Tacheles met Aviel: ‘Wantrouwen jegens Arabieren neemt toe!’

In het land is een woede geëxplodeerd die ik in decennia niet heb gezien of gevoeld. Iedereen heeft het over wraak en wil het barbaarse Hamasregime in de Gazastrook vernietigen en, als het even kan, de Gazastrook met de grond gelijk maken. De meeste Israëli’s generaliseren en maken tegenwoordig minder onderscheid tussen de barbaarse Hamasterroristen en de rest van de Palestijnse burgerbevolking. Deels omdat we keer op keer hebben gezien hoe Arabische burgers elke terroristische aanval en raketaanval op Israël toejuichten. Niet alleen dat, er werden gratis snoepjes uitgedeeld in de straten van Gaza na aanvallen, ook op 7 oktober. Maar tegelijkertijd leven en werken we met Arabieren en Arabieren en Bedoeïenen dienen in het Israëlische leger en verdedigen de Joodse staat Israël. Geen gemakkelijke situatie.

Een Joodse man betaalt zijn aankopen bij een Israëlische bedoeïenenvrouw in de door Arabieren gerunde supermarktketen King Store in de Zuid-Israëlische stad Beer Sheva. Foto: Miriam Alster/FLASH90

“Je kunt niet vertrouwen op Arabieren. Zodra ze een kans krijgen en de zwakte van Israël voelen, slachten ze ons allemaal af. Ongeacht of ze eerder met ons gewerkt en geleefd hebben.” Dit en nog veel meer is de afgelopen weken door het hele land te horen geweest. In gezinnen, onder vrienden en op het werk. Het punt is dat we allemaal met Arabieren leven en werken, en dat raakt beide kanten. Er groeit een spanning tussen mensen die elkaar al jaren kennen. Joden en Arabieren die al jaren samenwerken voelen zich ongemakkelijk. De eerste dagen zwegen beide partijen of meldde de Arabier zich ziek en bleef de eerste dagen thuis. Dat was het geval op onze redactie in Jeruzalem. De Arabier Jalal werkt voor ons.

Toen we elkaar een week na het bloedbad voor het eerst weer ontmoetten in de lift, was er niets te horen behalve Shalom. Hij deed zijn werk en ik het mijne. Op de redactie en in het gebouw gingen stemmen op om van Jalal af te komen. Het wantrouwen en de angst zijn gegroeid. De meeste bouwplaatsen in Jeruzalem zijn leeg omdat Palestijnse gastarbeiders uit Judea en Samaria Jeruzalem niet meer in mogen. Na het bloedbad wordt elke Arabier verdacht, deels omdat Israëlische Arabieren het bloedbad in het zuiden hadden geprezen op sociale netwerken. De Israëlische politie reageerde zeer snel en arresteerde elke Arabische burger die de gruweldaden van de Palestijnse nazi’s in de naam van Allah verheerlijkte op Facebook of Instagram.

Tegelijkertijd versterkte dit de bewering van de meeste Israëli’s dat alle Arabieren van plan zijn om ons te vernietigen. Israëls beroemde Arabische actrice Maisa Abdel Hadi (37), die in verschillende series, films en theaterstukken heeft gespeeld – waaronder Fauda – werd in de eerste week gearresteerd nadat ze een foto had gepost waarop een oudere Israëlische vrouw te zien was die door de barbaarse Hamas-terroristen was ontvoerd.

In haar Instagram-verhaal schreef Abdel Hadi, die in de Noord-Israëlische stad Nazareth woont, dat “deze dame aan het avontuur van haar leven begint” en voegde lachemoji’s toe. Haar Joodse collega’s in Tel Aviv waren geschokt toen ze dit hoorden. Dit en vele vergelijkbare voorbeelden symboliseren de teleurstelling en het wantrouwen jegens Arabieren onder de Joodse bevolking.

Aan de andere kant werden ook talloze Arabieren en Bedoeïenen in het zuiden van Israël gemarteld en afgeslacht door de beestachtige terroristen van Hamas. Een hele bedoeïenenfamilie werd ontvoerd in de Gazastrook. Er zijn talloze verhalen van Bedoeïenen, Arabieren en Druzen die heldhaftig het leven hebben gered van vele Israëli’s, vooral jonge Israëli’s van het Nova muziekfestival in de buurt van Re’im. Bedoeïenen en Arabieren in de gelederen van het Israëlische leger hebben video’s op sociale netwerken gepubliceerd waarin ze Hamas in Gaza in het Arabisch de hel beloven.

HERO
Niet lang na middernacht op 7 oktober zette de 47-jarige bedoeïenenbuschauffeur Yussuf al-Ziadana een klant af bij het Supernova muziekfestival.
Een paar uur later, bij zonsopgang, kreeg Yussuf een wanhopig telefoontje van diezelfde passagier, die Yussuf smeekte om terug te komen en hem uit de hel te halen die zich ontvouwde. De meeste mensen zouden wel twee keer nadenken. Velen zouden ver weg blijven. Yussuf niet. Hij reed recht de vuurlinie in, propte dertig mensen in zijn bus en redde hun levens. Yussuf had vandaag een ontmoeting met de president van Israël, Isaac Herzog. Hij vertelde de president hoe zijn familie landarbeiders zijn met sterke banden met de vele Kibboetsim in de Negev. Herzog zei: “Ik was verheugd om in Rahat een Israëlische held te ontmoeten, Yussuf Al-Ziadana, die met ongewone moed en vastberadenheid de levens heeft gered van minstens dertig jongeren die zaterdag zwart werden van het festival in Re’im, inclusief degenen die gewond raakten.” Yussuf zei: “Ik ben een Israëlische burger en ik wist dat ik hen moest gaan redden”.
De 47-jarige bedoeïenenbuschauffeur Yussuf al-Ziadana redde op 7 oktober het leven van minstens 30 jonge Israëli’s.

Mijn vriend Shahdi uit Fukin in de Palestijnse gebieden belde me verschillende keren op om te vragen hoe het met mijn zonen ging en hoe het met ze ging in het leger. Mijn bedoeïenenvriend in de Sinaï, Abu Nader, heeft me ook twee keer gesproken en maakt zich zorgen om ons. Natuurlijk kunnen we alles in twijfel trekken en zeggen dat ze allemaal tegen ons liegen. Het hangt nu van ons af. Abu Nader en een andere vriend en bedoeïen in de Sinaï vertelden me dat de Sinaï sinds het uitbreken van de oorlog leeg is van Israëliërs. Dat was natuurlijk te verwachten. Duizenden Israëli’s waren bang in de eerste paar dagen en vluchtten onmiddellijk naar Israël. “Voordat we honderden Arabieren in de Gazastrook doden als vergelding, moeten we de Sinaï verlaten,” postte een Israëli in de WhatsApp-groep Sinai Lovers op dezelfde Zwarte Shabbat, die onmiddellijk zijn familievakantie in de Sinaï annuleerde en terugreed naar Eilat. Alle Israëli’s waren bang dat iemand in de Sinaï zou flippen en een aanval op Israëli’s zou uitvoeren. Iedereen haastte zich naar de grens en in ongeveer 48 uur was de Sinaï vrij van Joden.

Ik wil geloven dat er nog steeds rechtvaardige mensen in Sodom en Gomorra zijn, zo niet veel, dan toch een paar. Net zoals bedoeïenen, moslims en Druzen in het Israëlische leger dienen, wil ik mijn geloof behouden dat er moslims zijn die echt in vrede met ons willen samenleven. Ik geef toe dat dat tegenwoordig moeilijk is, maar wel noodzakelijk. Vorige week kondigden bedoeïenensjeiks in de woestijn een verklaring aan dat ze volledig aan de kant van Israël staan en de staat Israël zullen verdedigen tegen het kwaad van Hamas. De Arabische partijleider Mansour Abbas is ook een bijzondere stem onder de Arabische politici in het land. Hij bekritiseerde zijn Arabische collega’s die in Nazareth een protest wilden aankondigen tegen de oorlog van Israël in de Gazastrook en zei dat dit niet correct was. Volgens recente enquêtes verafschuwt 70% van de Arabische bevolking van Israël het bloedbad van Hamas op 7 oktober.

Er zijn duidelijk goede Arabieren in deze slechte situatie waarin we ons bevinden, maar het vertrouwen is op een dieptepunt. Vorige week vroeg ik Jalal om een kop koffie met me te drinken. Ik vroeg hem wat hij in de Arabische media hoorde over de oorlog in Gaza. “Walla, walla. Ik wil niets horen,” zei Jalal. Toen zei ik het hem recht in zijn gezicht. “Jalal, wat zou jij gedaan hebben als 25 Israëlische soldaten je vrouw voor je ogen verkrachtten en haar daarna doodschoten? Wat zou je gedaan hebben als je vrouw zwanger was en Israëlische soldaten haar buik openscheurden met een mes, de baby eruit haalden en vertrapten?” Ik ken zijn vrouw, ze is knap en jong. Hij keek me verbaasd aan en had geen woorden. Toen liet ik hem films zien van Israëli’s die op 7 oktober werden afgeslacht. “Dat is niet de islam. Dat is niet onze religie,” waren zijn enige woorden. Eerlijk gezegd, wat kan hij me vertellen? Het feit is dat hij nog steeds voor ons werkt en ieder van ons in de redactiekamer een pistool aan zijn riem heeft.

Israëliërs met geweren in de straten van Jeruzalem tijdens de oorlog. 03 november 2023. foto door Chaim Goldberg/Flash90

Zonder peilingen te lezen, weet ik zeker dat de meerderheid van de Joodse bevolking in dit land het vertrouwen in de Arabieren heeft verloren. Wederopbouw kost tijd en wonden helen met de tijd. Dat op zich is waar, maar deze keer is er iets echt verschrikkelijks gebeurd en het zal waarschijnlijk veel langer duren.