De geest van het Russische Rijk – deel 2

Noot van de redactie: Deze historische/psychologische/spirituele analyse van gastschrijver en Israëlisch Messiaans-Joodse leider Avner Boskey geeft een lang perspectief van de Russische opkomst aan de macht waarvan wij dachten dat het onze lezers zou helpen om grip te krijgen op de huidige situatie. Het artikel wordt in twee delen geplaatst, dit is het tweede deel. Het eerste deel kunt u hier lezen.

Peter de Grote’s moorddadige paranoia

Peter de Grote maakte van zijn land (met verlies van vele levens) een belangrijke Europese supermacht. Hij stond bekend om zijn extreme wreedheid en paranoia. Twee van zijn sterkste drijfveren waren: angst voor zijn persoonlijke veiligheid, haat en behoefte om zich te wreken op het “oude Rusland”; en een verlangen naar totale onafhankelijkheid in zijn handelen en controle over zijn omgeving.

Peter zag toe op de dood van 30.000 tot 100.000 arbeiders bij zijn bouw van Sint-Petersburg. Hij liet zijn zoon Alexei terechtstaan, liet hem martelen en afranselen tot hij aan zijn verwondingen overleed.

Peter zag toe op wrede represailles en folteringen om de leiders van de opstand van de Streltsy infanterie-eenheid te verpletteren. Tussen september 1698 en februari 1699 werden 1.182 Streltsy geëxecuteerd en 601 werden gegeseld, met ijzers gebrandmerkt of in ballingschap gestuurd. Het onderzoek en de executies gingen door tot 1707.

Ook Peter de Grote was paranoïde en brutaler dan menigeen beseft. (Foto: Publiek domein)

De paranoïde oom

Jozef Stalin, de beruchte dictator van de Sovjet-Unie (of “Uncle Joe” zoals hij de bijnaam van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt kreeg) had het bloed van zes tot negen miljoen mensen direct aan zijn handen, met de mogelijkheid dat er snel tientallen miljoenen meer zouden volgen. Tussen de zomer van 1936 en 1938 heeft het regime van Stalin meer dan 750.000 Sovjetburgers zonder vorm van proces terechtgesteld. In dezelfde periode werden meer dan een miljoen Sovjetburgers naar de werkkampen van de “Goelag” gestuurd, en velen zouden niet meer terugkeren.

Stalin organiseerde ook twee gedwongen hongersnoden (1921-23) en de beruchte Oekraïense Holodomor [Oekraïens voor ‘doodshonger’] van 1932-33, waarbij tussen 8 en 10 miljoen Oekraïners omkwamen.

In 1951 waren Nikita Chroesjtsjov en Anastas Mikojan, leden van de binnenste kring van Stalin, zijn gasten in het landhuis aan de Zwarte Zee van Novy Afon. Op een avond liep Stalin zijn vakantiehuis uit en sprak hij Chroesjtsjov aan: “Ik ben een verrot persoon. Ik vertrouw niemand. Ik vertrouw zelfs mezelf niet.” Zoals Chroesjtsjov zich herinnerde in zijn memoires uit 1970: Stalin “boezemde ons allen het vermoeden in dat we allen omringd waren door vijanden.” De destructieve invloed van Stalins paranoia op generaties Russen, vooral op leden van de KGB, moet worden meegewogen in elke overweging van wat Vladimir Poetins wereldbeeld en strategieën motiveert.

Niet-Russische paranoia

De Iraakse dictator Saddam Hoessein zei ooit tegen een gast: “Ik weet dat tientallen mensen van plan zijn mij te vermoorden, en dat is niet moeilijk te begrijpen. Hebben wij tenslotte niet de macht gegrepen door samenzweringen tegen onze voorgangers? Maar ik ben veel slimmer dan zij. Ik weet dat zij samenspannen om mij te doden lang voordat zij dat daadwerkelijk van plan zijn. Dit stelt mij in staat hen te pakken voordat zij de geringste kans hebben mij aan te vallen.”

Dit treffende vignet onthult iets over hoe de leiders van Rusland aankijken tegen het Westen, de NAVO en Oekraïne, en waarom Poetin is overgegaan tot wat voor hem een preventieve aanval is op Oekraïne.

Karl Marx’ visie op de Russische wereldheerschappij

In een toespraak in Londen op 22 januari 1867 verklaarde Karl Marx dat de “methoden, tactieken en manoeuvres van Rusland kunnen veranderen, maar dat de poolster van zijn beleid – wereldheerschappij – een vaste ster is“. Marx sprak toen over het precommunistische Rusland. Jaren later heeft de marxistisch-leninistische doctrine van de wereldrevolutie als historische noodzaak brandstof toegevoegd aan het vuur van deze politieke dynamiek gedurende de 20e eeuw.

Karl Marx standbeeld op het Plein van de Revolutie in Moskou. Afbeelding: Shutterstock

Het zwaard, het schild en Alexander Nevsky

Het symbolische icoon van de KGB (Ruslands vroegere equivalent van de Amerikaanse CIA) was een zwaard en een schild – het schild om de revolutie te verdedigen, en het zwaard om de vijanden te verslaan.

De heilige prins Alexander Nevsky (een van de historische stichters van het oude Rusland) legde in 1242 na Christus een verklaring af die samenvatte hoe Rusland het Westen als een existentiële bedreiging ziet: “Zij die in vrede tot ons komen, zijn welkom als gasten. Maar zij die naar ons toekomen met een zwaard in de hand, zullen sterven met datzelfde zwaard!”

Keizer Alexander III (de vader van Ruslands laatste tsaar, Nicolaas II) placht te zeggen dat Rusland slechts twee bondgenoten heeft; het leger en de marine.

Maxim Litvinov, voormalig ambassadeur van de Sovjet-Unie in de Verenigde Staten (1941-43), merkte op dat, vanuit zijn perspectief, de hoofdoorzaak van de botsing tussen de V.S. en de U.S.S.R. “de hier [in Moskou] heersende ideologische opvatting is dat een conflict tussen de communistische en de kapitalistische wereld onvermijdelijk is“.

Dr. Robert E. Berls Jr., doyen analist van Russische strategische studies, heeft opgemerkt dat velen geloven dat “Rusland nooit zijn visie van zichzelf als een grote mogendheid zal opgeven en ernaar moet streven deze status te bereiken …. Rusland kan alleen als grote mogendheid overleven… Een conflict met het Westen is onvermijdelijk omdat geen van beide partijen bereid is tot compromissen. Hoewel veel Russen sommige elementen van het Westen zien als een model dat moet worden nagevolgd, zijn zij van mening dat het Westen een bedreiging blijft voor Rusland“.

Vladislav Surkov, een voormalig ideologisch adviseur van president Poetin, heeft verklaard dat Rusland zijn eeuwenlange hoop op integratie met het Westen heeft opgegeven en zich schrap zet voor “100 jaar geopolitieke eenzaamheid“. Deze “eenzaamheid” betekent niet een volledig isolement, maar het betekent wel dat de openheid van Rusland voor het Westen in de toekomst beperkt zal zijn.

Volgens Michael Kimmage en Liana Fix van het German Marshall Fund, een in Washington D.C. gevestigde onderzoeksorganisatie, “is Poetin begonnen met het verkennen van dwangmatige opties naast de annexatie van de Krim en de bezetting van de Donbass, die hem geen van beide hebben gegeven wat hij wil …. Een minimaal doel zou zijn om de Oekraïense regering omver te werpen. en een marionettenleider installeren. Een ambitieuzer doel zou zijn om het land in tweeën te delen, waarbij de grens tussen Rusland en een Oekraïense staat een van Poetins keuzes zou zijn. Het meest vergaande doel zou zijn Oekraïne volledig te veroveren en het dan ofwel te bezetten ofwel te eisen dat over de onafhankelijkheid van het land wordt onderhandeld op de voorwaarden van Poetin“.

Het sterven van het licht?

In het boek van J.R.R. Tolkien “De Twee Torens” geeft Théoden een ontnuchterende soliloquy vóór de Slag om Helmsdiepte: “De dagen zijn vergaan in het Westen, achter de heuvels, in de schaduw. Hoe heeft het zover kunnen komen?”

In de dagen van Hitler, sliep het Westen aan het stuur. Chamberlains besluiteloze gestotter begroette de oorlogszuchtige annexatie door de nazi’s van het Tsjechische Sudetenland, waar meer dan drie miljoen mensen (waaronder veel etnische Duitsers) woonden. Het grootste deel van Europa juichte het akkoord van München toe, in de overtuiging dat dit de beste kans was om een grote oorlog op het Europese vasteland te voorkomen. Hitler kondigde aan dat dit zijn laatste territoriale aanspraak in Europa was. Europa’s toelating aan Hitler opende de deur naar een volledige Tweede Wereldoorlog.

Een vraag moet worden gesteld: Is het Westen klaar en bereid om Poetin te stoppen door militair te reageren en de expansie van Rusland naar het Westen, zijn Drang nach Westen, af te remmen voordat het onstuitbaar wordt? We lijken te leven in dagen die sterke parallellen vertonen met die van na de Tweede Wereldoorlog, toen de Berlijnse Muur nog onwrikbaar overeind stond, toen Rusland nog zijn knoestige hand uitstrekte over Oost-Europa. Zouden we getuige zijn van de opkomst van een kwaadaardige manifestatie – zoiets als wat Daniël, de profeet, beschreef als ‘het vierde beest’ – “een vierde beest, vreselijk en verschrikkelijk, en uitermate sterk; en het had grote ijzeren tanden” (Daniël 7:7). Het is goed eraan te herinneren dat Rusland – Poetins ‘Derde Rome’ – historisch gezien een moderne bloei is van één aspect van het herleefde Romeinse Rijk.

Maar in plaats van de onmiddellijkheid van de dreiging te erkennen, reageren velen in het Westen met een tergende traagheid. Een geestelijk egoïsme openbaart zich met vragen als: hoe zou de uitbreiding van de vijandelijkheden de westerse portemonnee beïnvloeden, of de benzineprijs verhogen, of de inflatie beïnvloeden? Maar zou zo’n schuchtere reactie van het Westen destijds voldoende zijn geweest om Hitler in zijn spoor te stoppen? En wat te denken van de kwellingen waarmee de Oekraïners worden geconfronteerd nu zij de Russische moloch met molotovcocktails en schoudervuurraketten tegen zich in het harnas jagen? Sommigen beweren dat, zolang Rusland niet binnendringt in met de NAVO verbonden landen, er geen noodzaak is om militair te reageren op de Russische invasie in Oekraïne. Als een dergelijke reactie de reactie op Hitlers blitzkrieg was geweest, zou WO II beslissend verloren zijn. Moet het Westen wachten tot Polen, de Baltische staten of Hongarije onder de voet worden gelopen?

Zolang het Westen weigert te streven naar zelfvoorziening op energiegebied en weigert zijn militaire afschrikking op peil te houden, zullen de Russische intimidatie en militaire dreigementen ruimschoots de overhand hebben.

Waar kunnen we voor bidden?

Bid voor helderheid, onderscheidingsvermogen en openbaring betreffende demonische plannen die vorm krijgen in het hart van Europa
Bid voor bescherming voor de burgers en de verdedigingskrachten van Oekraïne en voor het afremmen van de Russische opmars
Bid voor het sparen van levens op de slagvelden aan beide zijden
Bid voor wijsheid voor de leiders van Oekraïne, Rusland, de VS, de NAVO, Engeland, Duitsland en Frankrijk terwijl ze opties afwegen en beslissingen nemen.

Dit is het tweede deel van het artikel. Het eerste deel kunt u hier lezen.