Meir Ouziel is een van Israëls bekendste journalisten en satirische columnisten, maar hij was deze week bloedserieus toen hij Israëli’s opriep om dringend de banden met evangelische christenen aan te halen.
“In de wereld die vol is van ziekelijke haat tegen Israël, zijn er ook tekenen van liefde,” schreef Ouziel in een column voor Ma’ariv. “Er zijn ongeveer 70 miljoen evangelische christenen in de Verenigde Staten, en de meesten van hen zijn voorstander van Israël.”
Volgens de gerenommeerde journalist is het cruciaal voor Israël om naast de fysieke strijd in Gaza ook een succesvolle publieke strijd te voeren. En er is geen belangrijker PR-strijdtoneel dan de Verenigde Staten. “Zij zijn het machtigste land ter wereld, het op twee na grootste qua bevolking, hebben een enorme economie en een groot leger. Op dit moment staat het aan onze kant,” legde hij uit. En als Israël dat zo wil houden, zijn evangelische christenen de sleutel.
Maar, vroeg Ouziel zich af, weet Israël hoe het zijn christelijke bondgenoten op de juiste manier moet inschatten en betrekken?
Hij suggereerde dat Israël meer aandacht zou moeten besteden aan pro-Israël christenen dan aan de Joodse diaspora, die vaak maar halfslachtig is ten opzichte van de Joodse staat. En hij schaamt zich wanneer hij liberale Amerikaanse Joden Bijbelgelovige Amerikaanse christenen ziet aanvallen.
Ouziel haalde een recent segment op MSNBC naar voren waarin de Joodse schrijfster en journaliste Sarah Posner de massale steun van evangelische christenen na de Hamas-invasie afdeed als egoïstisch. Ouziel reageerde: “Als ik zulke lelijke aanvallen zie, breekt mijn hart en vraag ik me af wat evangelische christenen moeten denken over het feit dat hun liefde voor Israël wordt beantwoord met vijandigheid, vooral van Joden.”
Hij wees erop dat christenen in Amerika en elders in de wereld niet alleen bidden voor Israël, maar ook concrete politieke actie ondernemen door druk uit te oefenen op nationale regeringen en de Verenigde Naties. Christenen staan ook vooraan bij het uitoefenen van druk op nationale, staats- en lokale overheden om de opkomende vloed van antisemitisme te bestrijden, vooral op Amerikaanse campussen waar veel Joodse studenten zich lastig gevallen voelen.