1. ‘Tot nu toe kunnen we er op de een of andere manier mee omgaan; het is niet duidelijk hoe lang we het kunnen volhouden (…) We zijn niet van plan om nog meer kinderen te krijgen, vanwege de economische omstandigheden.’
2. ‘In Libanon kan alles gebeuren. Er is geen regering, geen Staat, geen volk. We zijn (…) nauwelijks in leven. De waarheid is dat we het verdienen. We verdienen het omdat we geen natie zijn die een binnenlandse nationale productie heeft. We hebben geen landbouw, geen industrie.’
3. ‘De oplossing voor Libanons problemen is dat de regering het volk steunt, en dat de dollarkoers daalt. Het staat op 8000 pond = 1 dollar… onmogelijk te begrijpen. Hoeveel lager kan het gaan?’
4. ‘Het hele Libanese volk is geraakt door de [hoge] kosten van levensonderhoud. Maar de waarheid is dat we deze situatie over onszelf hebben gebracht. Wij zijn schuldig. Als iedereen zwijgt, gebeurt dit. Wanneer iedereen zich blindelings toelegt op het ondersteunen van deze of die [Libanese politieke of religieuze] leider, betekent dit dat degenen die geen steun hebben en niemand om op te vertrouwen, slachtoffer worden. Mensen die vroeger 3 miljoen pond verdienden, krijgen nu 300 dollar.’
5. ‘Als je (…) naar de winkel gaat, zijn dingen duur. De oplossing is (…) er is geen oplossing: er is honger. Er zijn veel hongerige mensen die geen eten hebben. Iemand moet ingrijpen (…) of er komt hier oorlog.’
6. ‘De waarheid is dat we op een dood spoor zitten. Het is niet duidelijk wat we kunnen doen. Ik zeg je dat de [sportieve] wandeling die ik nu doe, mijn hoofd een beetje laat werken en ademen. De dollar zal niet ‘tevreden’ zijn met een koers van 8.000 pond. Hij zal waarschijnlijk stijgen tot ongeveer 15.000 pond. Het is niet duidelijk (…) misschien tot 20.000. De politici zijn een groep maffia’s die samen het land regeren, elk met hun familie. Zolang het zo is, kunnen we niet uit de situatie komen, tenzij een klap van God komt en ons van hen allemaal verlost.’
De Libanees-Israëlische grens, waar Hezbollah een model van de Rotskoepel (die op de Tempelberg in Jeruzalem staat) heeft geplaatst, met een Iraanse vlag die erboven wappert. (Foto: David Cohen/Flash90)
Hezbollah duwt Libanon in de richting van Iraanse overheersing
Het is geen geheim dat de Iraanse Islamitische Republiek in het begin van de jaren tachtig de Hezbollah in Libanon heeft opgericht, deze heeft gefinancierd en met de meest geavanceerde wapens heeft uitgerust. Iran heeft de sjiitische gemeenschap in Libanon, die onbeduidend en onderdrukt was, omgevormd tot de best georganiseerde Libanese gemeenschap met de machtigste milities.
Vandaag de dag staat de Libanese Republiek op haar dieptepunt, sinds ze in 1943 onafhankelijk werd van Frankrijk. Libanese burgers zijn onlangs begonnen met het plegen van zelfmoord vanwege hongersnood, armoede en ontberingen als gevolg van de slechtste economische situatie aller tijden. Het land bevindt zich in een afschuwelijke crisis van inflatie, werkloosheid en economische recessie. Banken staan niet toe dat rekeninghouders hun geld opnemen. Daar komt nog bij dat de ‘Caesarwet‘ tegen Syrië is uitgevaardigd, die zware Amerikaanse sancties oplegde aan het Syrische regime, nadat fotograaf Caesar foto’s uit Syrië smokkelde die het martelen en doden van duizenden in Syrische gevangenissen aantoonde. Deze wet is echter ook indirect van invloed op het economische leven van Libanon. Daarnaast zijn er de boycots door de VS en de Golfstaten en de economische blokkade die aan Libanon is opgelegd vanwege de steun van de terroristische organisatie Hezbollah.
Hezbollah is de belangrijkste boosdoener die Libanon meer dan dertig jaar lang de grootste schade heeft toegebracht. Hezbollah kweekt drugs en exporteert deze naar Europese landen. Hezbollah omzeilt ook de Libanese gevestigde orde en betaalt geen belastingen. Bovendien exploiteert zij een aantal zee- en landovergangen langs de grens met Syrië. Zij ontvangt ook goederen uit Iran, evenals geld en wapens, zonder dat te melden. Hezbollah draagt niet bij aan de Libanese Staat, maar schaadt veeleer zijn economische fundamenten.
De grote angst van de hoge functionarissen van deze organisatie is, dat de Libanese bevolking weer massaal de straat op gaat, zoals eerder dit jaar het geval was. Daarom probeert de secretaris-generaal van de organisatie van tijd tot tijd alternatieve manieren te vinden om de economische en sociale situatie te stabiliseren. Zijn meest recente poging om te helpen was afgelopen dinsdag, toen hij een toespraak hield voor het Libanese volk. Nasrallah is Libanees, maar zijn loyaliteit ligt bij Iran, bij de geestelijke leider van Iran, Ayatollah Ali Khamenei, en bij zijn geestelijken. Vandaag wil Nasrallah Iran terugbetalen voor al het geld dat het zijn organisatie heeft gegeven. En tegelijkertijd probeert hij Libanese afhankelijkheid van Iran te creëren.
Een sjiitische vrouw kust een afbeelding van Hassan Nasrallah, die vandaag de dag de feitelijke heerser is over een groot deel van Libanon. (Foto: Ahmad Khateib/Flash90)
De Chinese en Iraanse opties (uit de toespraak van Nasrallah)
In zijn openingswoord verwees Nasrallah naar de mogelijkheid om de Chinezen om hulp te vragen. Veel deskundigen beschouwen dit als een valstrik die hij voor de Libanezen zet, met de intentie van Nasrallah om zich tot Iran te wenden. De naam van China dient als ‘stroman-kandidaat’, alleen voor camouflage. Met andere woorden, Nasrallah wil van Libanon een Iraanse provincie maken voor alle praktische doeleinden, afhankelijk van de Iraanse economie.
En dus zegt hij in zijn toespraak: ‘Wat betreft de kwestie van het richten op het Oosten [op de Chinezen] (…) velen in het land zeiden dat het doel hiervan is om de Libanese cultuur te veranderen. Je kunt er niets aan doen dat je om zulke dingen moet lachen. In ieder geval willen we dat China komt en investeert onder met de Libanese regering afgesproken voorwaarden.’
‘Ik heb enkele mensen horen zeggen, dat Hezbollah Libanon wil maken zoals Iran. (…) de Libanezen hebben een vriend die Iran heet, en je kunt met hen praten en zeggen: ‘Verkoop ons benzine en olie voor Libanese ponden. Help ons.’ Ze hebben dollars en euro’s nodig. Als een Iraniër aan een Libanees verkoopt voor een Libanees pond, brengt hij een groot offer… [Voor meer details, zie hier.]
‘Het Iraanse voorbeeld heeft zijn eigen capaciteit in olie, brandstof en elektriciteit. Iran verkoopt zelfs aan de buurlanden. Het voorziet in de meeste van zijn eigen behoeften. Wat valt er te vrezen van dit voorbeeld? Libanon heeft die capaciteit niet. Iran heeft veertig jaar lang volhard onder de sancties. Ze hebben problemen. Ondanks alle moeilijkheden die ze hebben ondervonden, hebben ze het overleefd. Er is geen enkel land dat zich zo staande heeft gehouden na het ondergaan wat Iran heeft doorgemaakt. In Libanon zijn er enkele sancties, enkele intimidaties en sommige mensen willen zich overgeven en alles opgeven. Niemand wil Libanon economisch of cultureel veranderen, of het Libanese regeringsstelsel veranderen. Als China, Iran of Rusland er klaar voor is (…) zullen we met elk land in het oosten, westen, noorden of zuiden praten. Elk land dat bereid is Libanon te helpen moet met het land communiceren.’
Samengevat
Nasrallah probeert de Libanezen te vertellen dat ze geen andere keuze hebben dan Iran en hij prijst Iran. Maar het Libanese volk is niet dom. Ze begrijpen dat als dit gebeurt, Libanon uiteindelijk zal vallen in de klauwen van Iran, dat al verschillende Arabische staten in zijn greep heeft. Als de Libanezen de Iraanse optie aannemen, kunnen we de grafrede al voorbereiden (of kaddish zeggen). Nu al is Hezbollah soeverein in Libanon.
Het lijdt geen twijfel dat de situatie in Libanon te ernstig is. De Wereldbank en de westerse landen, maar ook de Arabische landen, willen Libanon niet helpen zolang Hezbollah zijn illegale wapens heeft. Natuurlijk zal deze organisatie haar wapens nooit opgeven, wat betekent dat Libanon weer verstrikt raakt in een burgeroorlog of een soort noodsituatie, die we nog niet eerder hebben gezien.
Wilt u meer nieuws ontvangen over Israël? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.