeinse theorieën: ‘Al voor Covid-19 overwoog het establish­ment van de (Demo­cra­tische) partij een volks­beweging op te richten, die tientallen miljoenen stemmen via de post zou sturen om de uitslag te beïnvloeden in staten (…) die al worden bestuurd door Democratische gouverneurs en burgemeesters.’

En ‘de schaduw’, ook een populaire rechtse sociale media persoonlijkheid, begint zijn post met een regel uit Hatikvah, het volkslied: ‘Onze hoop is nog niet verloren (…) dat Trump in het offensief zal gaan en erin zal slagen om fraude te bewijzen in de rechtbank, in een verkiezing die we ons altijd zullen herinneren als de grootste en meest verachtelijke verkiezings­fraude in de geschiedenis van de Verenigde Staten.’

En aan de andere kant van het spectrum gaf Nitzan Horowitz, voorzitter van de linkse Meretz partij, duidelijk uiting aan de gevoelens en hoop van links:
‘Meretz feliciteert de verkozen president Biden en de verkozen vice-president Harris met hun indruk­wek­kende overwinning – een baken van hoop voor de hele wereld. Na vier jaar van leugens en onver­draag­zaamheid is het tijd voor eerlijk leider­schap. Moge dit een teken zijn voor een soortgelijke overwinning binnenkort in Israël.’

Micky Gitzin, directeur van het (linkse) New Israel Fund, schrijft alsof hij een Amerikaans staatsburger is die op Biden heeft gestemd:
‘De toespraken van president Biden en vice-president Harris waren ontroerend en verenigend, gericht op sociale genezing en de toekomst van de Ameri­kaanse maatschappij.’ Gitzin nam niet eenmaal de moeite om over de gekozen president te spreken, terwijl Biden op dit moment alleen door de media tot winnaar is uitgeroepen, niet door de relevante autoriteit in deze zaak, namelijk het Kiescollege.

Soortgelijke opwinding is te horen bij het Knessetlid Yair Golan: ‘Ik zal de bondgenoot van het licht zijn en niet van de duisternis’ – dit is wat Biden een paar weken geleden zei. Het wordt ook tijd dat Israël uit de duisternis naar het licht gaat, en het licht schijnt niet van rechts. Als we het leven zoeken, moeten we ons aan de waarden van de vooruitgang vasthouden (…) de tijd van angst is voorbij, de tijd van hoop, vernieuwing en opbouw is aangebroken’.

Dergelijke tweets en berichten, artikelen en inter­views laten zonder twijfel zien dat Israël, net als Amerika, ook in de greep is van een soort koude burger­oorlog, die wordt uitgevochten over waarden waarvan de een hoopt dat ze nooit werkelijkheid zullen worden, terwijl de ander hoopt dat ze morgen zullen worden uitgevoerd. Zoals hierboven is aangetoond, veroorzaakt het ‘progressieve licht’ in Israël angst in de harten van de rechtse partijen. Het enige verschil is, dat in tegenstelling tot Amerika, waar de bevolking in twee gelijke kampen is verdeeld, er in Israël rechts nog steeds de duidelijke meerderheid vormt.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.

Dit is ook interessant