Alleen-Bibi vs. Iedereen-behalve-Bibi is slechts helft verhaal

Terwijl onze politieke partijen zich opmaken voor de komende verkiezingen op 23 maart, blijven Israëlische politieke commentatoren de politieke kaart verdelen in twee blokken, het ‘alleen-Bibi’-blok en het ‘iedereen-behalve-Bibi’-blok. Dit is ongetwijfeld een accuraat beeld, met zelfs enkele rechtse partijen die zich aansluiten bij het anti-Bibi-kamp, zoals Naftali Bennetts Yamina en Gideon Sa’ars ‘Nieuwe Hoop’, die volgens peilingen respectievelijk 12 en 15 zetels krijgen.

Door Tsvi Sadan |

Sa’ar, die zegt dat hij onder geen beding zal toetreden tot een regering onder leiding van Netanyahu, is bijzonder interessant omdat hij Netanyahu (en zijn kiezers) weliswaar diskwalificeert, maar niet uitsluit dat hij zal toetreden tot een linkse regering. En dat zou geen peulenschil zijn gezien de twee meest recente politieke gebeurtenissen: de verkiezing van Merav Michaeli als het nieuwe hoofd van de Arbeidspartij, en de fusie van de rechtse Nationale Unie-partij van Bezalel Smotrich met de Otzma Yehudit-factie van Itamar Ben-Gvir. Deze bewegingen tonen aan dat achter de verdeling in pro- en anti-Bibi-blokken iets schuilgaat wat veel verontrustender is dan alleen persoonlijke opvattingen over Netanyahu.

Michaeli is een radicale feministe die een diepe breuk representeert met de historische wortels van de Arbeidspartij, maar dat zou een apart artikel vereisen om volledig uit te leggen. Het volstaat te zeggen dat Michaeli een progressieve activiste op steroïden is, die de traditionele gezinseenheid veroordeelt. En met haar aan het roer, is er nu plaats in de Arbeidspartij voor mensen zoals de fanatieke pro-Palestijnse activiste Ibtisam Mara’ana. In een Facebook bericht van augustus 2012 schepte zij op over het doorrijden toen de sirenes voor de Holocaust Herdenkingsdag klonken, terwijl bijna alle Israëli’s stoppen met alles wat ze aan het doen zijn en in plechtige stilte staan. Voor Mara’ana was het een ‘prachtige twee minuten’ op de weg.

Zoals haar Facebook-pagina onthult, heeft Mara’ana geen spijt van haar uitlatingen, waaronder ongelooflijke haat jegens Israël. Maar in plaats haar de partij uit te sturen, houdt Michaeli haar hoog als een symbool van co-existentie omdat ze toevallig getrouwd is met een Israëli die (over gruwelijkheden gesproken) ook de zoon is van een overlevende van de Holocaust, en omdat ze schijnbaar tegen alle vormen van geweld is (maar niet tegen het vergelijken van Israël met nazi-Duitsland). Onder andere de verwelkoming van Mara’ana in het ‘geweldige team’ van de Arbeidspartij toont aan dat het een antizionistische partij is geworden, een noodzakelijk bijproduct van het progressivisme.

Mara’ana is zeker geen alleenstaand geval. Yesh Atid, die volgens de peilingen de op een na grootste partij zal zijn met 17 zetels, heeft keer op keer gezegd dat zij de Gezamenlijke Arabische Lijst ziet als een legitieme partner, die het waard is om deel uit te maken van een linkse coalitie. Hieruit blijkt eens te meer dat het iedereen-behalve-Bibi-blok de voorkeur geeft aan antizionisten boven rechtse Zionisten. Dit werd woensdag duidelijk toen er flinke kritiek werd geuit tegen Itamar Ben-Gvir, die in de ogen van links alles belichaamt wat verachtelijk is, van racisme tot homofobie en alles daartussenin.

Als Michaeli een progressivist op steroïden is, is Ben-Gvir een Zionist op steroïden. Als voormalig volgeling van rabbijn Meir Kahana, die voorstander was van het overbrengen van de Palestijnen naar andere landen, wordt Ben-Gvir gezien als de aanklager van links, dat een beroep deed op het Hooggerechtshof om hem te verbieden zich kandidaat te stellen voor de Knesset. Hoe hard het ook probeerde, het Hooggerechtshof kon geen reden vinden om Ben-Gvir te diskwalificeren (hoewel het wel twee kandidaten van zijn partij diskwalificeerde).

Niettemin ziet links de mogelijke aanwezigheid van Ben-Gvir in de volgende Knesset als een zeker teken dat Israël een fascistische staat aan het worden is. Twee tweets van donderdag illustreren deze kloof tussen de twee blokken, die ik beschouw als Zionisten en antizionisten. De trotse homoseksuele leider van de Meretz-partij, Nitzan Horowitz, tweette het volgende: ‘Elke keer als ik dit misselijkmakende stelletje homofobe Kahanisten zie die Netanyahu zo hard probeert binnen te halen in de Knesset, ben ik meer overtuigd van twee dingen: Hoe corrupt deze man (Netanyahu) is, en hoe belangrijk onze partij is … die voor altijd tegen hen zal vechten …’ De historicus en voormalig linkse Gadi Taub antwoordde: ‘Maar homofoben in Arabische partijen zijn cool, toch? En anti-Joods racisme in een communistische partij is vooruitstrevend, toch? Oh links… dat ons de les leest met zijn principeloze verzameling ideeën omdat het zichzelf verlicht vindt. Genoeg, genoeg met je zogenaamd morele bluf.’


Taub is niet de enige die de ‘bluf’ ziet: een toenemend aantal Israëli’s ziet het ook. Dat verklaart waarom, ondanks de meedogenloze campagnes tegen Netanyahu, wiens persconferenties niet te zien zijn op onze TV-nieuwskanalen, het Zionistische alleen-Bibi-blok nog steeds een betere kans heeft om de verkiezingen daadwerkelijk te winnen.

Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.