
Nu we op 27 januari de 80e verjaardag naderen van de bevrijding van Auschwitz, die in het Verenigd Koninkrijk en elders wordt herdacht met wat een jaarlijkse Holocaust Memorial Day is geworden, worstel ik – net als vele anderen – met het voortdurende onrecht in onze wereld. Vooral als het gaat om Israël en het Joodse volk.
Dat de vrijlating van slechts 33 gijzelaars in ruil voor honderden, misschien wel duizenden, gevangen terroristen door sommigen wordt geprezen als een “epische” deal, gaat mijn begrip gewoon te boven. Hoewel elke gijzelaar kostbaar is en zeker meer waard dan duizend terroristen, als Hamas het zo ziet.
Maar als we nog eens terugdenken aan de Holocaust, dan is het met de huiveringwekkende gedachte dat het potentieel voor een nieuwe Shoah zijn tentakels over de wereld heeft uitgespreid sinds 7 oktober 2023, toen we getuige waren van de ergste aanslag op Joodse mensen sinds de Tweede Wereldoorlog.
In plaats van sympathie te voelen voor Israël vanwege deze brute, onmenselijke aanval, keerde de wereld zich tegen het land omdat het zichzelf durfde te verdedigen. En terwijl de voormalige leider van de Labour Party, Jeremy Corbyn, ooit werd bespot als een “vriend” van Hamas, leek het er nu op dat duizenden van zulke “vrienden” demonstreerden in de straten van Londen, New York en elders, nu het antisemitisme is uitgegroeid tot een wereldwijde pandemie.
Maar ik was enigszins bemoedigd door het feit dat de (Londense) Metropolitan Police eindelijk lijkt te beseffen hoe rampzalig hun fluwelen handschoen aanpak van de pro-Palestijnse demonstraties is gebleken. In plaats van rust te brengen, heeft hun gebrek aan interventie de situatie alleen maar verder aangewakkerd en het conflict in het Midden-Oosten naar onze straten gebracht, terwijl Hamas-aanhangers al 15 lange maanden onophoudelijk op hun antisemitische trommels slaan.
Het was echter hoog tijd dat de politie erin slaagde om de anti-Israëlische mars die voor zaterdag gepland stond, te beperken tot een min of meer statische rally. De oorspronkelijke route zou vlak langs de BBC en een synagoge lopen en de politie dacht dat dit de mensen die de sabbatdiensten bijwoonden zou verontrusten. Tijdens eerdere marsen waren velen te bang geweest om sabbatdiensten bij te wonen. Op zaterdag slaagden sommige demonstranten er echter in om door de afzetting van de politie te breken en 77 mensen werden gearresteerd.
Het was altijd al duidelijk dat deze zeer beledigende protesten de Joodse bevolking boos maakten omdat ze praktisch opriepen tot hun uitroeiing. En gezien hun haatzaaiende uitspraken (die nu strafbaar zijn) hebben ze zeker al die tijd de wet overtreden.
Maar ik heb het gevoel dat de politie en de regering zich bewust zijn van de groeiende woede van gewone mensen, niet alleen hier maar ook in andere delen van het Westen, die er genoeg van hebben om constant gevoed te worden met links-georiënteerde propaganda die indruist tegen alles waar we in deze geweldige natie al vele eeuwen voor staan. En het was heel bemoedigend om te zien dat koning Charles, vooral in deze tijd, het medeleven blijft tonen dat hij al heel lang voelt voor overlevenden van de Holocaust, door in de voetsporen te treden van zijn overgrootmoeder prinses Alice van Griekenland, die in haar paleis een Joodse familie verborg voor de nazi’s en begraven ligt op de Olijfberg.
Wat betreft het toenemende antisemitisme, dat wordt aangewakkerd door pro-Palestijnse demonstraties en de schokkende propaganda van de BBC en andere media, heeft de Kerk zich in wezen verlaagd tot luiheid, onverschilligheid en ruggengraatloosheid en lijkt ze besluiteloos af te wachten, terwijl ze schaamteloos de opdracht van Paulus negeert om zich niet aan te passen aan het patroon van deze wereld, maar om veranderd te worden door de vernieuwing van onze geest. Want alleen dan kunnen we toetsen en bewijzen wat Gods wil is. (Romeinen 12:2).
Er heerst een algemene indruk in de kerk dat dit onze zaken niet zijn; het is de zoveelste oorlog in het Midden-Oosten die we af en toe in onze gebeden mogen noemen. Maar we durven onze handen niet vuil te maken. We willen niet opstaan en ons laten horen. Het is een heet politiek hangijzer en zal waarschijnlijk verdeeldheid veroorzaken in onze kerk, dus vegen we het netjes onder het tapijt.
Maar we hebben een goddelijke plicht tegenover onze Joodse broeders – het staat in de Bijbel! Zij gaven ons tenslotte de Bijbel … en de Profeten … en de Wet … En bovenal gaven zij ons de Joodse Messias. In het Nieuwe Testament legt de apostel Paulus aan de Romeinse gelovigen uit dat zij schatplichtig zijn aan de Joden voor het kostbare geestelijke erfgoed dat zij ons hebben nagelaten en dat wij hen praktisch moeten steunen (Romeinen 15:27) – met financiële middelen, aangezien zij in armoede leefden toen hij de brief schreef, maar zeker ook met gebeden en publieke steun.
Het nieuwe boek “Ninette’s oorlog ” beschrijft de moeilijke ervaringen van een jong Joods meisje dat opgroeide in Frankrijk tijdens de Nazi-bezetting, wiens moeder haar cyanide gaf voor het geval ze ontdekt zou worden. Ninette vestigde zich uiteindelijk gelukkig in Londen nadat ze trouwde met David Montagu – later Lord Swaythling – wiens familie eigenaar was van een handelsbank. Haar hele volwassen leven (ze stierf in 2021) voerde ze campagne voor erkenning van Fransen die tijdens de oorlog hadden geholpen om Joden te redden. Maar ze kon nooit over de gruwel heenkomen hoe snel het land waarin ze was geboren zich tegen de Joodse bevolking keerde. Haar verhaal, gepubliceerd door Profile Books, is vandaag de dag beangstigend relevant.
Terwijl een groot deel van de wereld nu om haar bloed schreeuwt, heeft de God van het universum een “eeuwige liefde” (Jeremia 31:3) voor het Joodse volk, wat betekent dat Hij Zijn verbondsbeloften aan hen nooit zal verbreken.
De apostel Johannes, een van Jesjoea’s naaste discipelen, die natuurlijk ook Joods was, huilde van frustratie toen hij zich realiseerde dat niemand waardig was om de boekrol te openen die hij in zijn hemelse visioen zag – Gods grote verlossingsplan voor Joden en niet-Joden. Maar toen zei een van de oudsten tegen hem: “Huil niet! Zie, de Leeuw Die uit de stam van Juda is, de Wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol te openen en zijn zeven zegels te verbreken.” (Openbaring 5:5)
Wanhoop dus niet. De Messias komt eraan!
Charles Gardner is de auteur van “Israel the Chosen”, verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem”, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com; “To the Jew First”, “A Nation Reborn ‘ en ’King of the Jews”, allemaal verkrijgbaar bij Christian Publications International.