De oorlog in de Gazastrook en het noorden van Israël is nog niet voorbij. Alles hangt af van de onderhandelingen over een mogelijke gijzelaarsruil. Er kan gezegd worden dat de overgrote meerderheid van de bevolking voorstander is van de vrijlating van de 133 resterende gijzelaars in de Gazastrook. Er is echter onenigheid over de prijs die Israël hiervoor moet betalen. Als de vrijlating van de gijzelaars leidt tot het einde van de oorlog, dan is een deel van de bevolking, evenals de coalitie, daar fel op tegen. Het gevoel zegt “gijzelaarsruil nu”, het hoofd zegt “Rafah nu”. Het is echt geen gemakkelijke beslissing. Maar ondertussen gaan de Amerikaanse bemiddelaars tekeer over een “genereus voorstel” dat Israël aan Hamas heeft gedaan. Zo’n beoordeling doet ons allemaal afvragen. Waarom verdient Hamas iets genereus?
Aan de ene kant willen we alle gijzelaars terug naar huis zien; aan de andere kant is er een reëel gevaar dat Israël in ruil daarvoor zal moeten afzien van de vernietiging van Hamas. Zonder een duidelijke nederlaag in de oorlog zal Israël zijn afschrikkingsstrategie niet terugkrijgen. Dit is een feit dat Israël niet zomaar kan negeren. Ik wil beide, maar de vraag is of beide mogelijk zijn onder de politieke omstandigheden. De regering moet beslissen of ze een langetermijnoplossing of een kortetermijnoplossing wil. In het volgende nummer van Israel Today zullen we schrijven over een bijbelse koning die door God werd aangesteld om een langetermijnoplossing voor zijn volk te vinden en daarbij zijn ambt riskeerde.
De Israëlische regeringscoalitie zit met een dilemma en lijkt te moeten kiezen tussen een gijzelingsdeal of een grondoffensief in Rafah. De regering van Benjamin Netanyahu duwt in beide richtingen, Bibi moet de juiste beslissing nemen. In beide gevallen kan de coalitie instorten. Minister Benny Gantz heeft een ultimatum gesteld aan de Israëlische premier, net als de rechtse minister van Financiën Bezalel Smotrich: “De terugkeer van onze ontvoerden is belangrijker dan de invasie in Rafah. Dit kan worden uitgesteld.” Smotrich beweert het tegenovergestelde en dringt aan op de invasie van Rafah, anders zal de regering vallen. Theoretisch is Bibi’s situatie als een Catch-22. In beide gevallen zal Bibi’s regering vallen tenzij er iets bovennatuurlijks gebeurt en Netanyahu beide bondgenoten tevreden stelt.
Israëlische soldaten bij de Israëlische grens met de Gazastrook, in het zuiden van Israël, op 4 maart 2024. foto door Jamal Awad/Flash90
Ik begrijp dat Israël de oorlog koste wat het kost moet winnen. Bovendien heeft de regering het volk plechtig beloofd Hamas te vernietigen. Maar Hamas begrijpt alleen bloed en meer macht, al het andere heeft geen zin bij deze terroristen. Hier in het land begrijpen we dat, maar de regeringen en mensen in het Westen niet. Zij zien alleen het lijden van de Palestijnse burgerbevolking, maar niet de existentiële benarde situatie van Israël. Uit medelijden met de Palestijnen wordt de veiligheid van Israël opgeofferd. Vanuit nationaal oogpunt moeten we een einde maken aan de oorlog, vanuit familiaal oogpunt ben ik er weer bang voor zoals elke andere vader, want mijn zonen worden deze dagen weer opgeroepen voor de reserves voor mei. Dit is normaal, en als we echt in dit land willen leven totdat de Messias komt, dan moeten we onze eigen veiligheid kunnen garanderen. Zo niet, zullen we de Messias dan ontmoeten in de diaspora?
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken zei gisteren in Saoedi-Arabië: “Hamas heeft een aanbod gekregen dat buitengewoon genereus is, en Hamas moet beslissen, en snel”. Ook de Britse minister van Buitenlandse Zaken David Cameron noemde het Israëlische voorstel genereus. “Het voorstel omvat een langdurig staakt-het-vuren van 40 dagen en de vrijlating van mogelijk duizenden Palestijnse gevangenen in ruil voor de vrijlating van Israëlische gijzelaars,” zei Cameron. Ik denk dat het gepast is dat de Israëlische regering de details van het “genereuze voorstel” formeel voorlegt aan het Israëlische volk voordat de regering naar de volgende fase overgaat. Het “genereuze voorstel” aan Hamas gaat uiteindelijk over de veiligheid, het lot en de toekomst van alle burgers van de staat Israël. Ik geloof dat elke burger van het land het recht en de plicht heeft om alle details van het “genereuze voorstel” te kennen. Dit is echt een existentiële bedreiging. Ik kan me voorstellen dat de bevolking de komende dagen zal aandringen op opheldering.
Gisteren werd ook bekend dat verschillende Europese lidstaten de Palestijnse staat eind mei zullen erkennen: Spanje, Ierland, Malta en Slovenië. Dit werd aangekondigd door EU-vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken Josep Borrell in de marge van de speciale bijeenkomst van het World Economic Forum in Riyad. Israël had de EU-landen verteld dat een Palestijnse staat nu een prijs zou zijn om te betalen voor terreur, wat de kansen van Israël op een onderhandelde oplossing zou verkleinen.
Het Westen verliest zijn geduld met Israël en al zijn conflicten. En dus brengen buitenlandse bemiddelaars een “genereus voorstel” van Israëlische zijde aan de terroristen op de markt en daarbovenop heeft de EU het over de erkenning van een Palestijnse staat. Dit is alleen te danken aan de terroristische aanval van Hamas op 7 oktober en niet aan een echte verzoening tussen de volkeren die uiteindelijk samen moeten leven. Natuurlijk kan het de westerse landen niets schelen, want vanuit hun standpunt willen ze alleen industriële vrede, die niets anders oplevert dan zelfbevrediging. Israëls veiligheid en afschrikkingsstrategie staan op het spel. Duizenden reservisten zijn opgeroepen voor het grondoffensief in Rafah. Alles zou volgens plan moeten verlopen, maar alles hangt af van de vraag of Hamas het genereuze aanbod van Israël al dan niet accepteert.
Israëlische soldaten in een stand-by zone bij de Israëlische grens met de Gazastrook op 26 april 2024. foto: Tomer Neuberg/Flash90
Voor elke vrijgelaten gijzelaar krijgt Hamas een dag wapenstilstand, d.w.z. voor 33 gijzelaars krijgt Hamas 33 dagen vrede. Theoretisch en praktisch is dit niet goed, en wat nog erger is, gedurende deze tijd zullen ze Israël proberen te overtuigen om de oorlog te beëindigen. Als bonus wordt Israël normalisatie met Saoedi-Arabië beloofd en de Palestijnen een Palestijnse staat. Ik kan me niet voorstellen dat Israël de vrede met het belangrijkste Arabische land, het koninkrijk Saoedi-Arabië, moet betalen met de Palestijnse munt. Dit is een grote verleiding voor Benjamin Netanyahu, omdat het de afgelopen jaren zijn droom en wens is geweest om dit vredesverdrag aan het einde van zijn politieke carrière te ondertekenen. Politiek gezien is dit bijna onmogelijk, maar Israël kan er politiek voor worden verkracht. Maar het is ook heel goed mogelijk dat Hamas het genereuze aanbod van Israël zal afwijzen en dan is de pauze voorbij en begint de oorlog in Rafah. Het gevoel als vader van een soldaat zegt “gijzelaarsruil nu”, het hoofd, pure rede en logica zeggen “Rafah nu”.
Israël treedt op tegen schendingen van de wapenstilstand in de Gazastrook
De aanstaande ontmoeting tussen Trump en Netanyahu
Een Europa zonder God is geen beter voorbeeld
