Afhankelijk van de expert die je vraagt waren de Oslo-akkoorden in het beste geval een verbrijzelde droom, in het slechtste geval een fatale ramp. Niemand noemt ze een succes.
Deze maand dertig jaar geleden, in 1993, ondertekenden Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) de eerste van de Oslo-akkoorden, een reeks akkoorden die een vreedzame oplossing moesten bieden voor het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Israël ondertekende de akkoorden in de overtuiging dat de Palestijnse Arabieren hun verlangen naar een eigen staat zouden kunnen vervullen als ze land zouden krijgen in Judea en Samaria (ook wel de Westelijke Jordaanoever genoemd) en de Gazastrook. In ruil daarvoor zouden de Joden hun droom verwezenlijken – onbetwiste soevereiniteit over het land Israël… of tenminste een groot deel ervan.
Tragisch genoeg, zoals de geschiedenis bewijst, zagen de Palestijnen de Oslo-akkoorden nooit als een weg naar vrede waardoor ze hun eigen staat konden stichten naast Israël. In plaats daarvan wilden ze deze akkoorden zien als een stap in de richting van hun ultieme doel – de vernietiging van de Joodse staat.
Het huidige Israël werd...
Word Lid
Lees alle content voor leden
Krijg exclusieve en verdiepende artikelen uit Israël.
Steun betrouwbare journalistiek, rechtstreeks vanuit Jeruzalem
Raak verbonden met Israël, vanuit huis.
Laat de stem van hoop en waarheid horen
Word onderdeel van de internationale Israel Today-familie
Al lid? Login hier.