
Terwijl jihadisten Syrië overnemen, Koerden etnisch zuiveren en christenen terroriseren, prijzen de media het ‘inclusieve’ regime dat Syrië heeft ‘bevrijd’.
Het regime is inderdaad inclusief, als je bebaarde mannen met aanvalswapens als maatstaf voor inclusiviteit beschouwt. En als je de terreur van minderheden als een spannende nieuwe diversiteit ziet.
“Deze overwinning, mijn broeders, is een overwinning voor de hele islamitische natie,” verklaarde Abu Mohammad al-Julani, de leider van Hayat Tahrir al-Sham (HTS), een voormalige bondgenoot van Al-Qaida en ISIS, in de Omajjaden-moskee in Damascus. De moskee, een symbool van het oude kalifaat, weerklonk met de toespraak van zijn oude vriend, de voormalige ISIS-kalief Abu Bakr al-Baghdadi, in de Grote Moskee van al-Nuri in Mosul, waar hij zijn eigen kalifaat uitriep. Maar ongetwijfeld zal het een zeer inclusief kalifaat zijn.
Zoals al-Julani eerder zei: “Sommige mensen beperken de kwestie van de toepassing van de sharia tot alleen het opleggen van enkele hudud-straffen, zoals handen afhakken, stenigen, iemand geselen die alcohol drinkt, enzovoort. Maar dat is slechts een zeer basaal deel van het zeer grote concept van de implementatie van de sharia.”
Het islamitische recht van de sharia omvat veel meer dan alleen het afhakken van handen, maar je moet beginnen met de basis van het afhakken van handen voordat je je aan de grotere dingen waagt.
De nieuw aangestelde premier van Syrië, Mohammed al-Bashir, verscheen voor een witte jihadistenvlag met de islamitische verklaring die alle andere religies dan de islam afwijst. Tot de referenties van al-Bashir behoren een diploma in sharia-recht en lidmaatschap van de “Syrische Heilregering” van de Moslimbroederschap.
Nu Syrië van Bashar al-Assad is gered, blijft de vraag: wie zal Syrië redden van de redders?
Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken maakt een reis om de Turken en hun jihadisten ervan te overtuigen een ‘inclusieve’ regering in Syrië te vormen. Maar inclusiviteit betekent nu dat soennitische jihadisten, gesteund door Turkije, alle anderen onderdrukken en doden. Dit zal een fundamentele bevrijdende verandering zijn ten opzichte van de oude orde, waarin sjiitische jihadisten, gesteund door Iran, alle anderen onderdrukten en doodden.
Woorden hebben in het Midden-Oosten echter de neiging iets anders te betekenen dan bij ons. Niet alleen ‘inclusief’ heeft daar een heel andere definitie.
De bombardementen en verdrijving van Koerden in Syrië door Turkije worden gezien als ‘inclusiviteit’, maar de bombardementen van Hamas- en Hezbollah-terroristen in Gaza en Libanon door Israël worden bestempeld als ‘genocide’.
2.700 meter
Het islamistische regime in Turkije, dat eerder daadwerkelijk gebieden in Syrië heeft bezet voordat het proxy-troepen inzette om het hele land over te nemen, heeft Israël beschuldigd van “bezetting” omdat het een veiligheidszone heeft uitgebreid op een onbewoonde berg van meer dan 2.700 meter hoog.
De enige mogelijke slachtoffers van deze “bezetting” zouden de geiten in het gebied kunnen zijn, die deze broodnodige “verandering van bestuur” waarschijnlijk zullen waarderen en er persoonlijk baat bij hebben.
“Bezetting” werd vaak gebruikt als term om de afwezigheid van Israël in Gaza te beschrijven, waaruit het zich in 2005 had teruggetrokken. Maar het simpele feit dat Israël niet in Gaza was, weerhield activisten, journalisten en de VN er niet van om Israël te beschuldigen van het bezetten van land waar het zich niet eens bevond.
Maar “bezetting” betekent, net als “inclusiviteit”, het tegenovergestelde van wat het in het Midden-Oosten betekent.
Een andere veelgehoorde beschuldiging was dat Israël een “belegering” van Gaza uitvoert door te weigeren Hamas-terroristen toegang te geven tot zijn grenzen, zodat zij moordend en verkrachtend door Israël kunnen trekken. Volgens deze definitie is elke grens met een vijandige natie een “belegering”, en als je ’s nachts je deur op slot doet, beleger je iedereen buiten die probeert in te breken.
“Genocide” is nog zo’n woord met een andere betekenis in het woordenboek van het Nieuwe Midden-Oosten. Amnesty International is bekritiseerd omdat de organisatie de definitie van “genocide” heeft aangepast om Israël te kunnen beschuldigen.
Het rapport van Amnesty heeft de titel “Je voelt je als een minderwaardig mens”. Als het voelt als genocide, dan is het genocide. Amnesty besloot dat zijn definitie van genocide niet de traditionele omschrijving van “handelingen gepleegd met de intentie om een nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen” moest volgen, omdat, zoals op pagina 101 van het rapport wordt uitgelegd, het “dit beschouwt als een te enge interpretatie van het internationaal recht, die het vaststellen van genocide tijdens een gewapend conflict effectief zou uitsluiten”.
Oorlog wordt dus genocide. Maar alleen in het geval van Israël. Ondertussen worden daadwerkelijke genocidale inspanningen van Hamas op 7 oktober 2023 en van Turkije in Syrië, gericht op het aanvallen van etnische groepen, herbenoemd als “bevrijding”.
Waarschijnlijk een inclusieve bevrijding.
De bevolking van de Gazastrook is daadwerkelijk gegroeid, wat het een unieke vorm van genocide maakt. Maar nadat een jaar lang werd beweerd dat er geen voedsel was in Gaza (ondanks video’s op sociale media waarin de Arabisch-islamitische bevolking zich vol eet tijdens hun jaarlijkse islamitische feesten), is ook “honger” opnieuw gedefinieerd. Net als “hongersnood”, die nu wordt gedefinieerd als 2 op de 1.000 mensen die sterven aan hartaanvallen.
Sinds 7 oktober 2023 is meer dan 1 miljoen ton voedsel in Gaza aangekomen. Dat komt neer op een halve ton per aanhanger van de terroristen. Een halve ton voedsel per man, vrouw en kind staat tot “uithongering” zoals bevolkingsgroei tot “genocide” en de jihad tot een “inclusieve” regering in Syrië.
Maar het woordenboek van het Nieuwe Midden-Oosten heeft nog veel ruimte voor talloze aanpassingen in dit nieuwspeak.
“Democratische bewegingen”
De Arabische Lente herdefinieerde islamistische machtsovernames als “democratische bewegingen”. De Egyptische columnist van de Washington Post, Shadi Hamid, verbonden aan de Qatarese tak van de Brookings Institution, klaagde recent dat “de VS al decennialang democratische bewegingen in de Arabische wereld actief ondermijnen – een van Amerika’s grote morele smetten.” Met democratische bewegingen bedoelt hij de Moslimbroederschap. En democratie verandert dan in islamitische theocratie en politiek terrorisme.
Maar waarschijnlijk ook inclusieve theocratie en politiek terrorisme.
Arabisch wordt van rechts naar links geschreven, en soms betekenen dingen het tegenovergestelde van wat ze lijken. Het probleem is dat wij de gewoonte van het Midden-Oosten hebben overgenomen om woorden het tegenovergestelde te laten betekenen. Wanneer onze politieke elites genocide “bevrijding” noemen en bevrijding “genocide”, wanneer ze elke weerstand tegen islamitisch terrorisme stigmatiseren en tegelijkertijd terrorisme “inclusief” noemen, keren ze niet alleen de morele polen van ons buitenlands beleid om, maar vernietigen ze ook de waarheid.
En het wordt onmogelijk om te begrijpen wat er werkelijk in het Midden-Oosten gebeurt.
We hebben de definities van woorden veranderd om de terroristen te misleiden, alleen om uiteindelijk onszelf te misleiden. De pogingen om ISIS niet als “Islamitische Staat” te bestempelen en islamitisch terrorisme te herdefiniëren als “gewelddadig extremisme” of, erger nog, als “door mensen veroorzaakte rampen”, hebben uiteindelijk geen enkele moslim ervan weerhouden zich bij ISIS aan te sluiten (waarbij de I’s niet voor “inclusief” staan) en hebben ons niet veiliger gemaakt.
Het hele verhaal rond “radicalisering” probeerde bepaalde vormen van islam als legitiem en andere als onwettig te bestempelen, alsof er een islam bestaat die niet de Koran volgt. Onder Barack Obama werd een programma voor “de strijd tegen gewelddadig extremisme” gelanceerd om moslims ervan te overtuigen dat islamitisch terrorisme, zoals dat sinds Mohammed wordt beoefend, “onislamitisch” zou zijn.
We hebben hiermee geen enkele moslim voor de gek gehouden, maar wel onszelf. In 2024 is de islam in zijn geheel goed. Het is inclusief. Vooral als zijn bebaarde volgelingen inclusief iemand de handen afhakken. En elke weerstand hiertegen is slecht. Wanneer jihadisten genocide plegen, wordt dit bevrijding. En wanneer iemand zich tegen hen verzet, is dat genocide. Wanneer ze terroristen doden, is dat een oorlogsmisdaad, en als ze dat niet doen, leidt dat tot hongersnood, belegering en verhongering, ongeacht hoe goed gevoed de hongerende terroristen zijn.
Door herdefiniëring wordt alles in het Midden-Oosten feitelijk tegenovergesteld, om het moreel tegenovergesteld te maken.
De bekende uitspraak van Edmund Burke is onjuist. Alles wat nodig is voor de triomf van het kwaad, is niet dat goede mensen niets doen, maar dat zij geloven dat het kwaad goed is en dat het goede daarom slecht is.
Alles moreel omkeren, is werkelijk alles wat nodig is voor de triomf van het kwaad.