Wat drijft de Palestijnse woede tegen PA-leider Abbas?

Is dit het begin van de ‘Palestijnse Lente’? (Foto: Nasser Ishtayeh/Flash90)

De Palestijnse bevolking is blijkbaar het punt waarop terugkeer nog mogelijk zou zijn, gepasseerd en toont geen teken van opgeven. Dit heeft echter niet te maken met de dood van Banat, maar met de afkeer van het corrupte Abbas-regime.

Israël heeft er ondertussen voor gekozen niet te reageren op de laatste vredestoenaderingen van Abbas. In plaats daarvan kiest het voor een beleid van het inhouden van fondsen die de PA gebruikt om terroristen en hun families te betalen, voordat een nieuw ‘vredesproces’ door de Verenigde Staten georganiseerd zou kunnen worden.

‘Breng de Israëlische bezetting terug!’

Vorige week maandag hebben veiligheidstroepen van de PA vier Palestijnse journalisten, die verslag deden van een demonstratie tegen het regime van Abbas in Ramallah, brutaal geïntimideerd. De protesten begonnen na de moord op Nizar Banat, maar de belangrijkste factor die de demonstranten drijft, is afkeer van de Palestijnse Autoriteit en haar leider Machmoud Abbas in het bijzonder. Abbas is alom impopulair onder de Palestijnse Arabieren en voelt blijkbaar dat zijn bewind ten einde kan lopen als de protesten uitgroeien tot massademonstraties. De 86-jarige Palestijnse leider beweert dat Hamas, zijn aartsvijand ex-Fatach leider Mohammad Dahlan, en islamistische groeperingen zoals Hizb ut Tahrir, achter de protesten zitten.

Verschillende demonstranten, die niet eens de moeite namen om hun identiteit te verbergen, vertelden echter openlijk aan verslaggevers dat ze het zat zijn om in een ‘politiestaat’ onder een ‘dictatuur’ te leven. Een van hen was Abu Shaker Milhem, die zelfs zei dat hij liever opnieuw onder Israëlisch bewind zou leven. ‘Breng de bezetting terug! Ons volk is niet langer in staat de prijs te betalen van twee bezettingen (één door Israël en de tweede door de PA). Ja, we willen terug naar de dagen voor de Oslo-akkoorden van 1993, die een nieuwe Nakba voor ons volk zijn geworden,’ zei Milhem.

Gezien de instabiliteit, de welig tierende corruptie en de onderdrukking zouden veel Palestijnen zelfs de voorkeur geven aan een terugkeer van de Israëlische ‘bezetting’. (Foto: Nasser Ishtayeh/Flash90)

Afgelaste verkiezingen

De druppel die de emmer deed overlopen voor de meeste Palestijnse Arabieren, was het besluit van Abbas om de parlementsverkiezingen van 20 mei en de presidentsverkiezingen die gepland waren voor eind juni, te annuleren. Sinds Abbas zijn besluit eind april bekendmaakte, gingen Palestijnse Arabieren de straat op of schreven op sociale media over hun ongenoegen met de PA-leider. In deze berichten veroordeelden zij Abbas voor zijn onderdrukkende maatregelen tegen demonstranten en journalisten.

De leiding van de PA heeft de woede van de Palestijnse bevolking niet onderkend en niet begrepen dat er nu een nieuwe generatie is die verandering van regime wil. Net zoals de meeste Arabische dictators niet hebben begrepen dat hun kiezers tijdens de ‘Arabische lente’ een ander leven wilden, en bereid waren hun leven te riskeren om de door hen gewenste veranderingen te verkrijgen.

De deur openzetten voor Hamas

Wat nu al duidelijk is, is dat Abbas alle geloofwaardigheid en legitimiteit onder de Palestijnse Arabieren heeft verloren, en dat dit een ideale voedingsbodem is voor Hamas en andere islamitische groeperingen. Hamas heeft net een nieuwe commandant aangesteld voor zijn Izz-a-Din al Qassam-brigades, de militaire vleugel van de groep. De in Gaza gevestigde terreurorganisatie bereidt zich momenteel voor op meer verzet, en deze keer niet tegen Israël, maar tegen de Palestijnse Autoriteit in Judea en Samaria.

Abbas keert zich naar Israël

Abbas speelt nu de ‘Israël-kaart’ en doet toenaderingen naar de internationale gemeenschap en de Israëlische regering, waaruit zijn interesse in het hervatten van het vredesproces zou moeten blijken. Na de beëdiging van de nieuwe Israëlische president Isa’ac Herzog belde Abbas hem op en verklaarde plotseling dat hij vrede met Israël wilde. Dit lijkt echter een doorzichtige poging om zijn verloren prestige terug te winnen en de aandacht af te leiden van de ontevredenheid, die nu herhaaldelijk voor protesten tegen Abbas en de PA heeft gezorgd.

Volgens het Israëlische Channel 12 News heeft de leiding van de PA een uitgebreide boodschappenlijst met voorwaarden voor de hervatting van de vredesonderhandelingen. De lijst zal volgende week worden voorgelegd aan de regering-Biden. De Israëlische premier Naftali Bennett zal ook een kopie van de lijst ontvangen. Hoogstwaarschijnlijk zal hij de eisen van de PA verwerpen.

Onaanvaardbare eisen

De PA eist dat Israël het Orient House in Arabisch Jeruzalem heropent. Dit herenhuis werd door de PA gebruikt voor politieke doeleinden, iets wat verboden was onder de Oslo Akkoorden. Orient House werd in 2001, tijdens het eerste jaar van de Tweede Intifada, door de Israëlische politie gesloten nadat de PA het als hoofdkwartier was gaan gebruiken. Herstel van de status quo op de Tempelberg is een andere eis van de PA. Israël moet de politie-activiteiten in de buurt van de Al-Aqsa moskee verminderen; evenals het aantal Joden dat de heilige plaats bezoekt.

De PA eist voorts dat Israël stopt met het uitzetten van Arabieren uit hun huizen in Jeruzalem. Dit is duidelijk een verwijzing naar een recent gerechtelijk bevel dat de uitzetting mogelijk maakte van Arabische krakers uit de Shimon HaTzadik, of Sheikh Jarrah, buurt in de nabijheid van de Oude Stad van Jeruzalem. De PA eist ook een totale stopzetting van de bouw van nederzettingen en van Joodse bouwprojecten in wat gewoonlijk ‘Oost-Jeruzalem’ wordt genoemd (in feite wonen de meeste Arabieren in Noord-Jeruzalem).

Dit zijn niet alle eisen die de PA heeft opgesomd. Israël moet ook Palestijnse Arabieren toelaten in het land om zich te herenigen met hun Israëlisch-Arabische families. Daarnaast moet Israël meer werkvergunningen afgeven aan Palestijnse arbeiders en in beslag genomen wapens van de Palestijnse veiligheidstroepen teruggeven.

Het Israëlische veiligheidskabinet heeft ondertussen besloten fondsen te bevriezen die door de PA worden gebruikt om haar ‘pay to slay’-beleid uit te voeren. Israël int namens de PA belastingen en invoerrechten, die de PA vervolgens overmaakt aan gevangen Palestijnse terroristen en hun families. De staf voor economische terrorismebestrijding van het ministerie van Defensie in Israël meldde dat de Palestijnse Autoriteit in 2020 597 miljoen sjekel (ruim 153,6 miljoen euro) heeft overgemaakt ter indirecte ondersteuning van terrorisme.

Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.