Druzen op Golan Hoogvlakte vieren val Assad

Op een spontaan feestje in Majdal Shams zei een inwoner dat een regimewisseling de integratie van de minderheid – en de vrede – zou versnellen.

Door Canaan Lidor | | Onderwerpen: Syrië, Druzen
Druzen op de Golan Hoogvlakte vieren de val van de Syrische dictator in de stad Majdal Shams in Israël op 9 december 2024. Foto: Michael Giladi/Flash90

Op het centrale plein van de Druzische stad Majdal Shams in de Golanhoogten in Israël mengde Nabi Halabi zich maandag tussen tientallen Druzen die met vlaggen van Vrij Syrië zwaaiden op luide muziek tijdens een spontane viering van de val van het regime van Bashar al-Assad.

Halabi, 57, begroette zijn buren met een hartelijk “mabrouk” – Arabisch voor “gefeliciteerd” – terwijl jongens uit zijn gemeenschap dansten rond het imposante standbeeld van een zwaarddragende Sultan al-Atrash, een overleden Druzische nationale leider, op het plein.

De viering, met onder andere een taart in de kleuren van de vlag van Vrij Syrië, ging over de ineenstorting van de 51-jarige heerschappij van de Assad-dynastie in Syrië, waar veel leden van de Druzen uit de Golan wonen. Maar de viering ging slechts gedeeltelijk over de gebeurtenissen in Syrië: Het ging ook over wat de revolutie betekent voor de Druzen van de Golan, die zich nu misschien vrijer voelen om te integreren in de Israëlische samenleving.

“Onder Assad hadden we voortdurend de nachtmerrie dat de Golan zou worden teruggegeven. Nu is die realiteit veranderd,” zei Halabi, die in de sector voor hernieuwbare energie werkt.

Hij verwees naar de hachelijke situatie waarin de ongeveer 20.000 Druzen op de Golan verkeren sinds Israël hun gemeenschappen in 1967 overnam.

Nabi Halabi woont een ceremonie bij ter gelegenheid van de val van de dictatuur van Bashar al-Assad in Majdal Shams, Israël, op 9 december 2024. Foto door Canaan Lidor.

Te midden van regelmatige discussies over het teruggeven van het land aan het Syrië van Assad als onderdeel van een mogelijke vredesovereenkomst, hebben de Druzenbewoners van de Golan massaal het Israëlische staatsburgerschap verworpen en verklaard dat ze zichzelf beschouwen als Syrische burgers die onder bezetting leven.

Deze voorstelling van zaken werd algemeen beschouwd als een gemeenschappelijk alibi voor het geval zo’n akkoord er zou komen en ze opnieuw onderdanen zouden worden van het tirannieke Assad-regime, dat al verschillende oorlogen tegen Israël had gevoerd nog voor het in de voorbije jaren een Iraans marionettenregime werd.

In de praktijk hebben de Druzen van de Golan zich echter enthousiast geïntegreerd in de samenleving van de overwegend Joodse regio en hebben ze honderden bedrijven opgericht in de regio die ze in het Hebreeuws verkopen aan Joodse klanten.

Vooral de jongere Druzen van de Golan spreken over het algemeen vloeiend Hebreeuws en Engels naast hun moedertaal Arabisch. Cultureel geïntegreerd in de Israëlische mainstream en haar mode, staat het uiterlijk van sommigen van hen – met neusringen, blauw gekleurd haar en dreadlocks – in schril contrast met de traditionele klederdracht die hun voorouders dragen.

De kleine omvang van de Druzische gemeenschap in de Golanhoogten heeft ervoor gezorgd dat ze moesten trouwen met echtgenoten uit Druzische gemeenschappen in andere delen van het land die al tientallen jaren Israëlische burgers zijn. In deze gemeenschappen beschouwen velen zichzelf als onderdeel van een onverbrekelijke alliantie met de Joodse staat.

Een jongen zwaait met een vlag van Vrij Syrië tijdens een feest na de overname van Syrië door rebellen in Majdal Shams, Israël, 9 december 2024. Foto door Michael Giladi/Flash90.

Dit heeft de modernisering en Israëlisering van de Golan Druzen versneld, maar de belangrijkste katalysator voor dit proces kwam in 2011 met het de facto uiteenvallen van Syrië in de burgeroorlog. Dit leidde tot de ineenstorting van het Assad-regime.

Dat jaar woonden er meer dan 1.400 Israëlische burgers in de vier Druzische gemeenschappen op de Golanhoogten, vergeleken met slechts ongeveer 200 in 2006, en meer dan 3.000 inwoners van de Golan Druzen stemden dit jaar in de gemeenteraadsverkiezingen, vergeleken met 277 in 2009.

“De mensen hier willen het Israëlische deel van hun identiteit behouden en verdiepen, en ik weet zeker dat het voor velen van hen nu gemakkelijker zal zijn om dat te doen,” zei Halabi. Tegelijkertijd is het nu gemakkelijker om het Syrische deel van onze identiteit uit te drukken, omdat de dictator Assad en zijn slagersregime niet langer deel uitmaken van dit plaatje,” voegde hij eraan toe.

Israëlische en Druzische vlaggen wapperen in de belangrijkste winkelstraat van Daliyat al-Karmel op 21 oktober 2024. Foto door Canaan Lidor.

Syrische vlaggen – ooit alomtegenwoordig in de Druzische gemeenschappen op de Golanhoogten – zijn daar zo goed als verdwenen, zoals Yusri Hazran, docent Druzische cultuur aan het Shalem College in Jeruzalem, in augustus aan Globes vertelde. Nu zijn de Syrische vlaggen weer verschenen in Majdal Shams – maar niet die van Assad’s Syrië. Maandag hieven de plaatselijke bewoners de vlaggen van het Vrije Syrië van de rebellen die Assad ten val brachten.

Symbolisch werd een van deze vlaggen bevestigd aan het standbeeld van Sultan al-Atrash, die in de jaren 1920 vocht tegen de Franse koloniale overheersing, wat de weg vrijmaakte voor de Syrische soevereiniteit in 1946.

Decennia van politieke onzekerheid hebben hun stempel gedrukt op de Druzen in de Golan Hoogvlakte. Van een dozijn mensen die door JNS in Majdal Shams en telefonisch werden gecontacteerd voor dit artikel, stemde alleen Halabi in met een interview. De anderen weigerden commentaar te geven en vertelden de verslaggever beleefd maar beslist dat ze liever “buiten de politiek bleven”, zoals een hoteleigenaar het uitdrukte.

Een vlag van het Vrije Syrië wappert op het standbeeld van Sultan al-Atrash in Majdal Shams, Israël, op 9 december 2024. Foto door Canaan Lidor.

Anderen lieten foto’s voor zichzelf spreken. Verschillende mensen kwamen naar de ceremonie op het centrale plein met de portretten van hun familieleden die omkwamen in de burgeroorlog waarvan ze het Assad-regime de schuld gaven. Anderen hielden portretten omhoog van enkele van de 12 kinderen die hier op 27 juli werden gedood door een raket van Hezbollah vanuit Libanon.

De plek waar de raket insloeg, aan de rand van het Majdal Shams voetbalveld, werd grotendeels onaangeroerd gelaten en is een onofficieel gedenkteken. Het is nog steeds bezaaid met de verwrongen en verkoolde chassis van scooters, omringd door de haveloze overblijfselen van een paar hekken en een hekpaal.

Inwoners van het Druzische dorp Majdal Shams houden portretten vast van mensen die volgens hen het slachtoffer zijn van het Assad-regime in Syrië, 9 december 2024. Foto door Ayal Margolin/Flash90.

Halabi zei dat hij de ineenstorting van het Assad-regime – een belangrijk onderdeel van de sjiitische as van Iran en voorheen Hezbollah’s achterhoede  – ziet als vergelding voor de moorden. “Maar de rekening is nog niet vereffend. De val van Syrië betekent de uiteindelijke vernietiging van Hezbollah. En de mensen van Assad die verantwoordelijk zijn voor deze en andere misdaden – begaan in Israël, Syrië en Libanon – zullen zich moeten verantwoorden voor hun daden,” zei hij.

De verkoolde resten van scooters liggen op de plek waar een raket 12 kinderen doodde  op 9 december 2024 in Majdal Shams, Israël. Foto door Canaan Lidor.

Het regime van Assad viel drie dagen nadat een staakt-het-vuren tussen Hezbollah en Israël van kracht werd. Hiermee kwam een einde aan een 13 maanden durend conflict waarin Israël het topcommando van Hezbollah uitschakelde en de gevechtskracht, het arsenaal en de offensieve capaciteit van Hezbollah ernstig decimeerde. In het verleden vertrouwde het regime van Assad op de strijdvaardige troepen van Hezbollah tegen de rebellen. De andere bondgenoten van Assad, Rusland en Iran, kwamen hem niet te hulp.

Halabi droomt van een “welvarend, liberaal Syrië dat zij aan zij leeft met Israël en het enorme potentieel van dit partnerschap erkent.” Halabi is ervan overtuigd dat er binnen vijf tot tien jaar “vrede zal zijn tussen Syrië en Israël”, en voegde eraan toe: “Ik heb het over een toekomst waarin we kunnen ontbijten in Damascus en lunchen in Tel Aviv.”

Tot de rebellengroepen die het regime van Assad ten val brachten, behoren echter ook soennitische islamisten met banden met Al-Qaeda. De Verenigde Staten beschouwen de rebellenleider Ahmed al-Sharaa, ook bekend als Abu Mohammed al-Julani, als een terrorist. Op beelden van de rebellen, naar verluidt genomen na de val van het regime, zijn gewapende mannen te zien die zweren naar Jeruzalem te marcheren.

Halabi gelooft niet dat de rebellen zullen proberen om een islamitische heerschappij in Syrië te vestigen, en haalt daarbij berichten aan dat al-Julani zijn mannen heeft opgedragen om geen islamitische kledingvoorschriften voor vrouwen in te voeren.

Ondertussen heeft Israël deze week honderden luchtaanvallen uitgevoerd in Syrië, naar verluidt om strategische wapens uit te schakelen die niet in handen mogen vallen van de rebellen, Hezbollah of Iran. Israël heeft ook buitenposten opgericht over de grens op Syrisch grondgebied, wat de Israëlische minister van Defensie , Israël Katz, omschreef als een tijdelijke voorzorgsmaatregel.

De Israëlische oppositieleider Yair Lapid en vele andere Israëli’s hebben deze maatregelen gerechtvaardigd en geprezen. Halabi noemde ze echter “een slecht begin”. Toch voegde hij eraan toe: “Ik ben optimistisch. In de komende maanden zal het stof neerdalen en zal er een nieuw tijdperk aanbreken in de geschiedenis van Israël en Syrië.”

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox