Deze week is anders dan een normale week. Sinds het besluit van onze regering om vrijdag weer een lockdown in te stellen, zien we de dingen die we normaal gesproken als vanzelfsprekend beschouwen in een heel ander daglicht. Die atmosfeer hangt nu in ons land. Plotseling zijn we elke dag onderweg. Nog even een keer naar Jeruzalem en Tel Aviv, naar het strand of nog een laatste keer wat inkopen doen in ons winkelcentrum, waar over iets meer dan 48 uur het licht wordt uitgedaan en alles afgesloten wordt. Voor onze dochter betekent dit dat ze voor de tweede keer met onbetaald verlof wordt gestuurd.
Maar denkt u alstublieft nu niet dat ik me beklaag over de geplande maatregelen. Nee, dat doe ik zeker niet, gezien het steeds toenemende aantal nieuwe corona-besmettingen. Gisteren hebben we een nieuw record gevestigd, 5523 mensen zijn gisteren positief getest. Het is dus volstrekt duidelijk dat aan de noodrem moet worden getrokken. In plaats van te blijven proberen de nieuwe beperkingen te omzeilen, moeten we ze accepteren en ervoor zorgen dat we deze keer, tijdens en na de lockdown, verstandiger handelen dan de vorige keer. Want anders zal alles weer opnieuw gedaan moeten worden.
Ook enkele van onze ministers, die altijd zo bezorgd zijn over het welzijn van hun kiezers, nee, ik bedoel burgers, moeten nu begrijpen dat het niet langer een kwestie van omzeilen van de beperkingen is. Wat hebben al deze maatregelen voor zin als je met tientallen tegelijk in de synagoge gaat bidden of als de scholen zo lang mogelijk open worden gehouden? Alleen al gisteren werden 21 kinderen in een basisschool-klas in Zichron Ja’akov besmet met het coronavirus.
Maar ook al begrijpen we de noodzaak van deze lockdown, het stemt ons toch treurig. Gisteren waren we nog één keer op het strand in Bat Yam (foto boven), gewoon voor een wandeling, zonder ons in de menigte te mengen. Het zien van de mensen die genieten van het zwemmen in zee, alsof het een normale zomerdag was, maakte me op de een of andere manier een beetje treurig. Ik dacht erover na dat we nog maar twee dagen kunnen genieten van het zwemmen in de zee, omdat dat vanaf vrijdag weer verboden zal zijn. Onze dochter is vanmorgen naar het noorden gegaan om haar vriend nog één keer te ontmoeten voor de lockdown. Daarna kunnen ze elkaar alleen nog maar digitaal ontmoeten.
Een heel gewone zomerdag, over 48 uur is dit voorbij (Foto: Dov Eilon)
Morgen zullen we onze oudste zoon in Tel Aviv ontmoeten, omdat we vrijdagavond het nieuwe jaar zonder hem zullen moeten vieren. Dus dachten we dat het leuk zou zijn om nog even samen te zijn. Daarna zullen we elkaar via Zoom ontmoeten, net als de vorige keer. We hebben het gevoel dat we een half jaar teruggezet worden. Ja, we hebben die zes maanden niet goed gebruikt, de situatie is op dit moment veel erger dan ze daarvoor was.
Soms bekruipt mij de gedachte, wat was het toch een slecht jaar. Maar er zijn ook positieve dingen gebeurd. Onze dochter is geslaagd voor haar toelatingsexamen en kan aan haar studie beginnen, onze jongste zoon is blij met zijn militaire dienst en heeft veel nieuwe vrienden gemaakt. En dit jaar was ook op internationaal niveau een bijzonder succesvol jaar.
Gisteren heb ik op de televisie de ceremonie van de ondertekening van de vredesakkoorden tussen Israël en de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein bekeken. Wie had een jaar geleden kunnen denken dat we met twee Arabische Staten tegelijkertijd vrede zouden sluiten?
En toen, te midden van deze euforie, werden we weer teruggeduwd in de realiteit. Want plotseling zag ik de volgende foto op de televisie:
De ondertekeningsceremonie in Washington. Teksten:
Dit initiatief was niet mogelijk geweest zonder
de inspanningen van president Trump en zijn team
Op dit moment: Alarm in Ashdod en Ashkelon
Precies op het moment dat de ceremonie in Washington begon, begonnen ook de sirenes in het zuiden van Israël te loeien: raketalarm. Twee raketten werden afgevuurd op de stad Ashdod, helaas raakten dit keer ook mensen gewond. De terroristen in de Gazastrook hebben dus laten zien hoe ze over vrede denken en duwen zichzelf daarmee steeds verder in een isolement. Wanneer zullen ze zich realiseren dat ze op die manier nooit iets zullen bereiken?
Maar nu kijken we vooruit, aanstaande vrijdagavond begint het Nieuwe Jaar en laten we hopen dat het een beter jaar wordt, een jaar waarin u, beste lezers, ons eindelijk weer zult kunnen bezoeken in Jeruzalem. We zullen het nieuwe jaar, zoals altijd, verwelkomen met een goede maaltijd, en dus er is nog veel te doen vandaag. Morgen willen we onze zoon in Tel Aviv iets van onze feestelijke maaltijd brengen, zodat we het nieuwe jaar op die manier toch enigszins samen zullen vieren. En nu naar het weer.
Het weer voor vandaag in israël
Gedeeltelijk bewolkt tot helder en nauwelijks verandering in temperatuur. Het blijft warm en droog in het binnenland en in de bergen, aan de kust is het benauwd. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 33 graden, Tel Aviv 31 graden, Haifa 29 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 39 graden, aan de Dode Zee 39 graden, Be’er Sheva 36 graden, Eilat aan de Rode Zee 39 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is met twee en een halve centimeter gedaald en staat nu op 209.635 m beneden de zeespiegel. Dat is 83,5 centimeter onder de bovengrens!
Namens de gehele redactie van Israel Today wens ik u een prettige woensdag en nu alvast een gelukkig nieuwjaar! Het ga u goed.
Shalom uit Modi’in,
Dov
Ondanks de oorlog: lichte groei van de Israëlische economie in het tweede kwartaal
150 ultraorthodoxe jongeren nemen dienst in het leger
Wat is liefde?
