‘We zijn hier eerder geweest, en zullen het weer zijn’

Wat er de afgelopen week, en vooral de afgelopen 48 uur, in Israël is gebeurd, lijkt sterk op wat er in septem­ber 2000 gebeurde, toen de toen­malige oppositie­leider Ariel Sharon de Tempel­berg besteeg en naar verluidt de Tweede Intifada ontketende.

Door Ryan Jones |

Naar verluidt, omdat we nu weten dat de Palestijnen nauwgezet een grote uitbarsting van geweld hadden gepland en voorbereid. Ze hadden alleen de katalysator nodig, en daar zorgde Sharon voor.

Sommigen beweren dat Sharon, net als de Joodse nationalisten die nu controle proberen te krijgen over twee appartementen­gebouwen in de wijk Sheikh Jarrah, de Palestijnen niet het excuus had moeten geven dat zij zochten. (Zie: Wat heeft de onrust in Jeruzalem veroorzaakt?)

Maar dat roept twee vragen op:

  1. Moeten Israëli’s in hun eigen land op eieren lopen?
  2. Moet de rechtsstaat worden opgeschort als de toepassing van die wet een gewelddadige Palestijnse woedeaanval tot gevolg heeft? (Het Hooggerechtshof heeft geoordeeld dat de eigendommen van Sheikh Jarrah inderdaad Joods eigendom zijn, en dat het niet illegaal was voor Sharon, of enige andere Jood, om de Tempelberg te beklimmen).

Het is geen geheim dat Hamas en andere Palestijnse groeperingen slechts wachten op de geringste recht­vaardi­ging om geweld te gebruiken tegen Israël, zelfs tegen een hoge prijs voor hun eigen volk. Evenmin is het een geheim dat zij in staat zijn om brede steun te verwerven en een veront­rustend niveau van geweld onder Israëlische Arabieren op te wekken, waardoor zij in Centraal-Israël drie synagogen hebben ontheiligd en in brand gestoken.

Dit zijn ernstige onderliggende problemen die decennia van gesprekken, onderhandelingen en concessies niet hebben kunnen oplossen, en die onoverkomelijke wegversperringen blijven voor een levensvatbaar definitief vredesakkoord.

Tegelijkertijd wil een meerderheid van de Israëli’s gewoon een schijn van vrede en rust bewaren en verder gaan met hun leven. Zij houden er niet van dat hun echtgenoten, vaders en kinderen worden opgeroepen voor een oorlog. Sommigen verwijten de politici dat zij ‘provocaties’ van hardline Joden toelaten, hoe legaal die ook mogen zijn, omdat dit de Palestijnse onver­zet­te­lijk­heid ontmaskert, omdat de prijs voor alle betrokkenen bloed zal zijn.

Maar als Hamas en de Palestijnse elementen die nu betrokken zijn bij het in brand steken van het land, niet gematigd willen worden door gesprekken en concessies, en ongevoelig zijn voor de hoge kosten van een oorlog, wat moet er dan gedaan worden? Het lijkt erop dat de Israeli’s nog maar twee andere opties hebben:

  1. Op hun tenen om de Palestijnse rode lijnen heen lopen, met het risico dat ze Israëls vijanden nog meer aanmoe­digen en die rode lijnen nog verder laten opschuiven; of
  2. Capituleren.

Beide zijn onhoudbaar.

Veel orthodoxe Joden geloven dat Israël het land niet volledig zal en kan beheersen tot de komst van de Messias. Sommigen benadrukken dat het om deze reden een vergissing was om een ‘Staat Israël’ te stichten, maar dat is een ander onderwerp van discussie. De gebeurtenissen van de afgelopen week tonen opnieuw aan dat Israëls soevereiniteit in het Heilige Land broos kan zijn. Misschien hebben die rabbijnen meer gelijk dan we willen toegeven.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.

Dit is ook interessant