De beste vriend van een soldaat

Soldaat Ben Ladany van de Oketz K-9 eenheid raakte ernstig gewond in het kamp Jabalia in het noorden van de Gazastrook.

Door Etgar Lefkovits | | Onderwerpen: IDF
Strijders van de Oketz-eenheid, Ben Ladany en Jack. Foto: Met vriendelijke toestemming.

De 23-jarige Israëlische soldaat werd in een tank gegooid nadat hij in Gaza doorzeefd was met zeven kogels, en hield zijn hand op zijn dodelijk gewonde Nederlandse herdershond tijdens de hele reis naar het ziekenhuis, zelfs toen hij buiten bewustzijn raakte.

“Ik hoopte dat hij in orde was, zelfs toen ik het gevoel had dat mijn organen uit mijn lichaam vielen,” zei Ben Ladany in een interview in Herzliya over zijn geliefde hond Jack, die deel uitmaakt van de Israel Defence Forces.

De volgende twee maanden lag Ladany in een geïnduceerde coma in het Barzilai Medisch Centrum in Ashkelon met ernstige buik- en beenwonden terwijl een schimmelinfectie zijn lichaam aantastte. Hij bleef dromen over vechten met Jack aan zijn zijde tegen Hamas in Gaza.

Na anderhalve maand werd hij plotseling wakker. Ladany vroeg eerst aan zijn zus of zijn lichaam in orde was en informeerde toen meteen naar Jack. Toen ze hem vertelde dat Jack het niet had gehaald, raakte hij nog drie weken in coma.

De Israëlische soldaten van de Oketz-eenheid, Jack en Ben Ladany. Foto: Met vriendelijke toestemming.

Onvoorwaardelijke liefde

Anderhalf jaar eerder waren de in Zuid-Afrika geboren Ladany en de in Nederland geboren Jack een team geworden nadat hij zich had aangesloten bij de Israëlische speciale eenheid voor honden “Oketz”.

Hij was opgegroeid in een “typisch Joods gezin” in Johannesburg (zijn moeder is Zuid-Afrikaans, zijn vader Israëlisch) en emigreerde op 19-jarige leeftijd naar Israël met de vaste wens om in het leger te gaan. Hij werd bij toeval ingedeeld bij het hondensquadron.

“Op dat moment wist ik niets over honden en het bleek de beste beslissing te zijn die mijn leven heeft gevormd,” zegt hij.

Na het voltooien van de vereiste negen maanden basistraining ontmoette Ladany Jack. Hij geeft toe dat hij nerveus was voor hun eerste ontmoeting. “Ik wist niet of we goed met elkaar overweg zouden kunnen en of we een goede match zouden zijn.”

De soldaat en zijn één jaar oude hond werden meteen beste vrienden en trainden de volgende negen maanden samen voordat de oorlog uitbrak.

“Het was een chemie zoals ik nog nooit in mijn leven had gevoeld,” zei Ladany. “Het was onvoorwaardelijke liefde.”

“Mijn hond was de soldaat. Hij was een betere soldaat dan ik.”

Ben Ladany (midden) en Jack von Oketz trainen met een medesoldaat. Foto: Met vriendelijke toestemming.

7 oktober leerde me om nooit te haten.

Op 7 oktober 2023 kreeg Ladany’s eenheid het bevel om het zuiden van Israël binnen te vallen, waar duizenden terroristen van Hamas op één dag de ergste terreuraanslag op het Joodse volk uitvoerden sinds de Holocaust. Daarbij werden 1.200 mensen gedood, duizenden gewond en 251 anderen ontvoerd. In de eerste dagen van de oorlog reisde hij van de ene zwaar getroffen of verwoeste kibboets naar de volgende.

“Ik zag het bittere gezicht van de haat,” herinnert hij zich. Hij zag de verbrande lichamen van vrouwen en kinderen. “Ik zag dat en zei tegen mezelf dat ik nooit meer zou haten.”

De volgende maand was zijn eenheid, die normaal gesproken andere grondtroepen vergezelt, één van de eersten die de Gazastrook binnenging.

Een ontmoeting met de dood

Het was 12 november 2023 en zijn eenheid was op jacht naar terroristen van Hamas in het kamp Jabalia in het noorden van de Gazastrook.

Op basis van inlichtingen werd Jack naar een gebouw gestuurd waar vermoedelijke Hamas-terroristen zich schuilhielden. Toen hij begon aan te vallen, werd hij onmiddellijk doodgeschoten. Ladany kreeg vervolgens zeven kogels van een ander lid van de Hamas-cel die op een zelfmoordmissie uit het gebouw kwam.

Binnen 45 minuten bracht zijn eenheid hem van de Gazastrook naar het Assuta Ashdod Medisch Centrum. Daarna werd hij overgebracht naar Barzilai in Ashkelon, waar hij droomde van zijn hond.

“Als ik in gedachten was gestorven, was ik in mijn leven gestorven, maar zijn ziel kwam naar me toe en redde me drie keer,” zei Ladany.

Oketz soldaat Ben Ladany en Jack in actie. Foto: Met vriendelijke toestemming.

Ontwaken in een nieuw leven

Twee maanden later ontwaakte Ladany uit zijn coma met zijn ouders en zus aan zijn zijde. Zijn ouders, die na zijn verwonding naar Israël waren teruggekeerd, wonen nu in Givatayim, ten oosten van Tel Aviv.

“Ik werd wakker met een hekel aan mijn leven, depressief en met een slecht gevoel,” zei hij, niet in staat om zelfs maar op te staan om naar het toilet te gaan vanwege zijn verwondingen.

Op een dag had zijn vader er genoeg van en gaf zijn zoon een rolstoel, zei dat hij moest opstaan en nam hem mee naar de orthopedische afdeling, waar hij andere soldaten zag, sommigen zonder armen of benen.

“Ik leerde een les die me de rest van mijn leven bij zal blijven: Zelfs als je denkt dat je gewond bent, is er iemand die er veel slechter aan toe is dan jij,” zei hij. “Het plaatst dingen in perspectief.”

Ter plekke begon Ladany met revalideren en vertelde hij de artsen dat hij tegen het einde van het jaar zou beginnen met studeren aan de Reichman Universiteit in Herzliya. De artsen zeiden dat hij twee jaar nodig zou hebben om genoeg te herstellen om te kunnen studeren.

“Ik keek hen aan en zei dat ik het in de helft van die tijd zou redden, en hier ben ik vandaag,” zei hij in het interview op de universiteit ten noorden van Tel Aviv.

Israëlische soldaten Ben Ladany en Jack. Foto: Met vriendelijke toestemming.

Leef elke dag alsof het de laatste is

Ladany, die nu studeert tussen zijn fysiotherapiesessies door en van plan is om een hond te nemen om de leegte op te vullen die is ontstaan door Jacks dood, gebruikt nog steeds een scooter op de campus omdat hij zijn rechterbeen niet meer kan voelen. Hij gebruikt krukken om korte afstanden in de slaapzaal af te leggen en hoopt over twee maanden zelfstandig te kunnen lopen.

Een voorbeeld nemend aan de beste vrienden van de mens, die volgens hem tot de vrolijkste dieren behoren die onder ons leven, zelfs als het gaat om eenvoudige dagelijkse dingen, zei hij: “Ik zal niet 100% gezond zijn, maar ik zal elke dag leven alsof het mijn laatste is.”

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox