‘Het idee van 22 leden van de Arabische Liga die zich verenigd hebben in de oppositie tegen Israël en die weigeren Israël te erkennen, komt tot een einde. Het betekent niet dat alle 22 leden van de Arabische Liga zich erbij zullen aansluiten en dat meteen doen, het zal geleidelijk aan gebeuren, maar ik twijfel er niet aan dat het zal groeien – vijf, tien landen, misschien meer, in de loop van de tijd.’ Dat zei de Amerikaanse ambassadeur in Israël, David Friedman, op een online evenement voor leden van de Vereniging Vrienden van de Tel Aviv Universiteit. Het evenement werd geleid door directeur Amnon Dick en advocaat Adi Olmert.
Amerikaanse ambassadeur over Iran
Wat betreft Iran en zijn behandeling van de Arabische staten met betrekking tot Israël, zei Friedman: ‘We hebben ons teruggetrokken uit het akkoord van de supermachten met betrekking tot het Iraanse nucleaire programma, en hebben zelfs de sancties tegen Iraanse financiële instellingen verscherpt. Ik denk dat ze effectief zijn afgesneden van de wereldeconomie. Het heeft effect. Het is te zien dat de Iraniërs niet de middelen hebben om hun kwaadaardige activiteiten in Syrië uit te voeren. Er is bewijs van een zekere terugtrekking, iets wat ooit niet voor mogelijk werd gehouden, maar er is beweging in die richting. Hezbollah is zwakker dan enkele jaren geleden. We hebben nog steeds werk te doen in Irak, en Jemen is nog steeds een uitdaging, maar we werken daar samen met onze partners, waaronder natuurlijk de Israëlische regering, om de druk op hen te maximaliseren.’
‘Nu zien de Iraniërs twee dingen: ze zien dat hun situatie verslechtert als ze doorgaan op deze weg. Ze hebben te maken met veel interne uitdagingen, maar ze zien ook dat degenen die kiezen voor een weg naar vrede met Israël en die hun relatie met Amerika versterken, sterker worden. Ik bedoel niet militair, maar dat het vormen van wederzijdse betrekkingen met Israël landen als de VAE of Bahrein helpt om meer te gedijen, om veiliger te zijn en om de krachten te bundelen met de grootste macht op aarde. Er zit dus zowel een positief als een negatief aspect aan vast en ik denk dat ze naast elkaar bestaan. Het is een vorm van een strategie die zichzelf aanvult. Er zijn mensen in Washington die het zo zien. De Iraniërs zijn tegen de overeenkomst met de Emiraten, Bahrein en anderen, en als ze er zo tegen zijn, moet het iets zijn dat zowel goed is voor de wereld als voor de regio, en ik denk dat het dat ook is.’
Palestijns leiderschap
Over het Palestijnse leiderschap, zei hij: ‘De VS heeft meer geld per hoofd van de bevolking aan de Palestijnse Autoriteit gegeven dan wie dan ook. Ik denk dat we sinds Oslo in het algemeen een enorme hoeveelheid geld hebben geïnvesteerd om de Palestijnse samenleving op te bouwen en er is niets van terechtgekomen. Het leiderschap heeft zijn zakken gevuld. Machmoud Abbas is rijk, zijn vrienden zijn rijk. De Arabische Liga heeft de Palestijnen een hele generatie lang gevoed. Ik denk dat de verwachting van al deze spelers was dat de Palestijnen uiteindelijk het terrorisme zouden veroordelen, zich zouden bewegen in de richting van een realistische vrede met Israël en praktische oplossingen zouden ontwikkelen.’
‘Een van de dingen die ik in deze functie heb ontdekt, is dat het Palestijnse leiderschap herhaaldelijk elke economische kans voor de Westelijke Jordaanoever heeft afgewezen, omdat ze vonden dat hun slachtofferverhaal erdoor zou worden geschaad, en het gaat daarom liever op dezelfde weg door, ook al betekende dit lijden voor hun volk. Ze hebben herhaaldelijk aanbiedingen voor echte financiële hulp afgewezen. Ik heb het niet over giften, ik heb het over investeringen, echte investeringen, in de infrastructuur op de Westelijke Jordaanoever. Het ligt al drie jaar op tafel, ze willen het niet, omdat het voor hen een normalisering van de diplomatieke betrekkingen zou betekenen.’
Friedman voegde eraan toe, ‘Wat betreft het leiderschap, de vraag is, wie is het leiderschap? Er wonen twee en een half miljoen mensen op de Westelijke Jordaanoever, er wonen twee miljoen in Gaza. Er zijn twee afzonderlijke leiders, die elkaar vijandig gezind zijn. Hamas vormt een grote bedreiging voor de Palestijnse Autoriteit. Als er morgen verkiezingen zouden worden gehouden, denk ik dat niemand van ons zou weten welke kant zou winnen. Sommigen zeggen dat Hamas de Westelijke Jordaanoever zou winnen, en de Palestijnse Autoriteit zou Gaza winnen omdat iedereen zo ongelukkig is met het huidige leiderschap. De realiteit is dat er geen leiderschap is. Er is niemand om vandaag de hand mee te schudden, om zeker te stellen dat we morgen met een akkoord verder kunnen gaan, omdat niemand in staat is om het Palestijnse volk te vertegenwoordigen, want ze hebben geprofiteerd van het conflict. De Palestijnen moeten ophouden zich vast te klampen aan hun slachtofferverhaal. Het heeft hen generaties lang trouw gediend, maar ik denk dat die tijden ten einde aan het komen zijn.’
Ook zei Friedman: ‘Israël doet veel om voor de veiligheid van Amerika te zorgen. Er is een tendens om te denken dat Amerika Israël veilig houdt, en natuurlijk doet de VS veel voor Israël in vele opzichten, maar in sommige opzichten helpt Israël Amerika veilig te houden, omdat het perspectieven en blootstelling aan bepaalde risico’s heeft, waardoor het meer kennis heeft dan wie dan ook. Dus ik ben er zeker van dat in de loop van de tijd wat betreft de Amerika’s aanwezigheid hier, en ik zal niet voorspellen, omdat ik het nu niet weet, maar wat er ook gebeurt, als het vermindert, zal het gepaard gaan met een passend niveau van steun voor, evenals afhankelijkheid van, Israël.’
Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Ondanks de oorlog: lichte groei van de Israëlische economie in het tweede kwartaal
150 ultraorthodoxe jongeren nemen dienst in het leger
Vliegmaatschappij El Al onder (prijs)druk
