Voor het eerst in lange tijd ben ik er gisteren in geslaagd om niet steeds aan Corona te denken. Ik had veel te veel te doen om me er mee bezig te houden. Op ‘normale’ corona-dagen stelde ik me altijd eerst op de hoogte van de laatste cijfers, hoeveel nieuwe besmettingen, hoeveel mensen ernstig ziek waren en, helaas, hoeveel meer mensen er aan het virus overleden waren.
Gisteren interesseerde me dat niet. Ik had te veel aan mijn hoofd om daaraan te kunnen denken. Gisteren was het een zogenaamde dag met verplichtingen, ‘Sidoerim’ noemen we het in het Hebreeuws. Deze verplichtingen hebben meestal te maken met de autoriteiten of banken, maar dat is mij wegens Corona (of dankzij Corona) bespaard gebleven. Daarvoor hing ik gisteren urenlang aan de telefoon. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo veel gebeld heb.
Sinds een paar dagen probeer ik iets te overleggen met de bank, waar ik de hypotheek van mijn huis heb afgesloten. Ik moest nog een of ander document inleveren, dat op het moment dat we ons appartement kochten, om welke reden dan ook, ontbrak. In het Corona-tijdperk kun je niet zomaar naar de bank gaan, een nummer nemen en wachten tot je bediend wordt. Momenteel moet je eerst telefonisch contact opnemen met de bank. En dat was al bijna een onmogelijke zaak. Ik had al enkele dagen geprobeerd om een medewerker van de bank aan de telefoon te krijgen. Maar na een wachttijd van bijna 30 minuten werd het gesprek afgebroken en was mijn geduld ook op.
Gisteren heb ik het toen nog eens geprobeerd, ik had geen andere keus, de documenten die ik uiteindelijk had ontvangen moesten worden bevestigd. Dus ik belde de bank om één minuut voor 8 uur en besloot het vol te houden, hoe lang het ook zou duren. Een automatische stem wees me erop dat de wachttijd langer was dan normaal vanwege de huidige situatie, het kon me niet schelen. Ik heb de telefoon naast mijn laptop gezet met de speakers aan, en intussen gewerkt aan de Israel Today website.
‘…bank… goedemorgen, waarmee kan ik u helpen?’, klonk het plotseling uit de telefoon, toen ik niet meer had verwacht dat het nog zou gebeuren. Ik zat midden in het artikel dat ik voor onze website aan het schrijven was, en was bijna vergeten waarom ik überhaupt de bank had gebeld. Ik was zo opgewonden om eindelijk iemand aan de lijn te hebben.
Daarna ging alles heel snel en hoefde ik niet eens een afspraak te maken, ik hoefde alleen maar over een week naar een filiaal van mijn keuze te komen om een document op te halen.
Het dagelijks leven in Jeruzalem (Foto: Jonatan Sindel/Flash90).
Rond de middag kreeg ik een telefoontje van een verzekeringsmaatschappij. Dat gebeurt als je besluit om een nieuwe verzekering af te sluiten, ze laten je niet meer los totdat je een keuze hebt gemaakt voor een verzekeraar. Het ging om de verzekering van ons huis, die ik wilde veranderen om wat geld uit te sparen. Ik had het steeds uitgesteld, omdat ik wist wat ik kon verwachten, als ik op zoek zou gaan naar een verzekering bij verschillende maatschappijen. De telefoon zou dan constant overgaan, er zou geen tijd zijn om aan Corona te denken. En aangezien de dag gisteren al zo succesvol was begonnen, wilde ik ook dit onderwerp eindelijk afsluiten. Na een viertal vrij lange telefoongesprekken met een medewerker van de verzekeraar kon de nieuwe verzekering afgesloten worden en was ik iets goedkoper uit dan de verzekering die ik tot nu toe had.
Tijdens de onderhandelingen over de prijs zat ik op het puntje van mijn stoel. Ik ken de trucjes van de verzekeringsagenten en heb me niet ingehouden. Alle middelen zijn toegestaan. ‘Ik ken jullie trucjes,’ zei ik gewoon tegen de agent. We waren intussen bijna goede vrienden geworden. Hij kende mijn hele medische geschiedenis en mijn beroep. Uiteindelijk heb ik gevraagd om mijn zoon bij het gesprek te betrekken om uiteindelijk tot een beslissing te komen. Na nog eens 20 shekel korting en de garantie dat ik altijd 5% goedkoper uit zou zijn dan bij aanbiedingen die ik van andere verzekeraars verwachtte, waren de onderhandelingen beëindigd, en werd de nieuwe verzekering afgesloten.
Het was dus een geslaagde dag, maar ook een heel vermoeiende. Ik ben blij dat het weekend voor de deur staat.
Maar vanmiddag moet ik nog met mijn dochter naar haar bank. Ze heeft een afspraak die we twee weken geleden gemaakt hebben, eigenlijk ongelooflijk.
En nu terug naar het dagelijks leven.
Het dagelijks leven in Tel Aviv (Foto: Miriam Alster/Flash90)
Het weer voor vandaag in Israël
Het is zomer. Warm en droog in het binnenland en in de bergen, zwoel aan de kust. Voor vandaag worden de volgende maximum temperaturen verwacht: Jeruzalem 34 graden, Tel Aviv 31 graden, Haifa 29 graden, Tiberias aan het Meer van Galilea 39 graden, aan de Dode Zee 40 graden, Be’er Sheva 37 graden, Eilat aan de Rode Zee 43 graden.
Het waterpeil van het Meer van Galilea is nog een halve centimeter gedaald en ligt nu op 209,36 m beneden de zeespiegel, 56 centimeter onder de bovengrens!
En nu wens ik u namens de gehele redactie van Israel Today, een prettige woensdag toe. Het is al bijna weekend. Het ga u goed.
Shalom uit Modi’in,
Dov
Meer internationale maatschappijen vliegen weer op Israël
Israëlisch kabinet stemt voor ontslag Shin Bet-chef Ronen Bar
Israël veroordeelt wreedheden in Syrië onder nieuw jihadistisch regime
