Ze hebben de regels veranderd om Israël te veroordelen

De westerse regeringen en de Verenigde Naties willen u echt doen geloven dat er in de Gazastrook een levensbedreigende hongersnood en massale hongersnood heerst, ondanks het feit dat er dagelijks enorme hoeveelheden hulpgoederen de kuststrook binnenkomen.

Het probleem is alleen dat de officiële maatstaven voor het vaststellen van hongersnood deze bewering niet ondersteunen.

Daarom heeft de Integrated Food Security Phase Classification (IPC) stilletjes haar maatstaven gewijzigd.

Volgens een onderzoek van de Washington Free Beacon heeft de IPC in haar beoordeling van juli de al lang bestaande maatstaven op basis van gewicht en lengte (die al decennia lang wereldwijd worden gebruikt) verworpen en gekozen voor een minder nauwkeurige, gemakkelijker te manipuleren maatstaf: de bovenarmomtrek (MUAC). Even opmerkelijk is dat ze de vereiste drempelwaarde voor ondervoeding met de helft heeft verlaagd – van 30 % naar slechts 15 %.

Plotseling overschrijdt Gaza de nieuwe grens. Toeval?

Ervaren humanitaire experts luiden de alarmklok. “Een vrij grote verandering”, zei een van hen. Een ander vatte het kernachtig samen: “Dit is een probleem.”

De ironie is duidelijk: de media en VN-organisaties roepen nu “hongersnood”, maar niet omdat de situatie in Gaza de oude drempel heeft overschreden. Dat is niet het geval. Ze hebben gewoon de lat hoger gelegd.

Voor alle duidelijkheid: Gaza lijdt. Maar feiten zijn belangrijk. Van de drie onderzochte regio’s

vertoonde Gaza-stad volgens de nieuwe meetmethode een ondervoedingsgraad van 16,5 % – net boven de herziene drempel.
Deir al-Balah en Khan Younis lagen onder de 8 % – niet eens in de buurt van de nieuwe drempel, laat staan van de oude officiële grens van 30 %.

Maar plotseling rolt het verhaal over hongersnood als een donderslag over het land. Waarom?

Een welkome crisis

De wereldwijde mediamachine leeft van beelden, niet van methodologie. Een paar zorgvuldig geselecteerde statistieken – zonder context en gekoppeld aan emotionele krantenkoppen – zijn voldoende om Israël voor het gerecht van de publieke opinie te dagen.

Het IPC zegt dat zijn gegevens “indicatief” zijn, niet definitief. Maar de schade is aangericht. “Hongersnood” wordt een wapen. En het doelwit zijn niet de gewapende mannen die hulpgoederen hamsteren – het is het enige land dat daadwerkelijk probeert voedsel het land binnen te brengen zonder zich te laten dicteren door Hamas.

Zie ook: Israël ontmaskert de hongersnoodbluf van Hamas

Dit is geen verhaal over ondervoeding van kinderen. Het is een verhaal over de geloofwaardigheid van instellingen – en over wat er gebeurt als internationale organen maatstaven naar eigen goeddunken aanpassen.

Israël is niet bang voor verantwoording. Maar het zal nooit eerlijk worden behandeld als de kaarten voortdurend tegen het land worden gemanipuleerd.