Tekenen wijzen op een aanval op Iran

De Joodse staat bereidt zich al jaren voor op zo’n gebeurtenis en nu lijkt het zover te zijn.

Wat is er gebeurd?

Het hoofd van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA), Raphael Grossi, had zaterdag een ontmoeting met Iraanse functionarissen en gaf vervolgens een verklaring uit waarin stond dat het “illegaal” was om een aanval op een nucleaire faciliteit uit te voeren. Grossi had eerder gewaarschuwd dat Iran op het punt stond nucleair te gaan.

Premier Benjamin Netanyahu reageerde dat Grossi een “onwaardige” bewering had gedaan, en suggereerde dat de IAEA-chef misschien onder druk was gezet door zijn Iraanse gastheren om de verklaring af te leggen.

De timing van Grossi’s bezoek, zijn schijnbare ommezwaai en de urgentie van zijn woorden deden vermoeden dat er iets gaande was.

Ondertussen zijn de twee hoogste Amerikaanse militaire functionarissen – de voorzitter van de Joint Chiefs of Staff en de minister van Defensie – in Israël voor een ongepland bezoek. Generaal Mark Milley had afgelopen vrijdag een ontmoeting met de Israëlische stafchef en de minister van Defensie, en minister van Defensie Lloyd Austin zal later deze week hetzelfde doen.

Ron Ben-Yishai, militair analist voor Israëls grootste dagblad, Yediot Ahronot, zei dat zijn bronnen bij het ministerie van Defensie hebben onthuld dat de Amerikanen zich zorgen maken dat Israël een verrassingsaanval op Iran wil uitvoeren zonder eerst met Washington te coördineren.

Waarom nu?

Zoals gezegd, bereidt Israël zich hier al jaren op voor en benadrukt het al lang dat een geloofwaardige militaire dreiging de sleutel is om de nucleaire ambities van Iran in te dammen.

Dus wat gebeurt er nu waardoor het tijd wordt om die dreiging waar te maken?

Ten eerste is er het voor de hand liggende:

Amerikaanse functionarissen reageerden op een recent rapport van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA) met de waarschuwing dat Iran in ongeveer twee weken genoeg splijtstof voor een kernbom zou kunnen hebben; met andere woorden, Iran wordt een nucleaire drempelstaat, en het is nu of nooit.
Irans nieuwe toenadering tot Rusland als gevolg van de oorlog in Oekraïne betekent dat Israël binnenkort zijn vrijheid van handelen tegen Iraanse troepen in het door Rusland gecontroleerde Syrië zou kunnen verliezen. Een nucleair bewapend Iran met een ongecontroleerde militaire positie in Syrië is een existentiële bedreiging die Israël niet kan aanvaarden.

Daarnaast is er de diplomatieke kans die zich in de huidige omstandigheden voordoet.

De westerse mogendheden staan nu op één lijn tegen het “slechte” regime van Vladimir Poetin. Het feit dat Teheran Poetin steunt in zijn oorlog tegen Oekraïne maakt het voor Israël gemakkelijker dan ooit om het Westen ervan te overtuigen dat ook Iran een gemeenschappelijke vijand is die moet worden gestopt.

En dan is er nog het thuisfront.

Sommigen vermoeden dat Netanyahu Iran wil aanvallen om de aandacht af te leiden van de binnenlandse oppositie tegen zijn justitiële hervorming. Dit is een tactiek die door andere politici in het Midden-Oosten wordt gebruikt, maar het is onwaarschijnlijk dat dit Bibi’s aanpak is.

Toch valt niet te ontkennen dat perioden van grote conflicten in het verleden eenheid hebben gebracht in een anders verdeelde Israëlische samenleving.