
De christelijke bevolking van Israël blijft de Arabische identiteit die hen zovele eeuwen geleden werd opgedrongen negeren en blijft de meer oude identiteiten van hun verschillende gemeenschappen opeisen, waaronder de Aramese.
Dit is inmiddels niets nieuws meer.
De kwestie deed vorige week opnieuw de ronde na de dodelijke terroristische schietaanval in Bnei Barak, nabij Tel Aviv. Onder de vijf doden was Amir Khoury, een Israëlische christen en een van de twee politieagenten die de terrorist neerschoten, ten koste van Khoury’s eigen leven.
Zijn hartverscheurende begrafenis was ook een onvermijdelijk voorbeeld van de coëxistentie die vandaag de dag een groot deel van Israël kenmerkt. En dit geldt vooral tussen de Joodse meerderheid van het land en de kleine Christelijke minderheid.
Social media commentator Emily Schrader plaatste een foto van de begrafenis waarop Khoury’s kist te zien was, gedrapeerd in een Israëlische vlag en versierd met een christelijk kruis gemaakt van bloemen. Het was een aangrijpende herinnering aan het feit dat christenen in Israël vandaag de dag verre van gediscrimineerd worden en door de meeste van hun joodse landgenoten als broeders worden gezien.
Maar zoals het merendeel van de Israëlische media, wijzelf inbegrepen, verwees Schrader naar het beeld als een voorbeeld van coëxistentie tussen Israëlische Joden en Arabieren.
Dat viel niet in goede aarde bij veel plaatselijke christenen.
“Ik zie dat kruis als een voorstelling van een christelijke martelaar, niet van Arabieren,” schreef Shadi Khalloul, hoofd van de Israeli Christian Aramaic Association (ICAA). “Ik roep iedereen in de Israëlische media op om te stoppen met het misleiden van mensen,” voegde hij eraan toe.
Een andere Israëliër die reageerde op Khalloul’s post voegde daaraan toe:
“Christenen zijn geen Arabieren. Er zijn geen christelijke Arabieren. De christenen in Israël komen oorspronkelijk uit de regio van Syrië, Libanon en Fenicië. Ze spraken Hebreeuws en Aramees. Arabieren komen oorspronkelijk van het Arabisch Schiereiland.
“Alle moslims die Israël zijn binnengevallen spreken Arabisch. Zij kwamen uit de landen rond Israël om economische en andere redenen, en brachten de dominante taal van de regio, het Arabisch, met zich mee. Dit is wat resulteerde in de vergissing om christenen te identificeren als Arabieren.”