Het Britse mandaat

En hoe het herstel van Israël te danken is aan Pinksteren!

Door Charles Gardner | | Onderwerpen: Pinksteren, Shawoeot
Israëli's spelen de inname van Jeruzalem door generaal Allenby na en de verovering van het Land Israël door een christelijke troepenmacht die het land wilde teruggeven aan het Joodse volk. Foto: Hadas Parush / Flash90

Volgende maand zal in Londen een belangrijke verjaardag worden gevierd met een receptie die ongetwijfeld de gemoederen voor en tegen Israël zal doen oplaaien.

De Joodse staat, altijd een heet hangijzer, zal opnieuw onder de loep worden genomen nu voorstanders de 100e verjaardag vieren van het Britse mandaat voor wat toen Palestina was.

Op basis van dit mandaat, dat in 1922 in Londen werd goedgekeurd door de Volkenbond (de voorloper van de VN), kreeg de moderne staat Israël zijn controversiële rechtsgrondslag.

Tijdens de vredesonderhandelingen na de Eerste Wereldoorlog werden de inheemse bewoners van het verslagen Turks-Ottomaanse Rijk voor het eerst erkend. De geallieerden kregen het “mandaat” om hen voor te bereiden op onafhankelijk zelfbestuur.

Eén van de begunstigden was het Joodse volk, dat tot dan toe slechts in kleine aantallen vertegenwoordigd was geweest in hun voorouderlijk land, maar na bijna 2000 jaar ballingschap in steeds grotere golven terugkeerde.

De bal werd aan het rollen gebracht door de Balfour-verklaring van 1917, waarin de Britse regering beloofde alles te doen wat in haar macht lag om het Joodse volk een thuisland te geven op het grondgebied van hun voorouders. En het geluk wilde dat slechts enkele weken na deze belofte de geallieerden Jeruzalem op de Turken veroverden, waardoor Groot-Brittannië het voorrecht kreeg het Heilige Land aan de oorspronkelijke eigenaars terug te geven.

Dit werd gevolgd door het Verdrag van San Remo van 1920, waarin de rol van Groot-Brittannië in dit verband formeel werd erkend en de aard en de grenzen werden vastgelegd van het toegewezen land, dat veel groter was dan de afmetingen van het huidige Israël.

Politieke compromissen en verzoening met het oog op de groeiende dreiging van de Arabische buurlanden leidden er echter toe dat de herboren Joodse staat aanzienlijk kleiner werd dan oorspronkelijk de bedoeling was.

De leidende naties in de wereld dringen nog steeds aan op een “tweestatenoplossing” waarbij de Palestijnen zelfbestuur zouden krijgen op de zogenaamde Westelijke Jordaanoever – dat wil zeggen in Judea en Samaria – naast hun Joodse buren.

Dit heeft echter geen zin, aangezien de tweestatenoplossing tot stand kwam in het jaar voordat het mandaat werd goedgekeurd, toen Winston Churchill, toenmalig minister van Koloniën, een uitgestrekt gebied ten oosten van de Jordaan – dat oorspronkelijk bestemd was om deel uit te maken van Israël – vrijgaf voor Arabische nederzettingen.

Helaas heeft de oprichting van Jordanië een precedent geschapen voor voortdurende territoriale compromissen om het vuur van de groeiende wrok tegen de Joodse immigratie te smoren. En die ketel blijft tot op de dag van vandaag pruttelen.

Maar laten we naar de feiten kijken. Israël heeft volgens de Bijbel (Gods Woord) niet alleen aanspraak op al het grondgebied van de Middellandse Zee tot de Eufraat (Genesis 15:18), maar zijn bestaan is ook volkomen in overeenstemming met het internationale recht!

Het probleem waar we altijd mee worstelen – en wat de meeste politici en journalisten niet begrijpen – is dat op het moment dat we proberen de wereld te herschikken volgens bijbelse normen, vooral als het gaat om Gods uitverkoren volk, we verwikkeld raken in een geestelijk conflict.

Dus wanneer de Joden – die millennia lang zijn vervolgd, lastiggevallen en gemarteld – terugkeren naar de relatieve veiligheid van hun oude land, breekt de hel los. Want Satan en zijn bondgenoten verzetten zich onophoudelijk tegen hun aanwezigheid daar. Iran en zijn terroristische handlangers Hamas en Hezbollah hebben herhaaldelijk opgeroepen om Israël van de kaart te vegen!

Maar Gods plan zal standhouden. Geen hellevuur zal hem ervan weerhouden zijn plannen voor zijn oude volk te verwezenlijken.

En hier is een belangrijk punt dat het overdenken waard is: zonder Pinksteren (of Shawoeot), dat we een paar dagen geleden hebben gevierd, zou het mandaat niet aan Brittannië zijn gegeven, en zou Israël niet opnieuw zijn geboren!

Want het was door Pinksteren dat het Evangelie zich verspreidde onder de heidenen, die een uiterst belangrijke rol spelen in het herstel van Israël in deze dagen. In het bijzonder was de invloed van de door de Heilige Geest geïnspireerde Britse evangelische leiders in de 19e eeuw onmetelijk groot. Predikers als Charles Spurgeon en bisschop J.C. Ryle, evenals politici als William Wilberforce en de Graaf van Shaftesbury, wisten uit de Schrift het belang van de terugkeer van de Joden naar hun oude land in de dagen die onmiddellijk voorafgingen aan de wederkomst van Christus.

Een Israëlische geleerde beschrijft de staat Israël zelfs als een “Joods-christelijk project”.

Op deze wijze raakte onze regering overtuigd van de noodzaak de terugkeer van de Joden te vergemakkelijken en de zaak van het zionisme in zijn geheel te steunen.

Pinksteren veranderde de wereld doordat het de discipelen van Jezus aanmoedigde het Evangelie te verkondigen, ook al kostte het hun het leven. En Pinksteren verandert nog steeds de wereld – in Jeruzalem, Judea en tot aan de uiteinden van de aarde.

Gelovigen moeten de moed erin houden om Jezus te verkondigen als de Messias-koning die spoedig zal komen en vanuit Jeruzalem zal heersen over een volk dat zowel naar zijn land als naar zijn Heer is teruggekeerd.

Is het u ooit opgevallen dat Israëli’s altijd iets lijken te vieren? Onlangs hadden we Jeruzalemdag, waarop elk jaar de hereniging van de stad in 1967 wordt gevierd. Daarvoor hadden we Onafhankelijkheidsdag, waarop 74 jaar moderne staat werd gevierd, en nu hadden we Shawoeot, waarop de wereldveranderende wet van Mozes werd gevierd die in Jezus in vervulling ging, die zijn Geest zo uitstortte dat Gods wetten niet langer alleen op stenen tafelen staan geschreven, maar ook op de tafelen van mensenharten (2 Korintiërs 3:3).

Laat u dopen (d.w.z. onderdompelen) met de Heilige Geest en verander de wereld door te getuigen van de kracht van Jezus, die zijn volk heeft teruggebracht naar hun land en steeds meer naar zichzelf, hun Heer en Messias.

Charles Gardner is de auteur van de volgende boeken: “Israel the Chosen”, verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem”, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com en “A Nation Reborn”, verkrijgbaar bij Christian Publications International.

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox