Ik ben vergeten u een update te geven van onze eerste stranddag van dit jaar, nadat ik twee weken geleden beschreef hoe we ons daarop hadden voorbereid. Dus nam ik mijn drie dochters (7, 5 en 4 jaar oud) mee naar het strand bij Ashdod. De opwinding en vreugde waren al in de auto voelbaar, want om de paar minuten vroeg een van de meisjes wanneer we eindelijk zouden aankomen.
Na precies 39 minuten kwamen we bij het strand aan en liepen achter een andere orthodoxe familie aan naar het strand, omdat ik niet zeker wist of dit echt het onofficiële koshere strand was, aangezien er op mijn navigatieprogramma van Waze alleen ‘strand’ stond aangegeven.
Tot grote vreugde van mijn meisjes konden we zelfs een bruiloft op het strand bijwonen. Net toen we langsliepen, werd daar de mooie bruid naar de wachtende bruidegom gebracht, en de aanwezigen applaudisseerden luid. We stonden op een paar meter afstand en keken toe, maar wilden niet te lang onuitgenodigd bij deze ceremonie blijven.
In dit verband moet ik opmerken dat mijn dochters grote fans zijn van bruiden (het woord bruid is ‘kalla’ in het Hebreeuws en in het Jiddisch), omdat zij altijd zulke mooie jurken dragen. ‘Ik wil een Kalla zijn!’ is hun antwoord ,als je hen vraagt hoe ze zich willen verkleden voor Poerim, maar ook als je hen vraagt wat ze later willen worden (bij ons orthodoxen is dit een heel gebruikelijke beroepskeuze voor vrouwen).
Eindelijk kwamen we bij de waterkant aan en de drie sprongen er meteen in, terwijl ik ons strandtentje opzette. Sarah en Racheli waren door hun zwemlessen veel minder bang voor het water dan vorig jaar, maar Naomi durfde er nog niet ver in te gaan. Ik nam haar bij de hand en alle vier gingen we steeds verder het water in, totdat Naomi niet meer kon staan en op mijn schouders klom. De kinderen hadden veel plezier met het stuiteren over de golven en wilden er helemaal niet meer uit. Ik moest wel de hele tijd bij hen blijven, want Naomi was bang alleen in het water.
Later speelden ze in het zand, bouwden zandkastelen, begroeven elkaar en hadden veel plezier. Ik had niet echt een ontspannen tijd omdat ik steeds bij hun spelletjes betrokken werd, maar ik vond het heel leuk om met hen te spelen.
Het strand in Ashdod (Foto: Gershon Elinson/Flash90)
Het publiek op het strand was gemengd. Er waren enkele orthodoxe gezinnen, maar ook enkele vrouwelijke bezoekers in bikini, wat ik toch echt wilde vermijden. Ik deed erg mijn best om niet in hun richting te kijken, en mijn meisjes hielpen me daarbij, door me geen minuut rust te gunnen. Het positieve van onze niet-orthodoxe strandburen was dat ze luide Israëlische muziek draaiden. Ik ben van Israëlische popmuziek gaan houden, het heeft meestal grappige teksten en is muzikaal heel creatief.
Na ongeveer drie uur gingen we weer terug naar huis, want de Shabbat zou spoedig beginnen en de kinderen hadden honger. Natuurlijk was ik vergeten ons eten mee te nemen (maar niet de bevroren ijsthee). De honger hielp mij om de kinderen te motiveren om naar huis te gaan. Naomi viel op de terugweg in slaap en de andere twee hadden zo’n honger dat ze me om de paar minuten vroegen wanneer we er eindelijk zouden zijn. Eenmaal thuis hebben we ons allemaal tegoed gedaan aan de watermeloen die ik voor het strand had klaargemaakt, en konden we weer vol goede moed beginnen met de voorbereidingen voor Shabbat.
En nu het weer:
Het weer voor vandaag in Israël
Gedeeltelijk helder, gedeeltelijk bewolkt, en nauwelijks verandering van temperatur, het blijft zomers warm. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 31 graden, Tel Aviv 30 graden, Haifa 28 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 37 graden, aan de Dode Zee 38 graden, Be’er Sheva 35 graden, Eilat aan de Rode Zee 41 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is een halve centimeter gedaald en staat nu op 209,655 meter beneden de zeespiegel, dat is 85,5 centimeter onder de bovengrens.
Namens de gehele redactie van Israel Today wens ik u een prettig weekeinde en een gezegende Shabbat. Het ga u goed.
Shabbat Shalom vanuit Bet Shemesh,
Michael