LedenHet gebed van een vrouw

Hanna stond te huilen in de Tabernakel.

“Alleen haar lippen bewogen, maar haar stem werd niet gehoord.” (1 Samuel 1:13)

Toen Eli de priester haar zo zag, werd hij boos en berispte haar. Hij beschuldigde haar er zelfs van dronken te zijn!

Generaties commentatoren hebben geprobeerd Eli’s beschuldiging te interpreteren, om te begrijpen waarom hij dacht dat Hanna dronken was. Hoe kon hij niet begrijpen dat ze aan het bidden was? Dat ze tot God fluisterde? De gangbare interpretatie is dat Eli niet dacht dat haar gefluister een gebed was, omdat men in Bijbelse tijden gewend was hardop te bidden.

De rabbijnse commentator Rashi zegt:

“En hij dacht dat zij dronken was, omdat men niet gewend was fluisterend te bidden.”

Dit klinkt misschien logisch. Er zijn altijd geaccepteerde gebruiken. Het gedrag dat onder de meerderheid geaccepteerd is, wordt als logisch beschouwd. Maar dit verhaal kan ook anders geïnterpreteerd worden.

Zeker, de meeste Bijbelse gebeden werden hardop uitgesproken.

Maar een blik in het Boek der Psalmen leert dat wenen uit het diepst van het hart...