Wijlen president Shimon Peres van Israël zei ooit: ‘Ik heb de titel van expert verdiend. Daarmee verwijs ik alleen naar alles wat was. Er bestaat geen expert over alles wat zal zijn. En toch, zonder de toekomst te kennen, blijf ik een man vervuld met hoop’. Terwijl Joodse mensen over de hele wereld zich hebben voorbereid op Rosh Hashanah, is het belangrijk om te beseffen dat er veel is veranderd sinds Rosh Hashanah 2020.
Ten eerste heeft Israël een nieuwe premier, en de Verenigde Staten hebben een nieuwe president. In Israël slaagde Naftali Bennett er in premier te worden, hoewel hij slechts zes zetels heeft in de Knesset. Hij vormde een coalitie met een aantal linkse partijen, waaronder de radicale Meretz-partij en de Arabische Ra’am-partij. Hoewel velen speculeerden dat een coalitie van Bennett, Lieberman en Sa’ar aan de ene kant en Lapid, Ra’am, Meretz en de Arbeidspartij aan de andere kant, geen lang leven beschoren zou zijn. Maar ondanks dat deze partijen weinig met elkaar gemeen hebben, zijn ze er tot nu toe in geslaagd als coalitie te overleven, en zelfs een staatsbegroting goed te keuren. Een klein wonder, gezien het feit dat de verdeling van de financiën eerdere regeringen ten val heeft gebracht, die stabieler leken.
Anderzijds heeft het mee-regeren van een islamitische Arabische partij in de nieuwe Israëlische coalitie-regering, de Israëlisch-Palestijnse betrekkingen niet verbeterd. Vorig jaar waren de Palestijnen en hun aanhangers in Israël in een heftige strijd verwikkeld met de Joodse Staat, tijdens de operatie ‘Wachters op de Muren’.
De opruiing binnen de Palestijnse Autoriteit is sindsdien niet afgenomen. Tot op de dag van vandaag weigeren zowel de Palestijnse Autoriteit als Hamas toe te treden tot de ‘Abraham-akkoorden’, die ertoe leidden dat Marokko, Soedan, Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten en Bhutan vrede sloten met de Joodse Staat. Hamas houdt nog steeds Israëlische gijzelaars vast en weigert ze vrij te laten, zoals ook vorig jaar is gebleken. Hamas vuurt nog steeds brandbommen af op Israël, en dreigde onlangs: ‘Alle beschikbare middelen in te zetten om de belegering te doorbreken’. Zie ook het artikel: 100 jaar: Gaza is nooit vrij geweest.
Hoewel de nieuwe Israëlische regering zich blijft inzetten voor de Abraham-akkoorden, moet worden opgemerkt dat het momentum voor het sluiten van vrede met nieuwe Arabische landen is vertraagd sinds Netanyahu zijn ambt heeft neergelegd. Het feit dat de nieuwe regering voorrang geeft aan milieubescherming boven de naleving van de oliecontracten met Abu Dhabi, en meer dan de Amerikanen bereid is tot een compromis over de kwestie-Iran, heeft tot gevolg dat de nieuwe Israëlische regering zich minder geliefd maakt bij de Arabische landen in de Perzische Golf.
Iran
In de Verenigde Staten werd Joe Biden, een Democraat, president. Als gevolg daarvan ligt nu het nucleaire akkoord met Iran weer op tafel, hoewel Iran onlangs de radicale Ebrahim Raisi, bekend als de ‘Beul van Teheran’, tot president heeft verkozen. Dit tot groot verdriet van de Staat Israël en zijn bondgenoten in de Perzische Golf. Ongeveer een jaar geleden was de nucleaire overeenkomst met Iran dood, en niemand kon er op speculeren dat de Verenigde Staten ooit sancties aan de mullahs zouden verlichten, zolang hun regime niet omver was geworpen. Nu wordt concreet aan een Iraans nucleair akkoord gewerkt door de Amerikaanse president, en de nieuwe Israëlische regering geeft er nu de voorkeur aan de schade te beperken, in plaats van een rechtstreekse confrontatie. De dagen zijn voorbij dat een Israëlische premier de Amerikaanse president confronteerde in zijn eigen Congres.
Afghanistan
Als gevolg van de machtswisseling in Washington trokken de Verenigde Staten zich ook overhaast terug uit Afghanistan, waardoor het voor de Taliban redelijk eenvoudig werd om de macht daar over te nemen. Als Trump nog president was, zou dit niet gebeurd zijn. Hoewel Trump ook een terugtrekking van de VS uit Afghanistan ter sprake heeft gebracht, verklaarde Chris Miller, de laatste minister van Defensie van Trump, dat dit gesprek een ‘truc’ was geweest om de Afghaanse president zover te krijgen dat hij zou aftreden, of een akkoord over machtsdeling zou aanvaarden, en dat Trump enkele troepen ter bestrijding van terrorisme in Afghanistan zou hebben gehouden. Hij was van mening dat de machtsovername door de Taliban voorkomen had kunnen worden als Biden zijn legermacht zou hebben teruggetrokken volgens het plan dat de veiligheidsadviseurs hadden aangeraden, in plaats van overhaast te vertrekken en veel mensen onder het Taliban-bewind achter te laten.
De terugtrekking van de VS uit Afghanistan heeft internationale gevolgen. Volgens een Russische analist heeft de terugtrekking destijds uit Vietnam en de daaropvolgende ineenstorting van Zuid-Vietnam geleid tot het zogenaamde Vietnam-syndroom, dat volgens hem ‘de Amerikaanse samenleving diep heeft geraakt en verdeeldheid heeft veroorzaakt’. De Verenigde Staten hebben nu het ‘Afghanistan-syndroom’.
Het belangrijkste kenmerk is het verlies in vertrouwen bij het Amerikaanse volk in de militaire competentie en de effecten van haar acties. Ditmaal blijft het verlies aan vertrouwen in het militaire optreden van de VS natuurlijk niet beperkt tot de Verenigde Staten, maar wordt het overal ter wereld waargenomen.
Met andere woorden: Het scenario dat nu door de VS in Afghanistan is gevolgd, kan ook in Irak en elders worden uitgerold, ten voordele van de mullahs in Teheran. De Iraanse politicologe Dr. Reza Parchizadeh verklaarde: ‘De gebruikers en volgers van sociale netwerken in Iran en Afghanistan postten video’s en verschillende foto’s van de plunderingen van veel gepantserd oorlogstuig en -uitrusting, waaronder tanks en militaire voertuigen van het Afghaanse leger, en hoe deze naar Teheran werden vervoerd’.
Vertrouwen verloren
Wat er in Afghanistan is gebeurd, heeft er ook toe geleid dat veel bondgenoten van de VS hun vertrouwen in Amerika hebben verloren. Ayoob Kara, die de functie van minister van Communicatie, Satellieten en Cyberspace van Israël vervulde, zei dat de landen in het Midden-Oosten het vertrouwen in Amerika volledig hebben verloren, en nu elders hun steun zullen zoeken, zoals blijkt uit een recente politieke top in Irak, die werd bijgewoond door de Franse president Emanuel Macron, maar niet door Biden.
Vaccins tegen Corona
En dan is daar nog de kwestie van vaccins tegen het coronavirus. De vaccins gaven ons de hoop dat het volgend jaar beter zou gaan dan vorig jaar, maar het deltavirus en andere varianten zijn veel meer resistent gebleken tegen vaccins. Toch blijkt uit verschillende studies dat een derde dosis van het Pfizer-vaccin het risico op besmetting met 70% of meer vermindert, waardoor de reisbeperkingen voor Israëli’s en beperkingen voor bijeenkomsten tijdens de Joodse feesten veel minder streng zijn dan vorig jaar.
De scholen zijn op 1 september op tijd opengegaan, zodat de Israëli’s een meer normaal leven kunnen leiden dan vorig jaar het geval was. Velen vragen zich echter af: Veroorzaakt vaccinatie het grote aantal Covid-infecties?
Samenvattend kunnen we zeggen dat er veel is veranderd sinds afgelopen Rosh Hashanah. Wat ligt er in het verschiet? Alleen G-d weet het. Nu we het Joodse Nieuwjaar vieren, zijn er dingen die ons zorgen baren, maar onze hoop blijft onaangetast.
En met dit in gedachten zeggen wij L’Shanah Tovah, Op een Goed Jaar, en wensen we u een gezegend nieuwjaar! Morgen zullen we weer verslag uitbrengen over de onderwerpen die anderen graag overslaan.
Ondanks de oorlog: lichte groei van de Israëlische economie in het tweede kwartaal
150 ultraorthodoxe jongeren nemen dienst in het leger
Wat is liefde?
