Het droppen van hulp naar Gaza en binnenkort de speciale scheepshaven zal een probleem oplossen voor de Amerikaanse president Joe Biden met de progressieve vleugel van zijn partij.
Hij kan zelfs een aantal moslims terugwinnen die tegen hem stemden in de Democratische voorverkiezingen of niet kwamen opdagen voor de verkiezingen. Het is heel goed mogelijk dat deze hulp, die Biden tot een van de topprioriteiten van zijn Gazabeleid heeft gemaakt, Israël in staat zal stellen om de dunne lijn te blijven bewandelen tussen een conflict met een lage intensiteit en een Amerikaanse regering wier omhelzing van de Joodse staat langzamerhand een halsgreep wordt.
In ieder geval is er één ding dat deze verhoogde humanitaire hulp niet zal bereiken: het zal niet leiden tot de vrijlating van de gevangenen. Integendeel. Het zal hun zaak alleen maar schaden. Hulp aan Gaza zal het moeilijker maken om de gevangenen vrij te laten, voor wie Biden belooft niet te rusten tot ze naar huis terugkeren.
Het verhogen van de civiele hulp aan Gaza geeft Hamas steeds meer zuurstof, vertraagt een echte opstand van de inwoners tegen de Palestijnse terroristische organisatie en bereikt het tegenovergestelde van wat Biden beweert te willen bereiken. Hamas heeft een heel ander begrip van humanitaire hulp dan de VS. Vanuit het standpunt van Hamas gaat het er steeds meer om haar voortbestaan als heersende macht in de Strook te legitimeren en zich harder op te stellen in de gijzelingskwestie.
Als de VS een Midden-Oosterse in plaats van Westerse mentaliteit hadden, zouden ze de humanitaire ramp in Gaza aangrijpen en zowel Hamas als de bemiddelaars duidelijk maken dat de voorwaarde voor het “redden van de hongerende inwoners van Gaza” het snelle einde van Hamas is, zowel militair als civiel, en de vrijlating van alle gevangenen.
In plaats daarvan geeft Biden voorrang aan het welzijn van de inwoners van Gaza, van wie velen al jaren betrokken zijn bij terrorisme, boven het welzijn van de gevangenen. Dit moedigt Hamas aan om de prijs voor hun vrijlating te blijven verhogen.
In de Tweede Wereldoorlog, tegen de nazi’s, vonden de geallieerden het niet erg om humanitaire hulp naar de Duitse bevolking te laten vliegen. Dit zijn nieuwe normen die specifiek voor Israël worden opgesteld en een verdraaiing van elke logica die gericht is op het verslaan van een vijand als Hamas. Natuurlijk hebben de VS nooit op deze manier gehandeld in hun oorlogen.
De VS past dezelfde gebrekkige westerse logica toe op de maand Ramadan en de kwestie Rafah. In plaats van Hamas en de bemiddelaars duidelijk te maken dat Israël, met Amerikaanse steun, niet zal aarzelen om de Ramadan van de “glorieuze maand van islamitische overwinningen” te veranderen in een maand die de geschiedenis zal ingaan als een maand van nederlagen, hebben de VS ervoor gekozen om tegemoet te komen aan de gevoeligheden van moslims.
Bovendien hebben ze de organisatie beloond voor haar nazi-geweld door de Israëlische dreiging van een inval in Rafah een maand lang op te heffen zonder dat Hamas daar iets tegen doet, waardoor Israël de handen worden gebonden om daar vrij te opereren.