Velen hebben de vreselijke video gezien, waarin George Floyd werd doodgedrukt door een blanke politieagent. Mocht je het niet gezien hebben, dan kon je moeilijk om de zwarte vierkanten op sociale media heen, die waren gepost in solidariteit met de protesten die volgden.
Israëlische beroemdheden waren er snel bij om solidariteit met de zwarte gemeenschap in het buitenland te tonen. deelde een bericht, in solidariteit met de protesten in de Verenigde Staten, en kreeg daarop boze reacties van commentatoren die stelden dat ze ‘een hypocriet’ was of ‘waar was je toen Salomon Taka werd vermoord?’
In reactie op de golf van steun van beroemdheden over het probleem in het buitenland, besloot Tahounia Rubel, een Israëlisch fotomodel en televisiepersoonlijkheid van Ethiopische afkomst, om enkele vragen naar binnen te richten, naar de Israëlische samenleving:
‘Ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Misschien word ik gewoon boos omdat het meer storend dan grappig is, en meer bedroevend dan vreugdevol. Ik blader nu al drie dagen door de sociale media en zie de ‘ontroerende’ solidariteit van al die branchegerichte mensen met volgers en een publiek dat hen volgt en al die makkelijke slogans gelooft, terwijl ze niets weten! Als je over “solidariteit” wilt praten, kun je beter zeggen dat je je identificeert met de golf van berichten van de grote sterren van de wereld (…) Het is altijd beter dat de [Amerikaanse zaken- en entertainment-familie] Kardashians betrokken zijn bij deze en andere grote namen (…) maar jullie zijn een kleinigheid vergeten ‘ Jullie wonen hier!!! In de Staat Israël! ‘
‘Aan “zwarten” wordt hier zoveel verdriet aangedaan, zoals jullie in je verbijsterende berichten vermelden. Ik kan me niet herinneren dat iemand een foto van een “zwarte” naar zijn feed heeft geüpload toen we wegen blokkeerden! Toen jullie ons hooligans noemden! Toen we ruiten ingooiden! Toen we banden verbrandden! Toen we de naam van Joseph Salmassa riepen! Salomon Taka! Yehuda Biadaga! En nog veel meer moeders die elke dag om hun kinderen huilen! Kom uit deze gruwelijke bubbel waarin je al zit! Je bent niet beter of mooier en hebt niet meer gelijk! Je verkoopt slechts één grote leugen aan iedereen die je volgt en denkt ten onrechte dat je je identificeert! Jullie zijn lichtjaren verwijderd en nog lang niet in staat je met onze pijn te identificeren! Je bent weer een druppel in een rivier vol onwaarheid!’
Ik heb hier eerder geschreven over ‘de Ethiopische protesten vanuit een Bijbels wereldbeeld’, waarin gelovigen werden aangemoedigd om zichzelf niet blind te houden voor kleur, maar om zich te verheugen in onze door God gegeven verschillen. Helaas, opmerkingen zoals die van Tahounia trekken een parallel waar die niet getrokken zou moeten worden.
De geschiedenis van de zwarte bevolking in Amerika is heel anders dan de Ethiopisch-Israëlische geschiedenis. Er is een enorm verschil tussen Afrikaanse mannen en vrouwen, die uit hun huizen werden verdreven en als eigendommen werden verkocht, en Ethiopische zionisten, idealisten en visionairen die de wandeling (letterlijk!) maakten om het Heilige Land te bereiken. Dit werd gedaan met de hulp van mede-Joden die hen zagen als hun eigen stamleden, in tegenstelling tot Afro-Amerikanen die moesten vechten voor hun vrijheden terwijl ze veel tegenstand ondervonden.
Zijn er problemen met de integratie van de Ethiopische gemeenschap in de Joodse Staat? Absoluut.
Zij er vooroordelen in de harten van mensen? Zeker.
Waarschijnlijk is de belangrijkste ervan het Ethiopische schandaal van bloedvernietiging, dat massale demonstraties veroorzaakte in 1996, 2006 en 2013 (het werd pas in juli 2017 stopgezet). Voor degenen die niet op de hoogte zijn, het betreft een beleid dat in het geheim werd uitgevoerd in de donordienst van Magen David Adom (het Israëlische Rode Kruis) van 1984 tot 2017. Volgens het beleid, dat niet onder de aandacht van het ministerie van Volksgezondheid werd gebracht en tot het moment van onthulling in 1996 voor donoren verborgen was, werden bijna alle bloeddonaties van Ethiopische immigranten en hun nakomelingen vernietigd.
Het is belangrijk op te merken dat ook Mitzrachim (Joden afkomstig uit het Midden-Oosten) met uitdagingen te maken kregen toen ze aankwamen in een voornamelijk Ashkenazische (Europees-Joodse) Staat. Sociologen noemden een aantal verklaringen voor sociaal-economische hiaten bij de eerste generatie en de tweede generatie oliem, immigranten.
Een van de belangrijkste factoren is de volgorde van de Aliyah. Ashkenazische immigranten kwamen voor hen, en namen het systeem van regering, economie en cultuur over en gaven de voorkeur aan degenen die op hen leken. Het opstellen van staatsnormen voor diploma’s en onderwijs leidde voor Mitzrachim tot lichamelijke arbeid, die lager werd betaald.
Bovendien werden latere immigranten naar de verre periferie van het land gestuurd. Dit beperkte hun de toegang tot de machtscentra van de overheid, werkgelegenheid en met name goed onderwijs op goede scholen, dat hen de mogelijkheid tot hoger onderwijs zou geven én zou leiden tot het verminderen van de kloof tussen beide etnische groepen.
De frustratie van veel oliem leidde tot de oprichting van de protestbeweging met de naam Black Panthers. De naam van de beweging werd geïnspireerd door een Amerikaanse beweging met dezelfde naam, in een poging om een parallelle lijn te trekken van discriminatie tegen Mitzrachim in Israël naar de discriminatie die zwarten in de Verenigde Staten ondervonden.
Ook de Joden uit de voormalige Sovjet-Unie hadden na hun aankomst een heel moeilijke tijd, zoals ik persoonlijk kan getuigen. Hoewel de immigratiegolf van de jaren ’90 als een relatief succesvolle golf wordt beschouwd, waren discriminatie en vooroordelen van ‘degenen die hier het eerst waren’ gebruikelijk.
Ethiopische Israëli’s ondervinden ook problemen bij hun integratie in de Israëlische samenleving, maar er worden grote stappen gezet. Onlangs werd Pnina Tamano-Shata de eerste Ethiopische minister in de Knesset. Bovendien bestuurt zij het ministerie van Aliyah en Integratie! Wat een geschikte rol voor deze 38-jarige advocate, die Aliyah maakte vanuit Soedan tijdens Operatie Moses.
Andere prestaties zijn die van Titi Ainao, die werd geselecteerd als schoonheidskoningin om de Staat Israël te vertegenwoordigen in de Miss Universe-wedstrijd (2013).
In 2010 ontving Ruti Asrai, een actrice van Ethiopische afkomst, de Israeli Theatre Award for Promising Actress.
In 2016 vertegenwoordigden drie Ethiopische atleten, Daniel Guady, Maru Tafari en Tasma Moggs, Israël op de Olympische Spelen.
Het plaatje is hier duidelijk anders, in tegenstelling tot wat geïnsinueerd wordt door Rubel.
De historische en culturele achtergrond van onze Ethiopische broeders en zusters is anders dan die van de Afro-Amerikanen in de VS en moet daarom anders worden benaderd. De oproepen van de Black Lives Matter-beweging, om de politie niet meer te betalen als reactie op onrechtvaardig politiegeweld op basis van ras, zijn van een ander orde dan de integratie-problemen van Ethiopische Joden.
De impuls in Israël om Amerika te volgen, neemt een ongezonde wending in kwesties van sociale rechtvaardigheid. Toch moeten we de lasten van de oliem verlichten en voorzien in hun behoeften en interesses, vooral die van het Ethiopische Jodendom, aangezien de strijd van deze groep uniek is in aard en karakter. De Amerikaanse bewegingen mogen voor ons niet model staan, omdat ze het volledige plaatje niet begrijpen. De schokkende reactie om ‘racisme’ te roepen wanneer de politie geweld gebruikt tegen Ethiopiërs, moet buiten onze grenzen worden gehouden.
Wilt u meer nieuws over Israël ontvangen? Klik hier voor de dagelijkse gratis e-mail nieuwsbrief.
Haven van Jaffa krijgt eerste golfenergiecentrale van Israël
“Soevereiniteit over Judea en Samaria is Israël’s beslissing”
Jeruzalem volgt opmars rebellen in Syrië nauwlettend
