Het dagelijks leven in Jeruzalem gaat verder, ondanks alles

We leven nu al bijna een jaar in wat eigenlijk een onmogelijke realiteit is. Toch moet het dagelijks leven op de een of andere manier doorgaan, ondanks het feit dat er nog steeds 101 Israëlische gijzelaars worden vastgehouden door Hamas in de Gazastrook en ons land van alle kanten wordt bedreigd. Ondanks het feit dat er al meer dan 700 Israëlische soldaten zijn gedood in deze oorlog en dat bijna 100.000 Israëli’s nog steeds niet naar hun huizen kunnen terugkeren omdat er elke dag tientallen raketten vanuit Libanon op het noorden van ons land worden afgevuurd, moet het leven doorgaan.

De stemming in het land is niet goed. We zijn onderling verdeeld. Mensen gaan de straat op om te vechten voor de vrijlating van de gijzelaars. Anderen profiteren van de situatie om te blijven vechten tegen de regering en haar leider, premier Benjamin Netanyahu, die tijdens de laatste protesten zelfs de “moordenaar van de zes gijzelaars” wordt genoemd, die op de wreedst mogelijke manier door Hamas werden “geëxecuteerd” door schoten in het hoofd en het hart, net voordat onze soldaten arriveerden. Netanyahu’s tegenstanders maken genadeloos misbruik van wat misschien wel de ergste tijd is die ons land, ons volk, ooit heeft moeten doorstaan om hun haat tegen “Bibi” te blijven aanwakkeren en de omverwerping van zijn regering af te dwingen. En dit alles onder het mom van democratie.

Ik ben eerlijk gezegd sprakeloos over de situatie waarin we ons bevinden. In plaats van eenheid en cohesie te tonen, spelen we met ons gedrag onze vijanden in de kaart. Hamasleider Yaha Sinwar in zijn tunnel, waarschijnlijk omringd door talloze Israëlische gijzelaars, in zijn handen wrijvend. Wij doen al het werk voor hem. Als het nog een paar maanden zo doorgaat, weet ik niet waar het toe kan leiden. Ik wil er niet aan denken.

En ondanks deze puinhoop gaat het dagelijkse leven gewoon door. Gisteren kwamen we weer bijeen in Jeruzalem voor onze redactievergadering. Voor mij was het een gelegenheid om eindelijk een wandeling door de stad Jeruzalem te maken en mijn batterijen op te laden. En dat is precies wat ik gisteren heb gedaan. En weet je wat? Het leven gaat door, zelfs op deze moeilijke dagen, het moet doorgaan. Het was relatief druk in de stad, mensen zaten in restaurants en cafés, maar het viel me op dat er nauwelijks toeristen in de stad waren. En om toch iets van het dagelijks leven te kunnen zien, nodig ik je uit om mij te vergezellen op mijn korte wandeling.

Zin in een stukje Jeruzalem? Daar gaan we dan:

Zoals je kunt zien, is er nauwelijks iets te merken van de slechte stemming in het land. Omdat wij, de burgers, door moeten gaan met ons dagelijks leven, er is gewoon geen andere manier. Ik hoop dat je genoten hebt van onze korte wandeling. Voel je vrij om in je commentaar hieronder te schrijven waar je de volgende keer naartoe zou willen gaan voor een wandeling. Misschien zien we elkaar dan binnenkort weer. In de hoop dat onze gijzelaars eindelijk thuiskomen en dat we snel kunnen terugkeren naar de normale gang van zaken, wens ik jullie ondanks alles een fijne dag.

Shalom!