Deze drie zijn niet zomaar journalisten. Er zijn weinig rechtse journalisten in de Israëlische media zijn, Hagai Segal, Akiva Novik en Kalman Libeskind zijn de bekendste. Segal is de redacteur van het belangrijke rechtse weekblad Makor Rishon. Novick schrijft vooral voor het dagblad Yediot Achronot. Libeskind schrijft voor het dagblad Ma’ariv en is ook presentator van twee nieuwsprogramma’s van de publieke omroep KAN TV.
Deze suggestie voor een overeenkomst kwam na een ontmoeting van rechtse journalisten met procureur-generaal Avichai Mandelblit. De columns van de drie journalisten in kwestie, slechts enkele dagen na elkaar gepubliceerd, roepen de vraag op of ze bij de ontmoeting met Mandelblit de indruk kregen dat hij zo’n overeenkomst serieus overweegt. Het is niet de eerste keer dat zo’n suggestie op tafel komt, maar tot nu toe kwam het vooral van de linkerzijde. Netanyahu gelooft dat hij niets verkeerd heeft gedaan en heeft tot nu toe een dergelijk aanbod botweg afgewezen, dit zou kunnen neerkomen op een schuldbekentenis.
De drie journalisten, die nu kiezen voor een schikking, zeggen dat hij, ondanks hun steun voor Netanyahu, zo’n verdeeldheid zaaiende persoonlijkheid is geworden dat Israël beter af is zonder hem. De deal, die effectief een einde zal maken aan Netanyahu’s politieke carrière, schrijft Libeskind, zal de Israëlische samenleving genezen en de eenheid herstellen. Hoewel zo’n deal ‘beide zijden [van de politieke kloof] het gevoel zal geven dat ze onrechtvaardig zijn behandeld,’ zal het niettemin ‘ons allemaal bevrijden van deze bloedende wond (van wederzijdse haat), die dwars door het vlees van de Israëlische samenleving heen snijdt’. Deze voorstelling van Netanyahu als enige reden voor deze bloedende wond is het standpunt van links, dat deze drie rechtse journalisten nu lijken te hebben geaccepteerd.
Hagai Segal, bijvoorbeeld, heeft zichzelf ervan overtuigd dat als Netanyahu slechts het aanbod, dat zowel door Mandelblit als door president Re’oeven Rivlin is gesuggereerd, zal accepteren, hij Israël de grootste dienst zal bewijzen. De deal, zo gelooft Segal, zal Netanyahu in staat stellen om te zeggen dat ‘hij zichzelf heeft opgeofferd voor Israël’. Mandelblit zal in staat zijn om de wolk van de meedogenloze beschuldigingen van rechts af te werpen, dat hij ciminele zaken heeft verzonnen tegen de belangrijkste persoon in Israël. En Rivlin zal in staat zijn om zijn termijn van zeven jaar volgende zomer te beëindigen met de wetenschap dat hij zijn land van een ramp heeft gered.
Vooral de column van Libeskind leidde tot wijdverspreide kritiek, die soms behoorlijk naar was. ‘Afvalligen,’ werden de drie door sommigen genoemd. Anderen hebben gezegd dat hun voorstel ‘corrupt en roekeloos’ is. Maar Novick’s beschrijving van alle kritiek die tegen hen werd geuit, is op zich al onthullend, omdat, net als het pleidooi, men dit soort reacties zou verwachten van linksen, die iedereen die Netanyahu steunt als hersenloos en blind beschouwen. Naast Novick hebben verantwoordelijke journalisten zoals Yoav Yitzchak en Erel Segal de mening van velen verwoord, dat zo’n deal suggereert, de wet terzijde te schuiven die Netanyahu in staat stelt om zelfs tijdens een [juridisch] onderzoek zijn functie te blijven uitoefenen. Zo’n overeenkomst, zeggen ze, negeert de wil van degenen die keer op keer op Netanyahu hebben gestemd.
En anderen hebben zich afgevraagd, waarom alleen Netanyahu een prijs moet betalen voor het herstel van de eenheid. ‘Libeskind, hier is een tegenvoorstel om de boel te kalmeren,’ schreef men. ‘Mandelblit en Liat Ben Ari [zij vormen het kantoor van de procureur-generaal. Beiden worden door de rechtsen beschuldigd van corruptie] zullen ontslag nemen, hun royale pensioenen opgeven, en zullen niet terechtstaan. Alleen Ruth David [voormalig officier van justitie van Tel Aviv] en Shai Nitzan [voormalig staatsadvocaat] zullen voor het gerecht worden gebracht om het kantoor van de procureur-generaal te zuiveren van corruptie. En een ander schreef: ‘Als de deal een onderzoekscommissie zou omvatten die een onderzoek zou instellen bij het kantoor van de procureur-generaal en het onmiddellijke ontslag van Mandelblit en Ben Ari (…) dan zou het duidelijk zijn dat niemand wint en dat ze allemaal iets opofferen omwille van de eenheid, niet alleen Netanyahu.’
De reacties van rechts op het pleidooi wekken de indruk, dat de poorten van de hel kunnen opengaan als Netanyahu op de een of andere manier gedwongen zal worden om af te treden.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
IDF neemt nieuwe beschermende maatregelen voor hulptransporten naar Gazastrook
Het zwartmaken van Israël: waar de logica faalt
Netanyahu’s kerstboodschap: “Jullie hebben aan onze zijde gestaan”
