(JNS) De sfeer in Europa is bedorven. Dat blijkt uit de uitsluitingen aan de Polytechnische Universiteit van Turijn, de mishandeling van een Joodse professor in Pisa, de aanvallen op toeristen, de sluiting van sport- en cultuurcentra, en de protesten en stakingen die worden voorgesteld als ‘solidariteit’ met Gaza.
Ondertussen sanctioneert de Europese Unie Israël onder de deugdzame vlag van ‘pacifisme’ en vermomt Hamas zich als het onschuldige ‘Palestijnse volk’.
De Verenigde Naties zetten hun bekende refrein van veroordelingen in en zwaaien opnieuw met hun lelijkste wapen: de beschuldiging van ‘genocide’, het giftigste woord ter wereld.
Maak jezelf niets wijs: dit is opruiing. De oproep om Joden te slaan is duidelijk. We staan aan de vooravond van nieuwe pogroms.
De tragedie wordt nog verergerd door de blindheid van de Europese elites, journalisten en academici. Ze marcheren massaal, doen alsof ze onschuldig zijn, terwijl ze de geschiedenis uitwissen: 75 jaar onophoudelijke jihad tegen Israël, de Tweede Intifada na de Oslo-akkoorden, meer dan duizend vermoorde mensen in bussen en pizzeria’s, afgewezen vredesvoorstellen en de terreurgolf die na de terugtrekking van Israël uit Gaza werd ontketend.
Twee simpele waarheden ontgaan hun gecultiveerde geesten. Ten eerste: Hamas mag niet aan de macht blijven in Gaza; er staan levens op het spel. Ten tweede: Hamas kan alleen worden verslagen door een oorlog op het terrein – tegen een vijand die zich verschuilt in huizen, kinderkamers en ziekenhuizen.
Alleen door het volk van Hamas te scheiden, alleen door Hamas te verdrijven, kan een overwinning worden behaald – zoals zelfs de Arabische Liga nu toegeeft. De prijs is verschrikkelijk: meer dan 900 gesneuvelde Israëlische soldaten, meer dan 6.000 gewonden. Maar het is de enige manier.
En toch eisen de ‘fatsoenlijke mensen’ in Europa luidkeels dat Israël moet stoppen. Zij geven er de voorkeur aan dat Hamas wint. Zij versterken de Hamas-propaganda over honger, ziekenhuizen en dode kinderen, terwijl zij negeren dat Hamas zelf dit leed veroorzaakt. Israël wordt opnieuw tot paria gemaakt, tot de eeuwige zwervende Jood.
Oud antisemitisme duikt op in een nieuw jasje: bloedlaster, beschuldigingen van fascisme tegen een regering die niet rechtser is dan die van Italië of vele andere in Europa. Laster over kolonialisme, illegaliteit, racisme en bezetting wordt rondgestrooid om één boodschap over te brengen: Israël heeft geen bestaansrecht.
In plaats daarvan juicht de wereld een Palestijnse staat toe – zelfs als dat shariawetgeving betekent, de onderdrukking van vrouwen, homoseksuelen en kinderen en de vernietiging van de democratie. Zelfs als dat bloedbaden, verkrachtingen en ontvoeringen betekent. Dat maakt allemaal niet uit, zolang het maar niet Israël is.
In Israël hebben Arabieren, Druzen, Tsjerkessen en Bedoeïenen dezelfde rechten als Joden. Dat is de waarheid. Israëli’s vechten niet voor de jihad, maar om te overleven. Het ontkennen van deze realiteit komt voor Europa niet alleen neer op morele zelfmoord, maar ook op fysieke zelfmoord.
Europa heeft ooit gezworen: “Nooit meer.” Vandaag de dag strompelt het slaapwandelend naar een “weer”.
Paus Leo roept op tot beëindiging oorlog tussen Israël en Hamas
Smotrich:”Alleen een volledige nederlaag van Hamas kan toekomst van Israël veiligstellen”
Israëlische speciale eenheden voeren aanvallen uit diep in Syrië, rabbijnen bevestigen solidariteit met druzen
