Als al ongeveer 80 procent van de VN-lidstaten, 153 van de 193, Palestina officieel erkennen, waarom dan al die ophef over de recente erkenningen door Frankrijk, Groot-Brittannië en enkele andere staten?
Het antwoord ligt niet zozeer in de formele erkenning zelf, maar in de politieke symboliek, timing en media-impact: Frankrijk en Groot-Brittannië profileren zich als internationale leidende machten in het conflict in het Midden-Oosten. Emmanuel Macron gebruikt het podium van de VN om zich te positioneren als vormgever; soortgelijke motieven spelen ook een rol in Londen.
Deze erkenningen worden doelbewust ingezet als pressiemiddel om Israël tot politieke concessies te bewegen, zoals een staakt-het-vuren, de vrijlating van gijzelaars of compromissen over nederzettingenkwesties. Tegelijkertijd genereert de erkenning door westerse landen veel meer media-aandacht dan de stilzwijgende instemming van talrijke Afrikaanse, Aziatische of Latijns-Amerikaanse landen.
Politici gebruiken dergelijke stappen ook in de binnenlandse politiek om morele betrokkenheid te tonen en hun houding ten opzichte van Israël en Palestina voor de kiezers te ensceneren....
Word Lid
Lees alle content voor leden
Krijg exclusieve en verdiepende artikelen uit Israël.
Steun betrouwbare journalistiek, rechtstreeks vanuit Jeruzalem
Raak verbonden met Israël, vanuit huis.
Laat de stem van hoop en waarheid horen
Word onderdeel van de internationale Israel Today-familie
Al lid? Login hier.