Het Westen staat voor een keuze: democratie of sharia

De beelden die iedereen in heel Europa ziet, kunnen niet worden verdoezeld. Van Londen tot Parijs. Van Amsterdam tot Brussel.

De klassieke symbolen van de West-Europese hoofdsteden hebben in de eerste twee decennia van de 21e eeuw ingrijpende veranderingen ondergaan. Een fenomeen dat vooral in de jaren negentig begon, heeft de afgelopen jaren niet alleen het aanzien van straten en wijken veranderd, maar ook het gezicht van de politiek in West-Europa en sinds kort ook in de VS.

Twee jaar na het meest brute bloedbad in de moderne geschiedenis hebben veel politici in de westerse wereld zich om duidelijke binnenlandse en partijpolitieke redenen helaas en schokkend genoeg aan de kant van Hamas en tegen de staat Israël geschaard.

De meest prominente voorbeelden zijn natuurlijk Frankrijk en Groot-Brittannië. Beide landen hebben het voorstel om een “Palestijnse staat” (in hun woorden) te erkennen vooral om binnenlandse politieke redenen doorgezet. Ondanks het feit dat het Sykes-Picot-akkoord 109 jaar geleden werd ondertekend, geloven beide landen nog steeds dat zij, net als toen zij als de sterkste machten ter wereld werden beschouwd, de grenzen van het Midden-Oosten kunnen bepalen.

Dit is natuurlijk een fundamentele misvatting. De staat Israël zal de oprichting van een Palestijnse terreurstaat in Judea en Samaria naar het voorbeeld van het model dat tot de ochtend van 7 oktober 2023 in de Gazastrook bestond, niet toestaan.

De pogrom in Amsterdam in november 2024, de angst van de joodse gemeenschappen in België en de toename van antisemitische incidenten, zelfs in een vriendelijk gezind land als Italië, zijn ongetwijfeld het gevolg van demografische veranderingen in landen die gedurende vele jaren, soms zonder enige beperking of criteria, massale immigratie hebben toegestaan. De westerse democratieën in Europa gingen er in principe van uit dat deze bevolkingsgroepen zich zouden integreren in de samenleving waarin ze terechtkwamen en hun levenswijze zouden overnemen. Het tegenovergestelde is natuurlijk gebeurd.

Veel immigranten willen zich integreren in de Britse, Franse of Belgische samenleving, net zoals de Palestijnen “twee staten voor twee volkeren” willen. Natuurlijk willen ze maar één staat, voor zichzelf – “van de zee tot de Jordaan”.

De ware wens van veel immigranten en hun politieke en religieuze leiders is om de sharia in te voeren in de landen waarnaar ze de afgelopen jaren zijn geëmigreerd.

De afgelopen jaren heeft dit sociaal-politieke fenomeen zich ook over de oceaan verspreid naar de Verenigde Staten. In 2001 waren er naar schatting een half miljoen moslims in de VS. Vandaag de dag zijn dat er 5 miljoen. Alleen al in de regio New York nadert het aantal de eerste miljoen.

Door een goed doordacht plan, dat grotendeels werd gefinancierd door Qatar (dat Hamas en de tunnels in de Gazastrook financiert), begon een overname van universiteiten en campussen, en werden faculteiten gekocht, evenals docenten en demonstranten. Het aantal antisemitische incidenten nam toe en escaleerde op 8 oktober 2023 met extreme brutaliteit, onbeschaamdheid en schokkende gebeurtenissen. In plaats van een brute, barbaarse slachtpartij door menselijke monsters te veroordelen en hun verontwaardiging hierover te uiten, kozen velen ervoor om hun steun te betuigen en te roepen: “Dood aan Amerika, dood aan Israël.”

Ze doen dit en hebben dit zonder schaamte of onderscheid gedaan op centrale locaties in New York City, zoals Grand Central Station, Union Square en Times Square. Meestal gebruiken ze daarbij ook Hamas-symbolen, verbranden ze Israëlische en Amerikaanse vlaggen en roepen ze op tot een internationale intifada (“Globaliseer de intifada”).

Nu is het punt in dit plan bereikt waarop, met name in de Democratische Partij en haar bolwerken, vertegenwoordigers – meestal jonge mensen – die zich identificeren met extreem progressieve standpunten, aan invloed winnen en verschillende rollen in nationale of lokale overheidssystemen op zich nemen.

Hun keuze is volgens de wet democratisch, daar bestaat geen twijfel over. Hun houding ten opzichte van Israël komt overeen met hun standpunt in andere kwesties – brandende haat, cynisch en oneigenlijk gebruik van bloedbeschuldigingen (“genocide” en “hongersnood in Gaza”, hoewel het tegendeel het geval is) – en ze wakkeren de stemming onder hun aanhangers op straat aan.

De gewelddadige rellen bij de ingang van de Park East Synagogue in Manhattan deze week zijn daar het meest recente voorbeeld van. In feite verliezen politieke krachten met verschillende standpunten momenteel confrontaties en geven ze soms zelfs geen tegengestelde verklaringen af. Zo gaat dat wanneer de politieke basis het voor het zeggen heeft.

Wat te doen?

De aankondiging van de Amerikaanse president Donald Trump om de Moslimbroederschap aan te merken als buitenlandse terroristische organisatie (FTO) is een belangrijke stap in de goede richting om deze verschijnselen een halt toe te roepen. Gezien de opkomst van krachten die de ideeën van de islamitische beweging ondersteunen, zal natuurlijk een verder pakket maatregelen nodig zijn om de verspreiding ervan in de internationale politiek tegen te gaan; we bevinden ons immers al in de 90e minuut.

Oorspronkelijk gepubliceerd door Israel Hayom.