Toerisme: Gods opdracht, doorwandel het land

Hebt u er ooit over nagedacht dat God zich bezighield met wandelen, of dat Hij een liefhebber van wandelen zou zijn? Denkt u nog eens na. In Genesis 13:17 gebiedt de God van Israël aan Abram: ‘Sta op, wandel door het land – in de lengte en in de breedte ervan, want Ik zal het aan u geven’.

Door David Shishkoff |

Jaarlijks zijn er honderden Israëlische jongeren (en enkele toeristen) die Abrahams voorbeeld volgen en meer dan 1.000 km dwars door Israël de Israël National Trail wandelen. Misschien overweegt u aan het eind van dit artikel zich bij hen aan te sluiten, tenminste voor een gedeelte ervan. En voor wie de tocht te lang is: u kunt zich nog aanmelden voor de Israel Heute/Israel Today woestijntocht langs de oude Wierookroute

De Israel National Trail begint naast de grens met Libanon bij de ruïnes van het bijbelse Dan in het uiterste noorden van het land. ‘Van Dan naar Be’er Sheva’, is de Bijbelse manier om te zeggen van Noord-Israël helemaal naar Zuid-Israël. De Trail loopt langs Be’er Sheva en gaat dan nog verder naar het zuiden.

Het pad slingert door veel van de mooiste bosland­schappen van het noorden, langs het Meer van Galilea, loopt op en neer langs de berg Tabor, voorbij Nazareth, op en over het Carmel gebergte, omlaag langs de verfrissende Middel­landse Zee, voorbij de drukke cafés van het Tel Aviv strand­gebeuren, dan gaat het de heuvels van Judea op, zoals de feestende pelgrims (1) naar Jeruzalem optrekken, dan omlaag en rond de zuidelijke lob van Judea om de risico’s van de Pales­tijnse gebieden te vermijden, alvorens af te dalen naar het beige-gekleurde hart van de Negev­woestijn, en vervolgens alsmaar zuidelijker voorbij Be’er Sheva tot aan de ‘punt van de speer’ in Eilat.


Je weet nooit wie je tegenkomt langs de Israel National Trail. (Foto: David Cohen/Flash90)

De Trail in zijn huidige route is eigenlijk nog vrij jong. Een Israëli met de naam Avraham Tamir wandelde in de jaren 70 de Noord-Ameri­kaanse Trail door de Appa­lachen, en werd geïnspireerd om iets soortgelijks te creëren in Israël. Tamir, samen met zijn natuurpartner Ori Dvir en vele anderen, werkten hard om een route te zoeken, die wandelaars alle soorten terrein en natuur zou laten ervaren, die Israël te bieden heeft, plus enkele historische plaatsen en zelfs enkele ‘niet-natuur’ Israël-ervaringen, zoals het strand van Tel Aviv. Het pad werd in 1994 ingewijd.

Trails in Israël worden gemarkeerd met gespoten strepen in verschillende kleuren. De Nationale Trail markering is oranje, blauw en wit – blauw en wit van de vlag en bruin-oranje om aarde/land/bodem te symboliseren.

Engelen langs het pad

Ik denk dat het wandelen binnen families wordt doorge­geven. De Bijbel vertelt over Abrahams kleinzoon Jacob die ook ‘op pad ging’. Na een vermoeiende dag op zijn tocht naar het noorden, vanuit Be’er Sheva, om een vrouw te vinden, droomde Jakob van hemelse ­wezens die een ladder opklommen en weer afdaalden.
Vandaag de dag zijn Israëls ‘trail-engelen’ aards: Trail-engelen is de naam die in het Hebreeuws (‘Malachei shvil’) wordt gegeven aan goedhartige Israëli’s, die langs de Trail wonen en hulp bieden aan de wandelaars. Velen zorgen voor water en een plaats om een tent op te zetten. Anderen nodigen meerdere wandelaars (‘shvilistim’) uit, om in hun huis en bij hun gezin te komen eten en slapen, in slaap­zakken verspreid over de vloer van de woonkamer. Wandelaars staan versteld van de vrijgevigheid en gast­vrijheid, die deze onbaatzuchtige ‘engelen’ aan vreem­de­lingen aanbieden, meestal zonder kosten.

Gevoelsmatige reactie op praktisch zionistisch handelen

Er is ook iets intrinsiek altruïstisch in het hele concept van een jonge Israëli die 2 of 3 maanden van zijn leven apart zet, en met de meest primitieve benodigd­heden op zijn of haar rug op weg gaat, om het Beloofde Land te leren kennen via de zolen van zijn of haar voeten. Israëli’s reageren instinctief met diep respect op deze patriottische en onbaat­zuchtige tocht. De Trail is een prachtige heden­daagse vorm van Zionisme: een praktische vorm ervan, ‘met beide voeten stevig op de grond’.

Jonge mensen het pad zien bewandelen geeft ons een verfrissende smaak van de pioniers-inspiratie die vaak verloren gaat in de dagelijkse sleur van het leven in een duur land, omringd door vijanden aan alle kanten. Het is alsof je plotseling een geur ruikt die een vergeten herinnering uit je kindertijd oproept, of je een van die inspirerende zionistische Bijbelse profetieën tegenkomt, die je al bijna vergeten was. Wanneer je deze jonge ‘zout der aarde’ wandelaars ontmoet, helpt dat om wat van het afgestompte moderne sarcasme weg te wassen, dat ons soms overvalt in een maatschappij die nu gedomineerd wordt door de hi-tech aspiraties van de StartUp Nation.

Als ouder van tieners en jonge volwassenen, was ik erg verbaasd toen een van mijn zoons besloot om de Trail te gaan lopen. Gelukkig kon ik mijn mond houden, en heb hem niet gevraagd waarom hij deze maanden vrij wilde nemen, het sparen van geld en het werken aan een profes­sioneel beroep uitstelde; omdat het starten en voltooien van zo’n uitdagende taak een geweldige prestatie is, en de tijd nemen om dit te volbrengen zonder de druk van studie, huur, hypotheek en monden om te voeden, is een kans die zich misschien nooit meer zal voordoen. Het betekent ook dat hij dit land nu beter kent dan ik!


Er gaat niets boven een stevige maaltijd na een lange dag lopen. Shakshuka koken in het Carmelgebergte. (Foto: Flash90)

In het tijdperk van Corona hebben Israëlische jongeren minder mogelijkheden gehad om de klassieke trektocht na hun diensttijd in de Andes of Himalaya te maken. Daarom heeft de Israel National Trail-organisatie de laatste tijd geprofiteerd van de mogelijkheid om een aantal van hen dit alternatief te bieden, wetende dat zij er natuurlijk naar verlangden om naar het buitenland te gaan. Dit heeft ervoor gezorgd dat meer Israëli’s de schoonheid in hun eigen ‘achtertuin’ nu hebben leren kennen. Na afloop van de Trail zei mijn zoon tegen me: ‘Ik heb nooit eerder zo een overweldigende liefde voor Israël gevoeld, maar na 2 maanden lopen en het ontmoeten van zoveel geweldige mensen, heeft het me erg gemotiveerd om hier te blijven wonen’.

Hij deelde nog meer Trail-indrukken, speciaal voor de lezers van Israel Today:


‘Het meest krachtige aan de Trail is, om in een staat van constante beweging te zijn – elke ochtend wakker worden, je slaapzak oprollen en verder gaan, zelfs als je lichaam pijn doet, constant in verandering te zijn zonder gevoel van gewenning. Mijn rugzak voelde bijna als een deel van mijn lichaam. Ik leerde dat ik me er niet meer aan ging hechten om op één bepaalde plek te zijn’.


‘Ik voelde me het sterkst verbonden met de Negev-woestijn. In de Bijbel stuurt God mensen de woestijn in. Het maakt dat je je klein voelt vergeleken met je omgeving. (Exodus 13:18, Mattheüs 4:1)’.


‘Ik leerde mensen te vertrouwen en te waarderen voor basale dingen, zoals het delen van voedsel en het elkaar helpen, basaal menselijk gedrag. Het was een eenvoudige, primitieve manier van leven; en mensen waren erg vriendelijk en waar­deerden elkaar, deelden voedsel en water, beschermden elkaar. Elke avond maakten de mensen eten klaar en deelden dat samen; er werd dus niets verspild. Meestal beëin­digden ongeveer 10 mensen samen elk dagelijks wandeltraject, maar we leerden ook mensen kennen die voor en achter ons liepen op de Trail. In totaal heb ik zo’n 150 wandelaars leren kennen’.


Een aanbieding van het Israel Trail shirt in vier kleuren en diverse maten.

Verborgen schoonheid

Sommige van de mooiste plekjes langs de Trail liggen ver van snelwegen en zijn zelfs voor 4X4-voertuigen ontoegankelijk – zoals verborgen poelen in ravijnen van rotsgesteente. Een plek die de ‘shvilist’, de Trail-wandelaars in vervoering brengt, is een verborgen woestijnwaterloop genaamd Nachal Tze’elim [Zie foto hieronder]. Langs de hele Trail, of er heel dichtbij, liggen tientallen en tientallen zoetwaterbronnen. Wandelaars stoppen automatisch om van de meeste ervan te genieten – vooral van die in de droge Negev-woestijn in de zuidelijke helft van Israël.

Enkele benodigdheden

Slaapzak & matje;
Breedgerande Israëlische hoed (‘kova tembel’) of vergelijkbaar;
Sneldrogende kleding;
Ergonomische rugzak;
Zaklamp;
Wandelstok(ken);
Wandelschoenen;
Optionele tent;
Dagelijks 5 liter vers water;
Smartphone met back-up batterij en toegang tot de GIS app Amud Anan (‘wolkkolom’) om er zeker van te zijn dat je op het juiste pad bent;
Trail voedsel zoals tonijn, noedels, noten, rijst, linzen, haver, zoete sesam halva en zwarte Israëlische ‘Turkse” koffie.

Wanneer kun je het het beste de ‘Israël National Trail’ trotseren?

Aangezien Israëlische winter­temperaturen slechts zelden onder het vriespunt komen, en aangezien Israël pas groen is nadat de winter­regens beginnen, is het beste seizoen om de Trail te bewandelen in januari, februari en maart – dat wil zeggen als je de kans op regen niet erg vindt. Tegen april wordt de kans op regen overal in Israël erg klein, maar de vegetatie vergeelt en de middag­temperaturen liggen dan al rond 30˚ C in de Negev-woestijn. Een gebruikelijke strategie is om in februari in Eilat te beginnen en naar het koelere Galilea te wandelen als het weer warmer wordt.

Uw voetzool

Wandelen door Israël heeft mijn zoon en anderen geholpen om te voelen dat ze bij dit land horen en dat het van hen is. Het doet me denken aan Gods bevel aan Jozua en het volk van Israël: ‘Elke plaats die uw voetzool betreedt, zal van u zijn’. (Jozua 1:3).

Aantekeningen van de auteur
1. Feest-bedevaarten en opgaan naar Jeruzalem: De Torah legt drie Bijbelse feesten vast als tijden waarop de Israëlieten voor God moeten verschijnen op de plaats waar Hij verkiest zijn naam te vestigen. In het Hebreeuws doet de naam voor deze pelgrims­tochten direct denken aan lopen/wandelen. Zij worden de 3 ‘benen’ of ‘voetfeesten’ (regalim) genoemd – Pesach, Shavoe’tot (Pinksteren) en het Loofhuttenfeest, dat dit jaar van 20-28 september werd gevierd. ︎

2. Sommigen hebben de bovenstaande verzen veral­geme­niseerd tot een principe om het overal ter wereld toe te passen – een fysieke + spirituele manier om invloed uit te oefenen op hun omgeving, genaamd ‘prayer-walking’, gebedswandeling.

3. Mijn broer en mijn zoon hebben het pad al bewandeld, en mijn vrouw zou het ook graag willen. Ik moet bekennen dat ik voor het onderzoek van dit artikel de ’spirit’ nog niet te pakken heb en niet echt begreep waarom iemand de drang zou voelen om de Trail te lopen, gezien de fysieke inspan­ningen en de grote tijdsbesteding die het vereist. Maar nu begin ik het beter te begrijpen.

4. Voor meer Engelstalige informatie over de Israel National Trail, kijk op deze INT site.

Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuws­brief.

Dit is ook interessant