Hamas vervalst cijfers slachtoffers: “De cijfers zijn niet echt”

De terreurorganisatie Hamas verspreidt fictieve cijfers over de slachtoffers van de huidige oorlog in Gaza. Dat is de conclusie van een diepgaand onderzoek van de gegevens, gepubliceerd in het tijdschrift Tablet in een rapport van 7 maart getiteld “How the Gaza Ministry of Health Fakes Casualty Numbers“.

“De cijfers zijn niet echt. Dit is duidelijk voor iedereen die weet hoe natuurlijke getallen werken. De slachtoffers zijn niet in de eerste plaats vrouwen en kinderen, en de meerderheid zou Hamas-strijders kunnen zijn,” schrijft Abraham Wyner, hoogleraar statistiek en datawetenschap aan de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania en auteur van het rapport.

Voor degenen die bekend zijn met de term “Pallywood”, die de Palestijnse industrie beschrijft die alles vervalst, van slachtoffers tot Israëlische aanvallen, zal het feit dat Hamas valse cijfers produceert vanzelfsprekend lijken.

Maar de slachtoffercijfers zijn belangrijk. Ze vormen de basis voor de anti-Israël propaganda van vandaag die oproepen tot een “staakt-het-vuren” rechtvaardigt, waarbij Israëlische gijzelaars in gevangenschap worden gehouden en de Joodse staat van “genocide” wordt beschuldigd.

De regering Biden heeft de laatste tijd “legitimiteit verleend” aan de cijfers van Hamas, aldus het rapport, waarbij hij het optreden aanhaalde van minister van Defensie Lloyd Austin tijdens een hoorzitting van het House Armed Services Committee op 29 februari, waar hij zei dat “meer dan 25.000” Palestijnse vrouwen en kinderen waren gedood sinds 7 oktober, de dag van het bloedbad van Hamas.

Het Pentagon voelde zich genoodzaakt om te verduidelijken dat Austin “een schatting aanhaalde van het door Hamas gecontroleerde Ministerie van Gezondheid”.

Zelfs de Amerikaanse president Joe Biden heeft zich inmiddels achter de cijfers geschaard. Hij uitte aanvankelijk gezonde scepsis gezien het feit dat het ministerie van Volksgezondheid in Gaza in wezen eigendom is van Hamas. Biden zei op 25 oktober, toen het dodental nog maar rond de 6.500 lag: “Ik heb geen idee of de Palestijnen de waarheid vertellen over het aantal doden.”

Nu herhaalt de president het cijfer van 30.000, dat inmiddels is gestegen naar 31.000. “Je kunt niet nog eens 30.000 doden hebben als gevolg [van de vervolging van Hamas],” zei Biden zondag in een interview met MSNBC.

Als we kijken naar de analyse van Wyner, zijn die eerste 30.000 “op zijn minst verdacht”.

Wyner ging ervan uit dat als de cijfers van Hamas vals zijn, er bewijs zou kunnen zijn “in de cijfers zelf” om dat te bewijzen.

“Er zijn niet veel gegevens beschikbaar, maar er is wel wat, en dat is genoeg: Van 26 oktober tot 10 november 2023 publiceerde het ministerie van Volksgezondheid in Gaza dagelijks cijfers over slachtoffers die zowel een totaal aantal als een specifiek aantal vrouwen en kinderen bevatten,” schrijft hij.

Hij analyseerde eerst het totale aantal slachtoffers. Hij ontdekte dat het dagelijks gerapporteerde dodental toeneemt met “lineaire metronomie” – een “uniformiteit … [die] … vrijwel zeker niet echt is”.

Deze onnatuurlijke, uurwerkachtige toename is het beste te zien in de eerste grafiek die bij het rapport is gevoegd. De grafiek is gemaakt met gegevens die zijn verzameld door Wyner en verstrekt door het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden (OCHA) van de Verenigde Naties op basis van cijfers van het ministerie van Volksgezondheid van Gaza.

“Je zou verwachten dat de cijfers van dag tot dag nogal schommelen. In werkelijkheid bedraagt het aantal dagelijks gerapporteerde slachtoffers in deze periode gemiddeld 270, ongeveer 15% meer of minder. Dat is een opmerkelijk kleine fluctuatie. Er moeten dagen zijn waarop het aantal slachtoffers twee keer zo hoog of hoger is, en andere dagen waarop het slechts half zo hoog of lager is,” merkt Wyner op.

“Misschien geeft het ministerie van Gaza vervalste dagelijkse cijfers uit die te weinig variëren omdat het geen duidelijk idee heeft van het gedrag van natuurlijk voorkomende getallen,” schrijft hij.

Ten tweede merkt Wyner op dat het aantal kindslachtoffers zou moeten overeenkomen met het aantal vrouwelijke slachtoffers. De reden hiervoor ligt in de dagelijkse schommelingen in aanvallen op woongebouwen en tunnels.

“Bijgevolg zou er op dagen met veel vrouwelijke slachtoffers een groot aantal kinderen moeten zijn, en op dagen dat er weinig vrouwen werden gedood, zouden er weinig kinderen moeten zijn,” schrijft hij.

Maar de cijfers laten deze correlatie niet zien, een “tweede indicatie dat de cijfers niet kloppen”.

Hij zegt ook dat het dagelijkse aantal vrouwelijke slachtoffers “sterk gecorreleerd zou moeten zijn met het aantal mannelijke slachtoffers” omdat dit “in de aard van de strijd ligt”.

“De ups en downs van Israëls bombardementen en aanvallen zouden ertoe moeten leiden dat de dagelijkse cijfers uitvlakken. Maar dat is niet wat de gegevens laten zien. Er is niet alleen geen positieve correlatie, er is ook een sterke negatieve correlatie, wat nergens op slaat en het derde bewijs is dat de cijfers niet echt zijn,” stelt hij.

Wyner maakt melding van andere anomalieën, zoals tegenstrijdige cijfers van 29 en 28 oktober die suggereren dat 26 mannen werden opgewekt.

Het ministerie van Volksgezondheid in Gaza beweert ook dat ongeveer 70% van de slachtoffers vrouwen of kinderen zijn, een totaal dat “veel hoger ligt dan de aantallen die in eerdere conflicten met Israël zijn gerapporteerd,” zegt hij.

Een ander waarschuwingssignaal, dat volgens Wyner ook elders is opgemerkt, is dat Israël er niet goed in slaagt om Hamas-strijders uit te schakelen als 70 procent van de slachtoffers vrouwen en kinderen zijn en 25 procent volwassen mannen.

“Dit alleen al suggereert sterk dat de cijfers op zijn minst schromelijk onnauwkeurig zijn en hoogstwaarschijnlijk vervalst,” zei hij, erop wijzend dat Hamas op 15 februari toegaf dat het 6.000 van zijn strijders had verloren, “wat meer is dan 20% van het totaal aantal gerapporteerde slachtoffers.”

“Hamas stelt niet alleen dat 70% van de slachtoffers vrouwen en kinderen zijn, maar ook dat 20% van de slachtoffers strijders zijn. Dit is niet mogelijk, tenzij Israël op de een of andere manier geen niet-strijdende mannen doodt, of Hamas beweert dat bijna alle mannen in Gaza Hamas-strijders zijn.

“Waar komt dit allemaal op neer? Hoewel het bewijs niet overtuigend is, suggereert het wel dat de aantallen zijn bepaald door een proces dat weinig of niets met de werkelijkheid te maken heeft,” zegt hij.

“Waarschijnlijk heeft het Hamas-ministerie willekeurig een dagelijks totaal afgesproken. We weten dit omdat de dagelijkse totalen te constant stijgen om echt te zijn. Vervolgens wezen ze ongeveer 70% van het totaal toe aan vrouwen en kinderen, waarbij ze het willekeurig verdeelden van dag tot dag. Daarna vulden ze het aantal mannen aan, dat werd bepaald door het vooraf bepaalde totaal. Dat verklaart alle geobserveerde gegevens,” vermoedt Wyner, die de cijfers probeert te begrijpen.

Wyner gelooft dat de waarheid misschien nooit bekend zal worden, maar dat het totale aantal burgerslachtoffers waarschijnlijk “extreem overschat” is.

Aangezien Israël het aantal gedode terroristen in Gaza op 12.000 schat (nog eens 1.000 werden gedood in Israël op en onmiddellijk na 7 oktober), concludeert Wyner: “Als dit cijfer zelfs maar redelijk accuraat is, dan is de verhouding tussen het aantal burgerslachtoffers en het aantal slachtoffers onder de strijders opmerkelijk laag: hoogstens 1,4 op 1, en misschien wel 1 op 1.” “Naar historische maatstaven van stedelijke oorlogvoering is de verhouding tussen het aantal burgerslachtoffers en het aantal slachtoffers onder de strijders opmerkelijk laag.

“Naar historische maatstaven van stedelijke oorlogsvoering, waar strijders boven en onder de burgerbevolking zijn ingebed, is dit een opmerkelijke en succesvolle poging om onnodige slachtoffers te voorkomen terwijl je vecht tegen een meedogenloze vijand die zichzelf beschermt met burgers,” schrijft hij.