In de regel zal elke Arabische leider die publiekelijk kritiek heeft op Israël, zijn populariteit vergroten. De reden daarvoor is eenvoudig: de Arabische volken houden in het algemeen niet van Israël. Ze identificeren zich logischerwijs met de Palestijnse zaak. Daarom wint elke Arabische leider die in het openbaar hardvochtig is tegen Israël, aan populariteit in eigen land.
Aangezien de meeste Arabische leiders dictators zijn, zoeken ze niet op dezelfde manier naar populariteit als democratische leiders, om verkiezingen te winnen. Waar ze naar zoeken is stabiliteit van het bestuur. Met andere woorden, ze willen geen demonstraties, protesten of een tweede ‘Arabische lente’ onder hun volk zien. Dit is de belangrijkste reden waarom de Arabische leiders de Palestijnse zaak publiekelijk steunen. De Arabische leiders hebben zwaar geleden onder de binnenlandse opstanden, die bijna elk Arabisch land hebben geteisterd.
Als we bijvoorbeeld de verklaringen van koning Abdullah II van Jordanië volgen, dan heeft hij de Israëlische annexatie van de Jordaanvallei volledig afgewezen, en in een interview met de Duitse krant Der Spiegel heeft hij zelfs Israël bedreigd. Zijn woorden werden in de Jordaanse straten met sympathie ontvangen. Hij voegde meer prestige toe aan zijn status.
De laatste stappen die de koning van Jordanië zette, verbeterden zijn status onder de Jordaanse bevolking. Bijvoorbeeld toen hij het diplomatieke vredesverdrag met Israël niet vernieuwde, en toen hij de soevereiniteit terugnam over het ‘Eiland van de Vrede’ (in het Hebreeuws bekend als Naharayim) bij de Jordaan, langs de grens met Israël.
het Eiland van de Vrede, een enclave aan de samenloop van de rivieren Jordaan en Yarmouk, werd in het kader van de vredesovereenkomst van 1994 voor 25 jaar verhuurd aan Israëlische boerderijen en landeigenaren. Jordanië koos er vorig jaar voor om de verhuur niet te verlengen, tot grote vreugde van anti-Israëlische elementen binnen het koninkrijk. (Foto: David Cohen/Flash90)
Bovendien heeft zijn weigering om een telefoontje van premier Netanyahu te ontvangen, zijn prestige ook mooi verhoogd. Dit alles is openbaar voor het publiek, maar achter de schermen heeft Jordanië andere dingen te zeggen.
In een boodschap van een Jordaanse ambtenaar die de afgelopen dagen in de Israëlische media is verschenen, wordt duidelijk gesteld dat Jordanië de voorkeur geeft aan een Israëlische aanwezigheid boven een Palestijnse aanwezigheid in Judea en Samaria.
Ons probleem ligt bij de officiële openbare verklaringen. Een verdere bevestiging van de ‘dubbelspel’-theorie is de ontmoeting die de koning van Jordanië afgelopen donderdag had met het hoofd van de Mossad. Hij weigerde een telefoontje van de Israëlische premier, maar nam de tijd voor een ontmoeting met het hoofd van de Israëlische Mossad!?
We moeten opmerken dat de Jordaanse media geen melding hebben gemaakt van het bezoek, om geen verontwaardiging uit te lokken onder het Jordaanse volk, dat grotendeels bestaat uit Palestijnse vluchtelingen die een hekel hebben aan Jordanië en zijn koning.
Achter de schermen is Mossad-directeur Yossi Cohen invloedrijker in de Arabische wereld dan de Israëlische premier. (Foto: Flash90)
De koning van Jordanië wil geen herhaling van Zwarte September in 1970, toen er een gewapend conflict was tussen de Palestijnen en Jordaanse soldaten. Daarom speelt hij liever een dubbelspel. Hij kan geen nee zeggen tegen president Trump en zich volledig verzetten tegen de Israëlische annexatie.
Ook is er de afgelopen dagen veel spanning geweest tussen hem en de Amerikanen, over het besluit van de VS om de hulp aan Jordanië op te schorten totdat de vrouwelijke terrorist Ahlam Althamimi aan de VS wordt uitgeleverd. De Jordaanse koning zit gevangen tussen twee vuren. Aan de ene kant wil hij haar uitlevering niet toestaan en wil hij niet als verrader worden beschuldigd, met alle daaruit voortkomende protesten. En aan de andere kant kan hij de gulle Amerikaanse hulp van meer dan 2 miljard dollar per jaar niet opgeven.
Zal de koning van Jordanië tot enige vorm van begrip of stilzwijgende instemming met annexatie komen, om de uitleveringseisen van de VS tegen te houden? De koning zal dit dubbelspel waarschijnlijk voortzetten. In het openbaar zal hij de Israëlische annexatie blijven afwijzen en blijven dreigen, terwijl de deal achter de schermen al lijkt te zijn afgerond. Het is het beste dubbelspel van de stad.
Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Wat is liefde?
Ondanks de oorlog: lichte groei van de Israëlische economie in het tweede kwartaal
150 ultraorthodoxe jongeren nemen dienst in het leger
