Yom Kippoer is dit jaar anders door de Coronacrisis

De Corona-pandemie en de steeds wisselende regels rond de lockdown, en de wekelijkse demonstraties tegen premier Benjamin Netanyahu, hebben aangetoond hoe diep de kloof in de Israëlische samenleving is. Het is tijd om tot inkeer te komen!

Door David Lazarus |

De viering van het Joodse Nieuwjaar thuis is net voorbij, zonder familie, vrienden of feestelijkheden, en terwijl we ons deze zondag voorbereiden op de heiligste dag van de Joodse kalender, Yom Kippoer, staan de straten van Jeruzalem en Tel Aviv vol demonstranten (en enkele relschoppers).

De regering heeft besloten om de beperkingen in het hele land aan te scherpen, en behalve voor nood­gevallen en essentiële reizen, zullen we ons de komende weken beperken tot een enkele kilometer van onze huizen, als de mensen besluiten om zich aan de regels te houden.

Dit alles is zeker een reden voor onze gebeden tijdens deze Tien Ontzagwekkende Dagen. Eén ding is in ieder geval zeker in deze verontrustende tijden, dat wat er ook gebeurt in deze machtsstrijd, de Koning der Koningen uiteindelijk zal zegevieren.

Yom Kippoer begon zondagavond bij zonsondergang en de meeste Israëli’s vasten tot maandag zonsondergang tijdens wat een ‘nationale lockdown’ wordt genoemd. Traditioneel was dit een tijd om terug te denken aan onze daden van het afgelopen jaar, Gods vergeving te zoeken waar we fout zijn gegaan, en ons opnieuw voor te nemen om het beter te doen.

Dit jaar moeten we aan de lijst van onze zonden toevoegen dat we niet als natie bij elkaar zijn gekomen om de crisis te bestrijden. In plaats van samen te werken geven we anderen de schuld, bekritiseren we zonder constructief te helpen en bedrijven we politiek met de levens van mensen.

Dit jaar zouden we er goed aan doen om te denken aan hoe Aaron de Hogepriester zich voorbereidde, voordat hij op deze kritieke dag het Heilige der Heiligen binnen ging voor gebed en om de ongerechtigheden van de natie te verzoenen. Het is beschreven in de Torah dat hij begon met het bidden en verzoening voor zichzelf en zijn eigen gezin.

Dit is een les die te duidelijk is om te negeren. Kijken naar de fouten van anderen helpt niet. Kritiek geven, terwijl je aan de zijlijn zit, maakt het alleen maar erger. Als we niet bereid zijn om onszelf, ons eigen falen en onze eigen successen goed te bekijken en terug te keren (berouw te tonen) van waar we zijn afgedwaald, waarom zouden we dan denken dat we anderen kunnen corrigeren? Het genezen van onze gemeen­schappen, natie of de wereld is geen kleine taak, maar het kan zeker pas beginnen als ieder van ons bereid is om bij onszelf te beginnen. ‘De wereld redden begint met zichzelf te redden’, is de manier waarop onze Hogepriester ons leidt.

Ook Jona geeft ons een belangrijke les voor deze onvoorspelbare tijden. Net als de Hogepriester had ook hij een zware taak – Nineve, een heidense en dodelijke vijand, ervan te overtuigen dat ze hun levenswijze moeten veranderen en een beter, moreel leven moeten gaan leiden. Maar in tegenstelling tot Aaron, probeert Jona, wiens naam ‘duif’ betekent, weg te vliegen van zijn verantwoordelijkheid.

Maar God vindt de weggelopen profeet, zelfs in een vis op de bodem van de zee, en zet hem weer op de vaste grond van zijn opdracht. Als hij in diepe wateren wordt gegooid en de zee ophoudt met woeden, vrezen de heidense zeelieden en erkennen de ene ware God. Uiteindelijk bekeren zelfs de koning en de inwoners van Nineve zich van hun boosaardige leefwijze.

Net als ieder van ons, zijn Aäron en Jona heel verschillend in de manier waarop ze op hun verant­woorde­lijk­heid reageren. Net als wij hebben ze elk hun eigen rol te spelen. We zitten misschien vast in onze geïsoleerde ruimten, maar ook wij moeten kiezen hoe we reageren. Proberen we de problemen te negeren, of pakken we ze moedig aan? Gaan we zoeken naar manieren om te groeien en te rijpen, of blijven we stilstaan, verdorren en klagen we? De existentiële dreiging van Corona op deze Yom Kippoer roept ons op om in onszelf een weg te vinden die zal leiden tot een betere toekomst voor onszelf, een uittocht uit ons isolement, en een pad naar de vrijheid van eenheid voor onze natie.

Tenslotte, of we nu afgesloten of opgesloten zijn, staan alle wegen voor ons open. Welke weg zullen we nemen? Dat, beste lezer, is een keuze voor ieder van ons.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.