
De Britse afdeling van mensenrechtenorganisatie Amnesty International heeft in een tweet het kolonistengeweld tegen Palestijnen veroordeeld. “Volgens de VN zijn er dit jaar elke maand meer dan 100 incidenten van kolonistengeweld gemeld tegen Palestijnse burgers op de bezette Westelijke Jordaanoever,” aldus het bericht, waarin ook het persbureau BBC wordt geciteerd.
Volgens de VN zijn er dit jaar meer dan 100 incidenten van kolonistengeweld per maand gemeld tegen Palestijnse burgers op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Hoewel men over het algemeen op zijn hoede moet zijn voor statistieken van de antisemitische VN over Israël, aangenomen dat het cijfer correct is, hoe zit het dan met Palestijns geweld tegen Joodse burgers?
De blogger Elder of Ziyon nam de moeite om dit te onderzoeken. Terwijl de VN geen statistieken heeft verzameld over Palestijns geweld op de “bezette Westelijke Jordaanoever”, wat zeer verrassend zou zijn, hebben de Palestijnen dat zelf wel gedaan.
De Palestijnse propaganda website Maata heeft een rapport gepubliceerd met een opsomming van “verzetsacties” in Judea en Samaria. Het geeft een trotse opsomming van de verschillende terreuraanslagen tegen Joden, waarbij het rapport een totaal van 6.704 van dergelijke aanvallen in de eerste helft van het jaar vermeldt:
“De eerste helft van 2023 zag een merkbare en kwalitatieve escalatie in de vormen van volksverzet en gewapend verzet, met name op de Westelijke Jordaanoever en bezet Jeruzalem, waar honderden verzetsacties en gewapende botsingen werden uitgevoerd in verschillende wijken en steden op de Westelijke Jordaanoever. Het leek duidelijk dat het tempo van de kwalitatieve operaties toenam, waardoor veel slachtoffers vielen in de gelederen van de bezetters en wat bijdroeg aan hun uitputting.”
“Het Palestijnse Informatiecentrum – Maata – observeerde het doden van (26) Israëli’s, waarvan de meesten soldaten, terwijl meer dan (243) anderen gewond raakten, gedurende de eerste helft van 2023, als gevolg van het uitvoeren van meer dan (6.704) verzetsacties, waaronder (841) schietacties, (19) mesaanvallen of pogingen tot mesaanvallen, (11) ramaanvallen of pogingen tot ramaanvallen, naast (2) raketlanceringen en (9) beschietingen van verkenningsvliegtuigen.”
Nogmaals, deze statistieken kunnen overdreven zijn, maar 6.704 aanvallen in zes maanden tellen op tot meer dan 1100 per maand, veel meer dan de 100 vermeende aanvallen van kolonisten op Palestijnen. Maar wie maakt zich daar druk om? Zeker niet de meeste mainstream media en zogenaamde mensenrechtenorganisaties.
Een ander punt is de trots waarmee over aanvallen op Joden wordt bericht. De Arabische tekst probeert zijn vreugde over de dood van Joodse vrouwen en kinderen niet te verbergen; integendeel, de vreugde over hun dood is duidelijk.
Israëliërs daarentegen beschouwen kolonisten die zonder aanleiding Arabieren aanvallen niet als helden. De inwoners van Judea en Samaria die Palestijnen aanvallen, worden door de Israëlische samenleving en de meeste politici veroordeeld.